بزرگنمايي:

راه ترقی - اعتماد / « نمی‌توانیم خوش‌بین باشیم » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته علی تاجرنیا است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
با پیدایش کرونا در چین و متعاقب آن ورود این بیماری به کشور ما، شاهد دو اتفاق بسیار مهم در کشورمان بودیم؛ یکی راهپیمایی بیست‌و‌دو بهمن بود و دیگری انتخابات مجلس شورای اسلامی. طبیعتا این مساله باعث شد تا فرصتی طلایی برای مسائل مربوط به پیشگیری از این بیماری به نوعی از کشور گرفته شود و بحث‌های پیشگیری تحت‌الشعاع این فضا قرار بگیرد. اگر قرار بود ملاحظات سفت‌و‌سختی شکل بگیرد، بر فضای موجود تاثیر می‌گذاشت اما متاسفانه در آن شرایط، بدون آنکه تعمدی در کار باشد، ما را دچار نوعی ساده‌اندیشی نسبت به تبعات این ویروس کرد. خصوصا آماری که در مورد تلفات این ویروس مطرح می‌شد، آمار ظاهرا نگران‌کننده‌ای نبود. البته بحث شیوع و انتقال نگران‌کننده بود، اما آمار تلفات و مرگ و میر کمتر باشد و همین مساله به ساده‌اندیشی ختم شد و ما مرزهای‌مان را آنگونه که باید و شاید حفاظت نکردیم.
در ادامه به جای اینکه وزارت بهداشت ساده‌انگاری کند، تفکر کلان مدیریتی کشور بود که باعث می‌شد تمام آن نگرانی‌ها از مجموع دانشمندان و افراد مطلع امکان ظهور نداشته باشد، مانند اینکه بخش عمده‌ای در آن زمان معتقد به رفتارهای سختگیرانه و فاصله‌گذاری اجتماعی بودند که متاسفانه تا آخر سال چنین امری را در عمل ندیدیم. در مقطعی تعطیلات نوروز به داد مدیران کشور رسید و کنترل رفت و آمد و ارتباطات را کمتر کرد و طبیعتا کشوری که گرفتار فشار اقتصادی زیادی است و توانایی حمایت‌های اقتصادی از مردمش را ندارد، این مساله نمی‌تواند چندان مستمر باشد، به همین دلیل دیدیم بعد از تعطیلات عید هم فشار افکار عمومی و هم مسائل اقتصادی باعث شد که موج جدیدی داشته باشیم؛ از طرف دیگر بخشی از شهروندانی که بدون توجه به تذکرات به مسافرت رفتند، توانسته‌اند موج دوم این بیماری را تشدید کنند. تمام اینها باعث می‌شد مسوولان وزارت بهداشت با واقعیت‌های موجود این بیماری روبرو شوند. این مسائل از قبل هم وجود داشتند اما شاید باور آنها کمی زما‌ن‌بر شد. حالا مدتی است که تلفات ناشی از این بیماری، نه تنها کم نشده، بلکه افزایش هم پیدا کرده است. در کنار این وضعیت، وقتی در مقاطعی عالی‌ترین نهاد مقام دولتی کشور از بازگشایی دانشگاه‌ها و آغاز فعالیت‌های اقتصادی صحبت می‌کند، ترس از جامعه به آرامی رخت برمی‌بندد و به آرامی ملاحظات پیشگیری و کنترل عفونت نیز کمتر و کمتر می‌شود. به نظرم نگرانی وزارت بهداشت، نگرانی بجایی است و به درستی فردای این روزها را تشخیص داده است و سعی می‌کند با بازتاب واقعیت‌های این بیماری، افکار عمومی را نسبت به این مساله آگاه کند. امیدوارم این شرایط بتواند به نوعی تاثیر بگذارد و دغدغه‌های وزارت بهداشت به افزایش آگاهی شهروندان و دولت منجر شود. در واقع دولت در سطوح دیگر وزارت بهداشت متوجه عمق فاجعه شود و بداند که به بهانه مشکلات اقتصادی نمی‌توان از کنار این وضعیت گذشت. شاید حالا اقشار آسیب‌پذیر در فشار مالی هستند و برای مایحتاج شب خود نیازمندند، اما دولت می‌تواند از برخی منابع خود به این اقشار کمک کند تا این وضعیت به شیوه‌ای به پایان برسد، اگر حالا به علت مشکلات اقتصادی، فاصله‌گذاری اجتماعی کنار گذاشته شود، بعدها مشکلات اقتصادی بزرگ‌تری گریبان ملت را خواهد گرفت.