بزرگنمايي:

راه ترقی - ایرنا / متن پیش رو در ایرنا منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
استعفای برایان هوک نماینده ویژه آمریکا در امور ایران که بیش از 2 سال تلاش، نتوانست به هدف اصلی خود موسوم به «توافقی بهتر» دست یابد، این سوال را مطرح می‌کند که آیا جایگزین وی، توانایی بیشتری در پیگیری این سیاست دارد؟
مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا پس از آنکه خبر استعفای هوک در رسانه‌ها دست به دست شد، بیانیه‌ای صادر کرد و با تایید استعفای هوک بدون اشاره به دلایل آن، از جایگزینی الیوت آبرامز نماینده فعلی آمریکا در امور ونزوئلا با حفظ سمت خبر داد.
آبرامز در دولت‌های رونالد ریگان، جورج دابلیو بوش هم فعالیت داشته است. او یک نئومحافظه‌کار است که در ماجرای ایران-کنترا هم دخالت داشت.
او در دانشگاه هاروارد، مدرسه اقتصاد لندن و مدرسه حقوق هاروارد درس خوانده است. وی ابتدا به عنوان کارمند دفتر 2 سناتور آمریکایی آغاز به کار کرد و سپش در دولت ریگان، دستیار وزیر خارجه شد .
آبرامز از سال 1996 تا زمان پیوستن به دولت، رئیس مرکز سیاست عمومی و اقوام بود. او همچنین از سال 2009 تا 2016 عضو شورای آمریکایی گرامیداشت هولوکاست بوده است.
آبرامز در ژوئن 2001 به عنوان دستیار ویژه رئیس جمهوری و مدیر ارشد شورای امنیت ملی برای دموکراسی، حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی به دولت بوش پیوست.
از دسامبر 2002 تا فوریه 2005 به عنوان دستیار ویژه رئیس جمهوری و مدیر ارشد شورای امنیت ملی در امور خاورمیانه و شمال آفریقا فعالیت داشت.
از فوریه 2005 تا ژانویه 2009 هم معاون دستیار رئیس جمهوری و معاون مشاور امنیت ملی در استراتژی دموکراسی جهانی بوده است.
فرایند معکوس، امنیت و رضایت، ایمان یا ترس:چگونه یهودیان می‌توانند در یک آمریکای مسیحی زنده بمانند، آزمایشی برای صهیون:دولت بوش و درگیری اسرائیلی-فلسطینی و واقع‌گرایی و دموکراسی:سیاست خارجی آمریکا پس از بهار عربی کتاب‌هایی است که آبرامز به رشته تحریر درآورده و به فرانسوی و اسپانیولی هم مسلط است.
تحلیلگران و شخصیت‌های مختلف درباره آبرامز اظهار نظرهای متعددی داشته اند که می‌توان تفکر وی و چگونگی رویکرد او به مساله ایران را تا حدودی روشن کند.
علیرضا میریوسفی سخنگوی نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل متحد در پاسخ به رویترز گفت: تغییر افراد دولت آمریکا برای ما نگرانی ندارد و چیزی نیست که ما به عنوان تغییر دهنده بازی در نظر بگیریم.
وی افزود: کارزار موسوم به فشار حداکثری دولت آمریکا برخلاف آنچه که ضد ایرانی ها ادعا می‌کنند، شکست خورده است. ایران به زانو در نیامده است و نخواهد آمد. فرقی هم ندارد چه کسی مسئولیت اجرای این سیاست ورشکسته را به عهده بگیرد.
تریتا پارسی تحلیلگر مقیم آمریکا هم در این باره گفت: به همان اندازه که ترامپ می‌گوید به دنبال مذاکره با ایران است، او همچنان خود را با نومحافظه‌کاران و جنگ‌طلب‌ها محاصره می‌کند که با ایده دیپلماسی ابراز تنفر می کنند. جایگزینی هوک با آبرامز کمی بیشتر به صندلی سالن‌های موسیقی شبیه است.
سوزان دیماگیو که کارشناس ارشد موسسه کارنگی است، در واکنش به یادداشت نیویورک تایمز درباره استعفای هوک و جایگزینی آبرامز که گفته بود "به نظر می‌رسد رفتن هوک هرگونه ابتکار عمل دیپلماتیک درباره ایران را مدفون می‌سازد"، اظهار کرد: جدی؟ از مدت‌ها پیش با انتصاب برایان هوک، هرگونه فرصت دیپلماسی با ایران مدفون شد.
از طرفی دیگر، سوزان ملونی معاون موقت رئیس بروکینگز با بیان اینکه برایان هوک یک سیاست را درباره ایران هدایت کرد که به طور کلی در دستیابی به اهداف آن شکست خورده است، تنش‌های ترانس آتلانتیک را تشدید کرد و ایستادن آمریکا در کنار بسیاری از ایرانیان و مابقی جهان را تضعیف ساخت.
