بزرگنمايي:

راه ترقی - جهان / متن پیش رو در جهان منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
باید بگوییم که میوه توقیف نفتکش انگلیسی و شخم زدن پایگاه آمریکایی عین الأسد و سرنگون کردن گلوبال هاوک آمریکایی را در دریای کارائیب و بیخ گوش آمریکایی ها چیدیم.
 رضا صفری/ حرکت نفتکش های ایرنی به سمت آمریکای لاتین و صادرات بنزین ایران به ونزوئلا، ابعاد جدید سیاسی و اقتصادی به دنبال داشته و غربی ها را با یک چالش جدید روبرو کرده است. به نظر می رسد که در آینده نزدیک، دنیا شاهد شکل گیری یک جبهه متحد برای از کار انداختن تحریم های یک جانبه آمریکا باشد. در این باره باید به چند نکته اشاره کنیم:
1. در سال 1382، مذاکرات هسته ای با سه کشور اروپایی در زمان دولت اصلاحات و با سرپرستی حسن روحانی، دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی، صورت گرفت که منجر به عقب نشینی ایران در فعالیت های هسته ای و زیر فشار قرار گرفتن کشور شد. مشهور است که طرف انگلیسی گفته بود: «ما میوه حمله نظامی به عراق را در سعدآباد چیدیم».
حالا ما هم باید بگوییم که میوه توقیف نفتکش انگلیسی و شخم زدن پایگاه آمریکایی عین الأسد و سرنگون کردن گلوبال هاوک آمریکایی را در دریای کارائیب و بیخ گوش آمریکایی ها چیدیم.
2. عده ای روشنفکرنما در سال های تاریک برجامی برای توجیه مذاکرات با 1+5 و دادن امتیاز به آنها، معتقد بودند که دنیای فردا دنیای گفتمان هاست. اما امروز می بینیم که اگر موشک های ما در حال خاک خوردن هم باشند، باز هم دشمن از آنها حساب می برد. از همین روست که نفتکش های ایرانی در اوج تحریم ها، بدون محافظت نظامی از سوی کشورمان و تنها با نام و نشان جمهوری اسلامی ایران، می توانند هزاران کیلومتر دور تر از ایران و در جلوی چشم آمریکایی ها رژه بروند.
3. تغییر هندسه قدرت های جهانی، زیر سایه موشک های سپاه پاسداران درحال شکل گیری است و إلاّ تجربه نشان داده است که از مذاکره و نشست و برخاست با غربی ها، آبی گرم نخواهد شد. در اینجا باید یادی کنیم از کسانی که اگر جلوی آنها را نمی گرفتیم، برجام موشکی را به ملت تحمیل می کردند و امروز مشکلات بیشتری متوجه مردم می شد.
4. امروز دیوار تحریم ها، نه با کمک چشم آبی ها و امتیاز دادن به طرف غربی، بلکه با کمک همان کشوری ترک برداشت که روزگاری به دلیل رابطه با آن، دولت گذشته مورد تمسخر قرار می گرفت. قطعاً این خواست غربی ها است که ارتباط ما با دنیا، کانالیزه و معطوف به چند کشور گزینش شده اروپاپی باشد. بنابراین باید راه های دیگری که ما را به اقتصاد جهانی می رساند، امتحان کنیم.
5. بر روی کاغذ، دو مسیر، پیش روی نفتکش های ایرانی بود تا خود را به ونزوئلا برسانند. شاید بتوان گفت که ایران با انتخاب مسیر جبل الطارق و دریای کارائیب عملاً نشان داد که هدف فقط صادرات نبوده و استراتژی نظام این بوده که از جلوی چشمان مدعیان ابرقدرتی عبور کند و برایشان خط و نشان بکشد که هیچ غلطی نمی توانند بکنند.
6. همیشه گفته ایم که آمریکا بیش از آنکه نان قدرت ادعایی خود را بخورد، نان هراس افکنی در دل مردم دنیا را می خورد. کوه یخی که سال ها با کمک هالیوود برای مردم دنیا به تصویر کشیده شد، مدت هاست که در حال آب شدن است. جرقه آن را هم ایران و انقلاب اسلامی از چهل سال قبل زده است. فقط همین اقدامات یک سال گذشته -که بعد از جنگ جهانی دوم در نوع خود بی سابقه بود - و امروز هم قدرت نمایی ایران در دل قاره آمریکا، کافی است که دنیا به ابرقدرت جدیدی به نام ایران سلام کند.
