بزرگنمايي:

راه ترقی - مردم سالاری / « مدیریت اعتمادسوز » عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم همایون طیاری آشتیانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
شیوع کروناویروس در کشور بار دیگر باعث شد تا عیار مدیریت بحران و واقع بینانه‌تر، عیار مدیریت کشور به خصوص در بخش اجرایی بیش از پیش مشخص شود و البته سخنان روز سه‌شنبه رئیس‌جمهور شاید تعجب‌آورترین بخش این مدیریت را عیان کرد. اشاره به چند مورد درخصوص نحوه مدیریت بحران شیوع کروناویروس گویای بسیاری از مطالب خواهد بود:
1- رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت در حالی عنوان می‌کند که وزارت بهداشت اعتقادی به تعطیلی مدارس ندارد که در ادامه سخنان خود بر تعطیلی تجمعات، همایش‌ها، دانشگاه‌ها، اردوهای سیاحتی و زیارتی و... تاکید دارد. گویا از نظر وزارت بهداشت مدارس ایران دارای کلاس‌های تک نفره هستند و هیچ تجمعی در آن صورت نمی‌گیرد. این نگاه به مدارس در شرایطی است که امکان رعایت مسائل بهداشتی از سوی دانش آموزان به خصوص در سنین پایین و در محیط مدرسه به مراتب کمتر از منزل و در حضور دلسوزانه والدین خواهد بود و ضد عفونی کردن مدارس هم تا حضور اولین دانش آموز ناقل بیماری تاثیرگذار است و پس از آن قطعا طیف وسیعی از فرزندانمان به عنوان ناقل بیماری به خانه مراجعه خواهند کرد. با توجه به مورد فوق و حساسیت‌های روزافزون خانواده‌ها، نگاه متناقض و سهل‌انگارانه وزارت بهداشت به امکان شیوع بیماری در مدارس موضوعی است که واکنش منفی جامعه را در پی داشته و موجب سلب اعتماد مردم به مدیران و تصمیم‌سازان شده است.
2- نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی آماری از فوت شدگان در شهر قم را اعلام کرد که اختلاف فاحشی با آمارهای وزارت بهداشت دارد و از سوی عضو سابق شورای شهر تهران هم مورد تایید قرار می‌گیرد. این تناقض وحشتناک در آمار ارائه شده از سوی مسئولان کشور و واکنش‌ها نسبت به آن، به راحتی اعتماد عمومی را هدف قرار داده و به باور مردم به صحت گفتار مسئولین خدشه جدی وارد کرده است.
3- ابهامات چرایی تداوم برخی پروازها به چین پس از شیوع کروناویروس در این کشور و همچنین چگونگی گسترش این بیماری در شهر قم نیز یکی از نکاتی است که هنوز پاسخی به آن داده نشده و همین خلأ پاسخگویی از سوی مدیران به جولانگاهی در فضای مجازی برای آسیب به اعتماد عمومی و آرامش روانی جامعه تبدیل شده است.
4- در حالی که از سوی مسئولان وزارت بهداشت اصرار فراوانی بر تلفات حدود 2 درصدی کروناویروس وجود دارد متاسفانه شاهد تناقضی آشکار در آمارهای مربوط به کشورمان در این خصوص هستیم. تا لحظه نگارش این متن (ساعت 15 چهارشنبه 7 اسفند 98) آمار افراد مبتلا به کروناویروس در ایران توسط وزارت بهداشت 139 نفر و آمار فوت شدگان 19 نفر اعلام شده است. با توجه به تلفات فراتر از 13 درصدی در ایران، اختلاف بیش از 6 برابری فوت شدگان در کشورمان نسبت به آمارهای جهانی که توسط مدیران وزارت بهداشت ارائه می‌شود چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ ضعف سیستم بهداشت و درمان یا آمار به مراتب بیشتر مبتلایان؟
5- معاون کل وزیر بهداشت و دبیر ستاد ویژه پیشگیری از کرونا که باید با عملکرد خود علاوه بر آگاهی بخشی به اعتمادافزایی و حفظ آرامش اجتماعی کمک کند در حالی مبتلا به ویروس کرونا شد که در نشست خبری مشترک با سخنگوی دولت توسط بسیاری از مخاطبان معمولی رسانه ملی، مشکوک به بیماری تشخیص داده شده بود و نکته جالب اینکه پس از آن نیز بدون رعایت مسائلی که انجام آن را به مردم توصیه می‌کرد در رسانه ملی حضور یافت و شد آنچه نباید می‌شد. پرسش مهم این است که عدم رعایت مسائل ابتدایی از یکی از تصمیم‌سازان مبارزه با شیوع کروناویروس چه تاثیری در اعتماد جامعه به مدیران کشور خواهد داشت؟
6- نکته به مراتب مهم‌تر از آنچه بیان شد، سخنان رئیس جمهور درخصوص بازگشت روال عادی به کشور از روز شنبه دهم اسفند و ربط دادن مسائل مربوط به کرونا به «خواست دشمن» است! درباره اظهارات جناب روحانی چند نکته قابل توجه است:
الف: آیا به زعم رئیس جمهور و با توجه به گزارش‌ها، مشاوران و به خصوص وزارت بهداشت به ایشان، تا روز شنبه خطر شیوع این بیماری مهلک منتفی می‌شود؟ با چه منطق علمی شرایط روز شنبه و پس از آن از وضعیت فعلی بهتر تصور شده است در حالی که روزانه به تعداد مبتلایان و آمار افرادی که فوت شده‌اند افزوده می‌شود و هر روز شهرها و استان‌های بیشتری درگیر این بیماری می‌شوند؟
ب: تبعات تصمیم مبتنی بر بازگشت کشور به روال عادی را در صورتی که منجر به شیوع گسترده تر بیماری و تلفات انسانی شود چه نهادی به عهده خواهد گرفت؟ جواب خانواده‌هایی که عزیزانشان را به دلیل اتخاذ چنین تصمیمی از دست بدهند با عهده چه کسی خواهد بود؟
ج: اصولا نقش دشمن در موضوع شیوع کروناویروس در ایران چیست و تا چه زمانی باید تصمیم‌سازی در کشور بر مبنای خواست و نظر دشمن صورت بگیرد؟ آیا تعطیلی مدارس، قرنطینه احتمالی برخی مناطق و اعمال محدودیت‌ها برای کنترل یک بیماری و مبارزه با شیوع آن خواست دشمن است؟ آیا مسئولین چین، کره‌جنوبی و ایتالیا که بخش‌هایی از کشورشان را قرنطینه یا نهادهایی را تعطیل کرده‌اند فریب دشمن را خورده‌اند یا کار علمی و منطقی برای حفظ جان هموطنانشان انجام داده‌اند؟
7- در پایان اشاره به این نکته حائز اهمیت است که علیرغم زحمات فداکارانه و قابل تقدیر و تجلیل پزشکان، پرستاران و کادر درمانی و اداری مراکز درمانی، ضعف مفرط دولت در تهیه و توزیع مناسب ملزومات مبارزه با کروناویروس در جامعه غیرقابل کتمان و یکی از نکاتی است که اعتماد به مدیریت کشور را بیش از پیش تنزل می‌دهد چرا که فاصله شیوع این بیماری در چین تا زمان شناسایی اولین مورد در شهر قم، زمان مناسبی بود تا با پیش بینی قطعی ورود این بیماری به کشور، مقدمات مواجهه با آن فراهم شود تا شاهد شرایط نامناسب کنونی و رشد بی اعتمادی و استرس در میان مردم نباشیم.