بزرگنمايي:

راه ترقی- دژنراسیون ماکولا یا انحطاط ماکولا (بخشی از شبکیه)، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های چشمی است که باعث می‌شود فرد با افزایش سن دید متمرکز خود را از دست بدهد و انجام فعالیت‌هایی مانند مطالعه و رانندگی غیر ممکن شود.
ماکولا یک ناحیه کوچک در شبکیه است که مسئول بینایی مرکزی محسوب می‌شود و باعث می‌شود چشم قادر به دیدن جزییات باشد.
تاری تصاویر، مشاهده مناطق تیره و اعوجاج در دید مرکزی مهمترین علایم انحطاط ماکولای مرتبط یا افزایش سن (AMD) محسوب می‌شوند.
در تحقیقات جدیدی که  با استفاده از موش‌ها انجام شد، وضعیت بینایی دو گروه از موش‌ها مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت. در قفس گروه اول یک چرخ گردان برای انجام تمرین فیزیکی قرار داده شد، اما گروه دوم به این وسیله دسترسی نداشتند.
پس از چهار هفته، محققان با استفاده از لیزر نوعی آسیب بینایی موسوم به choroidal neovascularization یا  (CNV) در چشم موش‌ها ایجاد کردند که یک فاکتور اصلی در بسیاری از انواع نابینایی مرتبط با سن محسوب می‌شود. این عارضه شامل رشد بیش از حد رگ‌های خونی در بخش خاصی از چشم است. محققان با استفاده از لیزر توانستند این نوع آسیب را در چشم موش‌ها شبیه‌سازی کنند.
در جریان دو آزمایش، محققان دریافتند میزان رشد بیش از حد رگ‌های خونی در چشم موش‌هایی که به ابزار تمرین فیزیکی دسترسی داشتند، در مقایسه با موش‌های گروه دوم، ‌32 و 45 درصد کمتر است. نکته قابل توجه این است که تمرین فیزیکی پس از آسیب بینایی موجب بهبود این آسیب نمی‌شود و تنها سابقه تمرینات فیزیکی پیش از وقوع عارضه، می‌تواند موجب کاهش آسیب به بینایی شود.
نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد تمرین فیزیکی اثر مستقیمی بر جلوگیری از وقوع برخی از انواع نابینایی دژنراتیو دارد البته هنوز مشخص نیست که کدام مکانیزم ماکولا موجب جلوگیری از بروز این آسیب‌ها در اثر فعالیت فیزیکی می‌شود. یکی از فرضیات مطرح شده توسط محققان این است که فعالیت فیزیکی موجب کاهش آثار فعالیت سیستم ایمنی بدن شده و عملکردهای التهابی را که سنگ‌بنای دژنراسیون ماکولا هستند، کاهش می‌دهد.
گام بعدی محققان، بررسی دلایل و چگونگی اثرگذاری فعالیت فیزیکی بر نابینایی مرتبط با سن است. همچنین محققان در تلاشند تا داروهایی را تولید کنند که آثار فعالیت فیزیکی را در بدن افراد مسن که توانایی انجام فعالیت‌های فیزیکی لازم را ندارند، شبیه‌سازی کند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Investigative Ophthalmology & Visual Science منتشر شده است.