بزرگنمايي:

راه ترقی - ایرنا / ویروس کرونا جهان را به تسخیر خود درآورده و خبرنگار به پل مستحکم جامعه برای عبور با احتیاط از روی کرونا تبدیل شده است؛ خبرنگارانی که گاهی از جسم و روح خود می‌گذرند، تا توان جامعه را برای مقابله بالا ببرند و حتی مسوولان را به مسیر درست هدایت کنند.
حکایت خبرنگاران سلامت در دوران شیوع کرونا شده این‌که حضرت حافظ می‌فرماید: «دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست / گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست».
دنیای خبرنگاران سلامت حتی قبل از 30 بهمن، شده بود کرونا و اطلاع رسانی و آموزش و آگاهی جامعه در برابر ویروسی که کیلومترها آن طرف‌تر تازه جان گرفته بود و داشت آرام می‌آمد به سمت ما. هرچند این تلاش برای خبرنگاران هنوز هم ادامه دارد و هنوز هم هستیم و تا انتها هم خواهیم بود.
خبرنگاران سلامت از ابتدای شناسایی ویروس کرونا در کشور، از بیمارستان‌ها تا مراکز درمانی را گشته و نوشته و دردهای زیادی را دنبال کرده‌اند. هرچند اگر به ویروس کرونا مبتلا شوند، اگر اتفاقی برای آنها بیفتد و نفس‌شان با کرونا گرفته شود، در هیچ دسته و گروهی طبقه‌بندی نمی‌شوند.
آنچه خبرنگاران در حوزه سلامت یاد گرفته یا یاد خواهند گرفت، اطلاع‌رسانی صحیح و آموزش به جامعه است. قدرت تفکیک شایعه از واقعیت، اطلاع‌رسانی به موقع و درست و البته قدرت تحلیل برای واکنش در برابر آنچه خانواده‌ها را آزار می‌دهد.
خبرنگار سلامت باید بتواند مسیرهای پر پیچ دولتی را به زبانی ساده بگوید تا مخاطبش بداند از کدام مسیر می‌تواند ساده‌تر به نتیجه برسد و در کدام مسیر هستند سودجویانی که برای مردم کیسه‌ای دوخته‌اند تا جیب‌شان را خالی کنند و به چه کسی باید اعتماد کنند و از چه کسی باید فاصله بگیرند.
ویروس کرونا باعث شد حتی ما خبرنگاران سلامت هم از راه دور همه را ببینیم. نشست‌های خبری وزارت بهداشت تقریبا از اوایل اسفند ماه به صورت ویدئو کنفرانس برگزار می‌شود و آن ابتدا تقریبا روزی 2 نشست خبری برگزار می‌شد و کم کم با توجه به گسترده‌تر شدن اطلاع‌رسانی و افزایش آگاهی عمومی، تعداد این نشست‌های خبری کم شد.
هرچند هنوز سووال هست و هنوز بسیاری از مسیرها برای جامعه جهت مقابله با ویروس کرونا هموار نشده، اما خیلی از خبرنگاران از جسم و روح خود گذشته‌اند، تا جسم و روح جامعه سالم بماند و این گزافه‌گویی نیست.
امیدواریم روزی برسد که همه‌مان باشیم و خبر رفتن یکی یکی از عزیزان و دوستان‌مان را ننویسیم. به قول حضرت حافظ: «ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است/ببین که در طلبت حال مردمان چون است».