تصور کنید که امروز کشتی های جنگی آمریکا با پشتیبانی جنگ افزارهای رسانه ای خود به سوی نفتکش های ایرانی می روند اما جرأت ندارند که در نزدیکی کشور خود، حتی یک تیر پلاستیکی هم به اطراف نفتکش های بدون محافظ ما شلیک کنند! ترامپ امروز همان ترامپی است که بعد از ترور سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، تهدید کرده بود در صورتی که ایران به هر آمریکایی یا منافع آمریکا حمله کند، به 52 نقطه ازایران حمله می کند.
7. عده ای، کلید از بین رفتن تحریم ها را در راهروها و سالن های هتل های اروپایی و مذاکرات پشت درهای بسته و دست دادن با جان کری جستجو می کردند، اما امروز به این باور رسیدیم که رفع تحریم ها باید با همکاری کشورهای دیگر که تحریم شده اند، صورت گیرد. امروز دامنه تحریم های دیکته ای آمریکا، حتی گریبان روسیه و چین را هم گرفته است. قطعاً بعد از این اتفاق و با اتحاد سایر کشورها، تحریم های یک جانبه آمریکا مضحکانه خواهد بود.
8. هر چند اقتصاد، سیاست داخلی و خارجی کشور سال ها به گروگان برجام درآمد و خطاهای استراتژیک و تکراری باعث شد که مردم چوب بی تدبیری و اعتماد به دولت های غربی را بخورند. اما روی آوردن به دیپلماسی فعال، هوشمندانه و تهاجمی و همچنین رابطه با سایر کشورهای دنیا که دشمن مشترکی به نام آمریکا دارند و همچنین توجه به ظرفیت های منطقه ای، برگ برنده دولت خواهد بود.
با همه انتقاداتی که به دولت وارد است، اما در ماجرای نفتکش های ایرانی و صادرات بنزین به آمریکای لاتین، انصاف حکم می کند تا از این اقدام مثبت و روبه جلوی دولت تجلیل و قدردانی شود.
9. تبادل جدید ایران و ونزوئلا، فصل جدیدی از رویایی با تحریم در دنیای معاصر و الگویی مثال زدنی از شجاعت، درایت و ایستادگی در برابر زورگویی خواهد بود که به سایر کشورهای جهان هم سرایت خواهد کرد. پیام رئیس جمهور کوبا نیز نشان داد که در سایر کشورها هم این ظرفیت ها وجود دارد. کافی است که دستگاه دیپلماسی، این روزنه ها را یک به یک باز کند.
10. هر چند اخیراً حجت الله سلطانی سفیر ایران در ونزوئلا در مصاحبه با العالم گفته است: «خبر انتقال 9 تن طلا از ونزوئلا به ایران به‌عنوان بهای سوخت شایعه ای بیش نبوده و کاملاً نادرست است و از سوی رسانه های مغرض منتشر شده است» اما باید توجه داشت که یکی از اقدامات اقتصادی ریچارد نیکسون، رئیس جمهور وقت آمریکا، در سال 1971 این بود که قابلیت تبدیل مستقیم دلار آمریکا به طلا به صورت یک جانبه لغو شد. در نتیجه، بعد از جنگ جهانی دوم، روند سلطه دلار بر تجارت جهانی و چاپ بدون پشتوانه دلار توسط آمریکا ابعاد تازه ای پیدا کرد. هم اکنون چین، روسیه و کشورهای بریکس چالش هایی را برای دلار آمریکا به وجود آورده اند.
اگر در آینده میان ایران و ونزوئلا و یا میان ایران و کشورهای دیگر، مبادله فرآورده های نفتی و طلا – به عنوان پشتوانه اصلی پول کاغذی – صورت گیرد، می تواند به گونه ای اثرگذار باشد تا در آینده،میزان طلا، مبنای تجارت برخی کشورهای تحت فشار آمریکا قرار گیرد.
در صورتی که این سیستم در مبادلات سایر کشورها هم تعمیم پیدا کند، در کنار بی اثر کردن تحریم ها، روند نابودی و اضمحلال اقتصادی بدهکارترین کشور دنیا یعنی آمریکا، زودتر از آنچه که قبلاً پیش بینی می شد، رقم خواهد خورد. و این یعنی اینکه ایران علاوه بر چالش های فرهنگی، سیاسی، امنیتی و نظامی که در سال های گذشته برای آمریکا ایجاد کرده است، می تواند آغازگر یک چالش بزرگ اقتصادی نیزعلیه این کشور باشد.