بزرگنمايي:

راه ترقی - صبح نو / «بچه محل» به تهیه‌کنندگی مسلم آقاجانزاده و کارگردانی احمد درویشعلی‌پور و نویسندگی محمد درویشعلی‌پور نام مجموعه طنز کودکانه‌ای است که هر روز ساعت 18:30 از شبکه دو سیما پخش می‌شود. «بچه محل» در قالب یک مجموعه نمایشی، ماجراهای جذاب و آموزنده‌ای را برای کودکان در نظر گرفته است و تلاش شده تا برخلاف تصورها با شناخت سلیقه و نیازها و جلوگیری از آسیب‌هایی که کودکان را تهدید می‌کند، برنامه‌ای شایسته آنها تولید شود.
داریوش فرضیایی، کمند امیرسلیمانی، نعیمه نظام‌دوست، نادر سلیمانی، رامین ناصرنصیر، فرهاد بشارتی، آرش میراحمدی، امیر سهیلی، ابراهیم شفیعی، سوسن‌پرور، ایمان صفا و امیرمحمد متقیان، با هنرمندی سروش جمشیدی بازیگران این مجموعه هستند. به بهانه موفقیت این مجموعه گفت‌وگویی با نعیمه نظام‌دوست، بازیگر این سریال داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
یک مقدار از نحوه ورودتان به مجموعه «گل و بلبل» و بعد از آن «بچه محل» بفرمایید؛ چطور شد که به این پروژه ملحق شدید؟
پنج سال پیش طی تماسی از دفتر تهیه‌کننده این پروژه نقشی در مجموعه «گل و بلبل» به من پیشنهاد شد. بعد از گذشت یک‌سال برای نقشی که برای من در نظر گرفته شده بود به دیدن نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده این مجموعه رفتم. در این مدت من انتظار نقشی که به سن و سال خودم بخورد مانند خواهر عمو پورنگ را داشتم اما متوجه شدم عوامل من را برای نقش مادر عمو پورنگ در نظر گرفته‌اند. من خیلی ناراحت و عصبی شدم و تصور می‌کردم ایفای این نقش توسط من امکان‌پذیر نیست. با گفت‌وگویی که با برخی پیشکسوتان بازیگری داشتم همه به اتفاق به من گفتند که این نقش را بپذیرم. با صحبت‌های بسیاری که با دوستانم داشتم به این نتیجه رسیدم که برای تست گریم بروم و اگر گریم و چهره خودم را دوست داشتم در این مجموعه بازی کنم. برای اولین‌بار من برای نقش نیازمند گریم شدم تا اگر آن را دوست داشتم، آن نقش را بپذیرم. بعد از تست گریم خیلی از چهره خودم خوشم آمد و تصمیم گرفتم نقش این پیرزن بامزه را بازی کنم. طی این پنج سال ما واقعا بهتر از روز قبل خود کار کرده‌ایم؛ از این جهت که گروهی منسجم و خوب بودند و به درستی کار خود را پیش برده‌اند.
خانم نظام دوست، یک مقدار از شخصیتی که ایفاگر آن هستید بفرمایید. همانطور که خودتان اشاره کردید فاصله سنی بسیار زیادی با شما دارد، شما چطور خودتان را به این کاراکتر نزدیک کرده و چه ویژگی‌هایی را خودتان به این نقش اضافه کردید؟
پدر و مادر من اصالتا اهل رشت هستند و افرادی که در آن سن و سال اهل رشت باشند را اطراف خودم بسیار دیده‌ام. من این افراد را از نزدیک دیده و به نوعی با آنها زندگی کرده‌ام. رسیدن به نقشی که دو برابر سن خودم باشد، مقداری سخت بود زیرا باید به شکلی باور‌پذیر این نقش را بازی می‌کردم به گونه‌ای که مخاطبان و بچه‌ها این شخصیت را دوست داشته باشند. این نقش خیلی لب مرز قرار داشت و اگر من یک اشتباه کوچک می‌کردم، بازتاب آن بدین شکلی که امروز شاهد آن هستید نبود. همچنین ضربه بزرگی به خودم وارد می‌شد. من خیلی با مادر داریوش فرضیایی در ارتباط بودم تا بتوانم از این طریق یک رابطه‌ای میان خودم و شخصیت عموپورنگ برقرار کنم. همچنین تلاش کردم به‌عنوان مادر عموپورنگ او را در وجودم مانند بچه خودم دوست داشته باشم. تمام اینها را با خودم تمرین کردم و بازتاب آن رابطه‌ای است که مخاطبان شاهد آن هستند؛ حتی مادر داریوش فرضیایی طی صحبتی که با یکدیگر داشتیم به من گفتند که داریوش پسر من است! و این شخصیت توانسته بود تا این اندازه برای او باور‌پذیر باشد.
