بزرگنمايي:

راه ترقی - خبرآنلاین / مستند سینمایی «برای ثبت در تاریخ» آماده نمایش از پلتفرم‌های آنلاین شد.
 پس از تلاشی 15ماهه، مستند زندگی ناصر ملک‌مطیعی ساخته شد. مستندی 92 دقیقه‌ای با نام «برای ثبت در تاریخ» که قرار است به زودی از طریق نمایش پلتفرم‌های آنلاین پخش شود. نوید نامور که کارگردانی این اثر را بر عهده داشته، با تاکید بر اینکه مستند «برای ثبت در تاریخ» کاملا با هزینه بخش خصوصی ساخته شده به خبرنگار ما گفت: «قرار بود مستند زندگی استاد ناصر ملک‌مطیعی در دوران حیات ایشان ساخته شود که قسمت نشد و دست تقدیر ناصرخان را از ما گرفت. با فوت ایشان تصمیم ما برای ادای دین به یکی از محبوبترین چهره‌های سینمای ایران همچنان جزم ماند. به همین خاطر از ابتدای سال 98 تحقیقات پیرامون زندگی مرحوم ناصر ملک‌مطیعی آغاز شد و از اواخر مهر ماه پارسال فیلمبرداری کلید خورد. بسیاری از دوستان مرحوم ملک مطیعی و بزرگان سینما دعوت ما را لبیک گفتند و برای گفتن از ناصرخان مقابل دوربین نشستند. علاوه بر سینمایی‌ها، گروهی از صاحب‌نامان عرصه ورزش نیز پای کار آمدند و خاطراتشان با ناصرخان را مقابل دوربین ما ورق زدند.مرحوم ملک مطیعی علاوه بر بازیگری، یک ورزشکار حرفه‌ای هم بود و باید این وجه زندگی‌اش نیز مد نظر قرار می‌گرفت. بزرگانی همچون: محمد متوسلانی، سعید مطلبی، پوری بنایی، علی پروین، زهرا حاتمی، فرانک میرقهاری، عبدالله موحد، محمدرضا طالقانی، بهرام مشتاقی، علی عطشانی و.... از جمله عزیزانی بودند که «برای ثبت در تاریخ» از ملک‌مطیعی گفتند.
نامور با تاکید بر اینکه مستند «برای ثبت در تاریخ» محصول زحمت همه جانبه یک گروه همدل بود، تصریح کرد: «دوستان وزارت ارشاد و شخص آقای حبشی مساعدتی مشفقانه با ما داشتند که جا دارد از آنها تشکر کنیم. خانم فرناز شکری به عنوان سرمایه‌گذار صادقانه و بدون چشم‌داشت مالی پا به عرصه گذاشت و امیرحسین جهددوست نیز علاوه بر تهیه‌کنندگی، در قسمت‌های مهم مربوط به کارگردانی هم کمک حال من شد. همچنین باید از علی عطشانی نیز تشکر کنم که سخاوتمندانه راش‌های فوق العاده ارزنده‌ای را از ناصرخان در اختیارمان گذاشت.»
در قسمتی از این فیلم با حضور برخی چهره‌های سیاسی دلایل ممنوع‌الکاری ملک‌مطیعی تشریح شده است ولی امیرحسین جهددوست تهیه‌کننده «برای ثبت در تاریخ» با تاکید براینکه این فیلم سیاسی نیست، به ما گفت:«بحث ممنوع‌الکاری یک واقعیت از زندگی ناصرخان بوده که متاسفانه توسط افرادی که در دهه شصت داعیه ریل‌گذاری و جهت‌دهی فرهنگی داشتند رقم زده شد و سیاستمداران به طور مستقیم در آن نقش نداشتند.»