بزرگنمايي:

راه ترقی- چینی ها بخاطر اینکه فقط یک هفته تدابیر قرنطینه در شهر ووهان را دیر شروع کردند 5 میلیون نفر از شهر خارج شدند و باعث شدند تا ویروس در دیگر مناطق چین و کشورهای دیگر شایع شود.

تجربه تلخ دیگر این بود که توصیه پزشکان خود را مبنی بر اینکه یک ویروس مرموز شناسایی شده است جدی نگرفتند.

چینی ها به خاطر غیرشفاف عمل کردن و تهدیدهای ماموران پلیس و دستگاه های اطلاعاتی برای اینکه نباید درباره کرونا در روزهای اول اطلاع رسانی شود، خسارت بزرگی متحمل شدند اما خیلی زود شرایط را عوض کردند.

فورا نزدیک به 10 میلیارد دلار برای مقابله با کرونا اختصاص دادند. شهر ووهان را ابتدا با نزدیک به 6 میلیون نفر قرنطینه کردند. زیرا 5 میلیون نفر به تعطیلات نوروزی رفته بودند.

برای بازگشت این افراد هواپیماهای چارتر اختصاص دادند و همه را به شهر بازگرداندند. تدابیر قرنطینه خیلی زود در سراسر استان هوبی که ووهان مرکز آن بود در نظر گرفته شد.

نهایتا بیشتر شهرهای چین این تدابیر را اجرا کردند. همین تدابیر که الان ایران اصلا با اجرای آنها آشنایی دقیقی ندارد و یا جدی نگرفته و یا به آن اعتقادی ندارد باعث شده است تا چین دوباره به یکی از امن ترین کشورهای دنیا تبدیل شود.
 

به چه کارهایی نیاز داریم؟

-اول اینکه وزارت بهداشت و همه ارگان های دولتی باید مساله را جدی تلقی کنند.

-اصلا نباید بگویند لازم نیست نگران باشیم چون لازم است نگران باشیم.

-تا وقتی دولت مساله را جدی نگیرد مردم اصلا جدی نمی گیرند.

-مردم اصلا آشنایی با کرونا ندارند.  

-چون دولت جدی نمی گیرد مردم جدی نمی گیرند و حتی نمی خواهند ماسک بزنند.

-مدارس چون عید نزدیک است باید کلا تعطیل شود.  

-دانشگاه ها باید تعطیل شود.

-اینها اقدامات اجباری است. چون مردم چین حرف شنوی زیادی از مسوولان دارند خودشان را در منازل قرنطینه کرده اند.

-الان دولت می گوید کم کم برگردید و کار کنید ولی مردم در خانه ها مانده اند. افراد زیادی را می شناسم که یک ماه است حتی برای خرید بیرون نرفته اند و خریدهایشان را اینترنتی انجام می دهند.

-تمام محوطه های مسکونی و ادارات باید همه درهای مختلف را ببندند. فقط باید یک ورودی باز باشد. افراد متفرقه حق ورود نداشته باشند. باید همه ماموران در مقابل این درها باشند و تب سنجی کنند.

-باید تب سنج ها در اختیار همه ماموران قرار گیرد.

-دستکم برای چندین روز ابتدایی باید فروشگاه ها و بسیاری از مراکز تعطیل شود و یا اگر باز است باید همه افراد تب سنجی شوند.

-اگر کسی هم تب داشته باشد باید فورا در منزل قرنطینه شود و مورد آزمایش قرار گیرد و یا در بیمارستان مورد ازمایش قرار گیرد و فورا باید از دیگران جدا شود.

-ماموران پست حق ندارند به خانه ها نزدیک شوند. باید بسته ها در پایین محوطه ها و از پشت درهای بسته به مردم تحویل دهند.  

-هیچ فرد غریبه ای نباید وارد محوطه ها شود.

-همه باید دستکم برای 14 روز در قرنطینه باشند و اگر کسی در منزل تب کرد باید مکان های مشخصی وجود داشته باشد تا به آنها تلفن کنند و بیایند در منزل و تست کرونا انجام دهند. نباید اجازه دهند فرد وارد جامعه شود.

-با کسانی که ماسک نمی زنند باید برخورد شود. در چین و بخصوص در ووهان اگر کسی ماسک نزند دستگیر می شود و مجازات می شود و باید جریمه بپردازد.

-پلیس حتی با کسانی که در پکن ماسک نداشته باشند برخورد می کنند.

-پایتخت بخصوص بسیار حیاتی است. باید تدابیر در تهران قوی تر از شهرهای دیگر باشد زیرا چشم و چراغ کشور است.

-تمامی تدابیر دولت باید اجباری باشد. اصلا نباید اختیاری باشد.

-دولت باید به قرنطینه اعتماد داشته باشد چون درمان و دوایی برای ویروس نیست باید از ارتباطات و تماس های نزدیک جلوگیری کرد.

-باید به مردم گفته شود حق ندارند از خانه ها بجز موارد ضروری خارج شوند. باید ساعات معینی برای خریدها در نظر گرفته شود.  

-بانک ها و نهادهایی که مردم با آنها کار دارند باید فقط دو روز در هفته فعال باشند.

-همه جا باید تب سنجی شود.  

-به هیچوجه نباید اجازه داد کسی با علایم بیماری در جامعه ازادانه بگردد.

-اگر دانشگاه ها در خوابگاه هستند باید در خوابگاه بمانند نباید اجازه داد به شهرهایشان برگردند. زیرا اگر بیمار باشند دیگران را بیمار می کنند.