ما شاهد مجموعه‌هایی برای کودکان و نوجوانان بودیم که تعدادی موفق شده و تعدادی دیگر دیده نشده‌اند. مجموعه «بچه محل» آنقدر قوی بوده و همچنان قوی پیش می‌رود که نه‌تنها کودکان بلکه بزرگسالان را به خود جذب می‌کند. تجربه کار برای گروه سنی کودک و نوجوان برای شما چطور بوده است؟آیا پیش از این شما مایل به کار برای کودکان بوده اید یا خیر؟
من سال‌ها پیش در یک مجموعه عروسکی بازی کردم ولی این مجموعه خیلی دیده نشد. بعد از آن فیلم «جنجال در عروسی» را کار کردم که برای همین گروه سنی بود و تجربه جالبی برایم به شمار می‌آید. تعدادی کار کودک پیش از این مجموعه انجام داده بودم اما می‌توانم بگویم با «محله گل و بلبل» خیلی جدی وارد این حیطه از کار خودم شدم. کار برای کودکانی که سال‌ها بعد خودشان پدران و مادران آینده هستند خیلی برایم جالب بود. باید این نکته را بگویم که کار برای کودک خیلی متمایز از کارهای دیگر است و به نوعی دنیای ما به واسطه همین نقش‌ها خیلی تغییر کرده است. اگر کاری موفق می‌شود حاصل پشت صحنه دقیق و منظم است و این حس خوب از عوامل به بازیگران و در نهایت به مردم منتقل می‌شود؛ آنقدر که محمد درویشعلی‌پور، احمد درویشعلی‌پور، مسلم آقاجانزاده و داریوش فرضیایی در زمینه کودک و روان‌شناسی کودک تبحر دارند و به‌خوبی این آگاهی به ما هم منتقل می‌شود. همه چیز در این مجموعه زنده است و همان موضوعاتی که در خانه به بچه‌ها می‌گوییم خیلی راحت منتقل می‌شود و همانطور ساده به دل بچه‌ها می‌نشیند. هر کدام از حرف‌ها در قالب شعر، ترانه، یک احساس خوب مادرانه و یک احساس خوب پدرانه عنوان می‌شود و بچه‌ها کامل آنها را درک می‌کنند. زمانی که مستقیم حرفی را به بچه‌ها بزنید، نتیجه‌ای نمی‌گیرید اما وقتی با نمایش و داستان همان موضوع را عنوان کنید متوجه فهم آن توسط کودکان می‌شوید. متاسفانه در این سال‌ها خیلی کار کودک جدی گرفته نشده و این خیلی بد است. ما سعی کردیم در قالب یک دنیای رنگارنگ و فانتزی موضوعات زیادی را به بچه‌ها آموزش دهیم و خداراشکر خیلی از بچه‌ها با ما همراه شده‌اند. من احساس می‌کنم رسالتم را در کار کودک تا حدودی انجام داده‌ام.
تجربه همکاری با آقای فرضیایی و آقای آقاجانزاده و گروهی که سال‌ها برای کودک برنامه‌سازی می‌‌کردند، برای شما چطور بوده است؟
مغز متفکر این مجموعه که متون را می‌نویسد کسی نیست جز محمد درویشعلی‌پور که دنیای زیبا و فانتزی را برای کودکان به نگارش درمی‌آورد؛ آنقدر که همه ما همدیگر را می‌شناسیم و بدون‌‌داشتن مشکلی در متن سریعا مقابل دوربین قرار می‌گیریم. همچنین ما از نظر مالی هیچ‌ دغدغه‌ای نداریم و مسلم آقاجانزاده بسیار همراه ماست و سعی می‌کند هیچ ‌مشکلی در گروه وجود نداشته باشد تا عوامل هرکدام بتوانند کار اصلی خود را انجام دهند. من از تجربه همکاری در این پروژه بسیار رضایت دارم زیرا تمام عوامل هوای یکدیگر را دارند.