بزرگنمايي:

راه ترقی - ایران ورزشی / متن پیش رو در ایران ورزشی منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
ورود علی فروغی به سازمان صداوسیمای ایران برای اهالی فوتبال به منزله‌ی خروج عادل فردوسی‌پور از شبکه‌ی سه و برنامه‌ی محبوب نود به‌نظر می‌رسد، به‌نحوی که با گذشت یک‌سال از انحلال برنامه‌ی نود و جایگزینی فوتبال برتر در کنداکتور شبکه‌ی سه؛ هنوز تب و تاب طرفداران عادل فروکش نکرده و همچنان علی فروغی را برای مجری و گزارشگر محبوب‌شان دشمن شماره‌ی یک، و محمدحسین میثاقی را ماری در آستین فردوسی‌پور تلقی می‌کنند.
جدایی عادل از شبکه‌ی سه از آن سناریوهایی‌ست که بارها و بارها و از جهات مختلف بدان پرداخته‌شده و مردم تمام دیالوگ‌ها و اتفاقات آن‌را از بر هستند. از جشن جام‌جم و سخنان جهت‌دار عادل فردوسی‌پور پس از برگزیده‌شدن برنامه‌اش گرفته تا اختلافات بین او و فروغی که در برنامه‌ی حالاخورشید علنی شد. استارت دلخوری عادل از فروغی و سازمان به ویژه‌برنامه‌ی جام‌جهانی 2018 و ماجرای عدم صدور مجوز کارلوس پویول در برنامه‌ی فردوسی‌پور و احمدی بازمی‌گشت و پس از آن نیز چندباری برنامه‌ی عادل با تغییر ساعت و حذف از کنداکتور مواجه‌شد تا موضع مدیر جدید نسبت به مجری نود مشخص شود و درنهایت پروژه‌ی حذف نود با کمترین فوت وقت کلید بخورد.
نکته‌ی حائزاهمیت این‌است که علی فروغی با شعار جوانگرایی وارد عرصه‌ی ریاست شبکه‌ی سه و شورای ورزش صداوسیما شد تا با حذف نیروهای مسن‌تر و سپردن زمام اجرا به جوانان، رسالتش را به‌عنوان جوان‌ترین مدیر شبکه‌های سیمای جمهوری‌اسلامی به سرانجام برساند؛ نسخه‌ای که گویا فقط برای تعداد محدودی برنامه پیچیده ‌شد و اقبالِ تجویزِ عمومی را پیدا نکرد. نود و عادل فردوسی‌پور به‌کلی از شبکه‌ی سه حذف شدند تا جا برای جوان‌ترهایی مانند محمدحسین میثاقی و تیمش باز شود، برنده‌باش با محمدرضا گلزار پا به عرصه‌ی وجود گذاشت تا برای چندهفته هم که شده مخاطبانی پروپاقرص را جذب کند و احسان علیخانی با عصری جدید وارد جعبه‌ی جادویی شد تا برنامه‌اش یکی از محبوب‌ترین نوگرایی‌های مدیر جوان لقب گیرد.
در این بین اما یک علامت‌سوال بزرگ دیده می‌شود؛ در جوانگرایی‌های آقای رئیس چرا به تغییر گزارشگران فوتبال حتی نیم‌نگاهی وجود نداشته‌است؟ علی فروغی می‌توانست روند اصلاحات خودش را با سیاست و مماشات به‌نوعی پیش ببرد که حذف عادل به‌عنوان غول مرحله‌ی آخر رخ بدهد و افکار عمومی طی عملکردهای پیشین رئیس با این اتفاق احساس بهت و اعتراض را نداشته‌باشد؛ اما مدیر جوان در اولین اقدام مهم خود تصمیم به عبور یک‌باره از آخرین مرحله گرفت و از مابقی ایرادات چشم‌پوشی کرد. دستورالعمل‌های سینوسی فروغی باعث می‌شود مخاطبین تلویزیون نسبت به تصمیمات وی شک کنند و مدیریت او را براساس خصومت‌های شخصی تلقی کنند. آیا دست‌های سازمان صداوسیما از جوانان مستعدی که نمونه‌اش را در سنوات گذشته‌ی برنامه‌ی آقای گزارشگر دیدیم خالی شده؟ آیا قدرت پنهان و ریشه‌ی روابط افراد مذکور برای باقی‌ماندن در شبکه‌ی سه بیشتر از علی فروغی‌ست؟ و یا این‌که فقط ارتباطات در تصمیمات علی فروغی دخالت دارند؟
با توجه به همه‌ی تصمیمات هیجانی آقای رئیس و عدم سازماندهی متمرکز گروه ورزشی شبکه‌ی سه؛ به‌نظر می‌رسد شعار جوانگرایی فروغی در عین ظاهر فریبنده‌اش، یک دستاویز ساده برای حذف عادل فردوسی‌پور بوده و دیگر برای مدیر جوان و شورای سیاست‌گذاری سازمان اهمیتی ندارد. عدم توجه روابط‌عمومی و به‌خصوص گروه ورزش این شبکه به شکایات مردم از عملکرد گزارشگرانی همچون علیفر، قانع، سیانکی و خیابانی برای سازمان فقط افت شدید مخاطب و کوچ آن‌ها به شبکه‌های اینترنتی و ماهواره‌ای را دربر خواهد داشت و دور نیست که پرمخاطب‌ترین شبکه‌ی دهه‌ی اخیر صداوسیما با ادامه‌ی این روند، برای رتق و فتق امور جاری‌اش به مشکلات عدیده‌ی مالی برخورد کند. اتفاق ناگواری که رئیس جوان باید برای جلوگیری از رخ‌دادن آن در کنار مخاطبان بایستد و شبکه را با بهره‌وری مناسب از استعدادهای جوان و باهمراهی تجربه‌ی مجریان موفق از سراشیبی سقوط نجات‌دهد.
*میعاد نیک