-تدابیر قرنطینه باید بسیار جدی باشد.  

-اگر برای سه هفته این تدابیر اجرا شود بیماری کنترل خواهد شد. مبتلایان به سرعت شناسایی می شوند و خود را معرفی می کنند و بیمارستان ها دیگر هرج و مرج ندارد و لازم نیست کسی مستقیما به بیمارستان برود.

-بیمارستان ها هم باید تحت تدابیر بسیار سخت باشد. باید بهترین البسه پزشکی برای پرستاران و دکترها در نظر گرفته شود. هیچ منفذی از بدن آنها نباید باز باشد. حتی برای دستشویی رفتن هم اگر لازم باشد در چین دکترها پوشک می بندند.

-هیچ پرستار و پزشکی در موقع حضور در بیمارستان نباید حق داشته باشد لباس و ماسک خود را بردارد.

-دولت باید فورا مجازات هایی برای شایعه پراکنان در نظر گیرد. باید جریمه های نقدی نیز در نظر گرفته شود.

-مرجع رسمی باید فقط وزارت بهداشت باشد. اصلا نباید اجازه داد هیچ مرجع دیگری آمار را منتشر کند. با هر رسانه ها و روزنامه ای که خودسرانه عمل کند باید برخورد شود.

-به دلیل کمبود مواد بهداشتی باید همه این مواد در اختیار وزارت بهداشت و مراجع ذی ربط قرار گیرد تا به صورت عمومی از آنها استفاده شود.

-این مراجع بایدکار ضدعفونی شهر و معابر و متروها و قطارها و هواپیماها را در اختیار داشته باشند. چون مواد کم است باید این مواد فقط به مراجع بزرگ داده شود تا برای ضدعفونی آسانسورها و فروشگاه ها و مکان های عمومی مورد استفاده قرار گیرد.

-نباید اجازه داد شمار پزشکان و پرستاران آلوده افزایش یابد. چون کادر درمانی مورد نیاز کم می شود. این یک خطر است.

-باید مراکز بسیار آلوده در سطح کشورها شناسایی شود و فورا ماموران ارتش و سپاه آنها را در احاطه بگیرند.

-باید چند بیمارستان به طور دقیق فقط برای این بیماران وجود داشته باشد.

-باید تدابیر قرنطینه را فورا دستکم برای 14 تا 20 روز اجرا کرد تا همه کسانی که بیمار شده اند مشخص شود بیمار شده اند. پزشکان به منازل مراجعه کرده و یا در بیمارستان های خاص و تحت شرایط ویژه افراد مبتلا را پذیرش می کنند.

-باید در اولین وقتی که علایم در فرد دیده می شود تست صورت گیرد. زیرا در این صورت می توان جان بیمار را نجات داد.

-سفرها باید متوقف شود.

-باید تمامی بزرگراه ها به تهران و به شهرهای دیگر بسته شود.

-به مردم نباید اجازه سفر داد.

-چون جمعیت کشور ما زیاد نیست خیلی راحت می توان ویروس را مهار کرد.  

-باید فورا نهادهای تحقیقاتی و دانشمندان و پزشکان کار تولید دارو و ساخت واکسن را شروع کنند. این می تواند یک فرصت برای ایران باشد. اگر واکسن بسازند و یا دارویی پیدا کنند می توانند آن را به دنیا بدهند. این حتی یک فرصت طلایی برای ایران است.

-قرنطینه کردن از لحاظ سیاسی هم برای ایران مفید است. زیرا مردم متوجه می شوند دولت به فکر مردم است. به جان آنها اهمیت می دهد.  

-وقتی مردم بیرون نروند هزینه هایشان هم کاهش می یابد. فقط ماموران نهادهایی مانند آب و برق باید باشند که مشکلی از این نظر برای مردم بوجود نیاید.

-تدابیر بسیار گسترده است ولی اگر همین موارد فوق اجرا شود حتما و حتما ویروس در کوتاه ترین زمان مهار می شود. در غیر این صورت بدترین وضعیت برای کشور رقم خواهد خورد و ممکن است صدها هزار نفر مبتلا و ناقل بیماری باشند که آن زمان دنیا کل ارتباطاتش را با ایران قطع می کند.

-یک ماه همه این تدابیر اجرا شود ایران می تواند بر کرونا پیروز شود.  

-بعد از این دوره قرنطینه دولت می تواند تعطیلات عید را تغییر دهد و روزهای بیشتری از تابستان را برای مدارس و ادارات در نظر بگیرد تا فعالیت خود را آن زمان ادامه دهند.  

-این تدابیر تقریبا باید برای بیشتر مناطق کشور در نظر گرفته شود چون حتما مناطق زیادی آلوده است. ارتش و سپاه برای اجرای این قرنطینه کمک می کنند و مردم حتما همراهی می کنند و البته تدابیر باید اجباری باشد و با متخلفان برخورد شود.

-ضمنا دولت باید یک بودجه ویژه برای این کار در نظر گیرد. فقط برای مهار کرونا باشد.  

 ایران وقت و زمان و منابع مالی کافی و تجهیزات و مواد مناسب و لازم برای مبارزه با کرونا در اختیار ندارد و در مجموع فاقد دانش کافی برای این کار است و تحریم ها کارش را سخت تر کرده است. لذا باید مساله به شکل جدی‌تری مورد توجه قرار گیرد.