بزرگنمايي:

راه ترقی - ایرنا / مجموعه نمایش خانگی «گرگدن» حتما یکی از سریال‌های موفق در عرصه تولیدات نمایش خانگی در سال‌های اخیر است که شاید کمتر به آن پرداخته شد، مجموعه‌ای پرتعلیق و کشش که علاوه بر ساختار نسبتا مستحکم آن، از خلاقیت‌ها خوبی در تولید و ساخت نیز بهره برده است.
در نگاه نخست باید گفت که تولیدکننده‌گان گرگدن قطعا راهی دشوار را در تهیه مجموعه خود انتخاب کردند و از مسیر آسان، کلیشه‌ای و پرتکرار سریال‌های مشابه در این شبکه نمایشی عبور کرده و شاید همین زحمت آنان در ساخت این اثر باعث توجه خوب مخاطب به آن شود.
مهمترین نکته در گرگدن بی‌شک قصه دراماتیزه شده این اثر است، روایتی که عناصر مهم ساختار درام همچون تعلیق، کشمکش، درگیری و اوج و فرودهای لازمِ یک اثر نمایشی را در خود دارد و از آن دقیق تر اینکه روابطِ کاراکترهای داستان و روند قصه به گونه ای است که به آسانی برای مخاطب قابل پیش بینی نیست.
نکته دیگر در گرگدن که قطعا کار را برای نویسنده گان مجموعه دشوار اما دلچسب تر کرده است، نوع روایتِ داستان است، داستانی که به جای یک روایت خطی و مستقیم، مسیری سیال و پویا را انتخاب کرده و حداقل کاری که کرده است این است که مخاطب خود را به لحاظ ذهنی درگیرِ چیدن پازل های روایت در کنار یکدیگر می کند.
این که این جنسِ از روایت چقدر در آثار نمایشی دنیا استفاده شده و یا نجواهایی مبنی بر کپی برداری از مجموعه های خارجی چقدر در تولید این اثر نقش داشته است، به هیچ وجه چیزی از ارزش های ذاتی و کار دشوارِ تولیدکننده گان گرگدن کم نمی‌کند.
چرا که این مجموعه نیز می توانست همچون موارد مشابه، با یک روایت خطی و تک بعدی، عشق‌های مثلثی و قصه‌ای عامه پسند توفیق بیشتری در جلب مخاطب شبکه نمایش خانگی به دست آورد اما این ریسک را پذیرفته است که اثر خود را از زاویه ای سخت تر و پویا تر به مخاطب خود ارائه کند.
گرگدن علاوه بر ساختار منسجم فیلمنامه در کارگردانی و به ویژه در تدوین نیز یک سر و گردن بالاتر از رقبای دیگر خود در شبکه نمایش خانگی برخوردار بود. جنس ِپیچیده و سیال ِ روایت در فیلمنامه گرکدن نیازمند یک دگوپاژ قوی و تدوینی درست و سر ضرب می‌بود تا بتواند این مجموعه نمایشی را از آب و گل دربیاورد که در این زمینه باید به عوامل این مجموعه یک خسته نباشید جدی گفت.
اسدی‌زاده در گرگدن توانسته است با یک دکوپاژ خوب و خوش فکر پازل های لازم یک درام ِ معمایی و جنائی را کنار هم بچیند و با یک ضرباهنگ متناسب، قصه خود را به پیش ببرد.
تدوینِ سرحال، تقطیع ِ درست و چیدمانِ خلاقانه پلان‌ها در تدوین، از دیگر مواردی است که توانسته است این مجموعه را به لحاظ کیفی در مرتبه ای بالاتر قرار دهد.
گرگدن مجموعه‌ای بی‌نقص نیست و اگرچه در مواردی بیش از حد اسیر پیچیدگی یا خودنمایی های بصری گشته است اما حرکتی است رو به جلو در تولید آثار شبکه نمایش خانگی و همین که خود را از دام سریال های آپارتمانی و روابط سطحی و آبکی نجات داده است قابل تقدیر است.
تنوع لوکیشن، تصویربرداری پرزحمت، جلوه‌های ویژه خلاقِ میدانی و کامپیوتری و روایتی سیال قطعا از حُسن‌هایِ مجموعه گرگدن است که در بالا بردن سطح ذائقه مخاطب بسیار ارزشمند است و نباید تلاش صورت گرفته در این زمینه را نادیده گرفت.