وی در عین حال یادآور شد: نباید فراموش شود که هوک کوشید راه جایگزینی را در سال 2018 پیشنهاد دهد. اگر ترامپ دیپلماسی خود را بنا می‌کرد، ما می‌بایست توافق هسته‌ای سختگیرانه‌تری با ایران می‌داشتیم و شراکت ما با اروپا قوی‌تر می‌شد تا اینکه یک برجام پاره شده و یک فاصله بزرگ بین واشنگتن و متحدانش وجود داشته باشد.
جدای از اینکه هوک موفق بوده است یا نه، نکته مهم در اظهارات فوق این است که سیاست خارجی ترامپ را شکست خورده می‌دانند.
در این رابطه سناتور الیزابت وارن که یکی از داوطلبان مطرح دموکرات برای ریاست جمهوری آمریکا بود، در واکنش به رفتن هوک و جایگزینی آبرامز نوشت: ترامپ نماینده ویژه جدیدی را برای ایران منصوب کرد که به دروغگویی به کنگره محکوم شد و سابقه حمایت از نیروی نظامی برای سرنگونی دولت‌ها را دارد.
وی تصریح کرد: سیاست ایران ترامپ ما را امن تر نساخته یا به ملت ایران کمک نکرده است. الیوت آبرامز کمک نخواهد کرد.
توماس جونو استاد دانشگاه و نویسنده کتاب «فرصت بر باد رفته: رئالیسم نوکلاسیک و سیاست خارجی ایران» هم ضمن تایید سیاست خارجی شکست خورده آمریکا، درباره آبرامز می‌گوید: الیوت آبرامز نسبت به هرکسی دیگر نزدیک‌ترین ارتباط را با شکست‌های سیاست خارجی آمریکا دارد.
وی این شکست‌ها را اینگونه بر شمرد: مداخله‌گری‌های بی‌پروایانه، دروغ گفتن به کنگره، منفصل کردن متحدان، درس نگرفتن از اشتباهات گذشته و .....حماقت‌های بیشتری در سیاست آمریکا نسبت به ایران انتظار می‌رود.
فعالان ضد جنگ هم روی خوشی به این سیاست‌ها نداشته‌اند و این تغییرات را بدتر شدن سیاست آمریکا در قبال ایران قلمداد کرده‌اند به گونه‌ای که میدیا بنجامین بنیانگذار گروه کد پینک می‌نویسد: آیا سیاست آمریکا در قبال ایران بدتر از این می‌تواند باشد؟
وی به سوال خود پاسخ می‌دهد: بله، می تواند. نماینده جدید جایگزین برایان هوک چه کسی است؟ جنایتکار جنگی الیوت انگل!!!
اظهار نظر سید محمد مرندی استاد دانشگاه و تحلیلگر مسایل آمریکا به بی اهمیت بودن تغییر هوک و جایگزینی آبرامز می‌پردازد و می‌گوید: چه کسی اهمیت می دهد؟ تفاوت هوک و آبرامز همچون تفاوت تلفظ آمریکایی ایالات متحده و انگلیسی از گوجه فرنگی است.
وی تاکید کرد: ایران و مقاومت در حال رشد و قوی‌تر شدن است، در حالیکه دشمنان به سمت بحران‌ آفرینی می‌روند، تکبر امپراتوری آن را از فهم واقعیت کور می‌کند.
شاید درستی این اظهارات را در گفته‌های مارک دوبوویتز مدیر اجرایی بنیاد تروریستی دفاع از دموکراسی بتوان یافت که گفت: تبریک به الیوت آبرامز، یکی از بهترین مامورین عمومی آمریکا در دهه‌های گذشته. جمهوری اسلامی اکنون در مشکل بزرگتری قرار دارد.
با همه اینها آبرامز، یک چهره‌ای بحث برانگیز است: در سال 1991 میلادی، وی به دلیل سرپوش گذاشتن درباره اطلاعات مهم ماجرای ایران-کنترا از کنگره، گناهکار شد.
بعدها جورج دبلیو بوش او را به خاطر این جرم بخشید و آبرامز به خدمت در پست‌های سیاست خارجی در داخل و خارج از دولت ادامه داد.
ایلهان عمر عضو مسلمان مجلس نمایندگان آمریکا در 24 بهمن 1398 این مساله را دستمایه بی‌اعتبار ساختن آبرامز قرار داد که به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور ونزوئلا به کنگره توضیح می‌داد.
نماینده مینه‌سوتا در مجلس آمریکا خطاب به آبرامز گفت: «آقای. آبرامز، در سال 1991 شما به دو مورد از مخفی نگه داشتن اطلاعات از کنگره در رابطه با موضوع ایران-کنترا محکوم شدید که بعداً توسط رئیس جمهور جورج اچ. دابلیو بوش بخشیده شد. نمی‌فهمم که چرا اعضای این کمیته یا مردم آمریکا باید شهادت امروز شما را صادقانه بپندارند».
ایلهان عمر همچنین به مساله کشتار السالوادور در سال 1981 هم اشاره کرد که ارتش مسلح شده آن کشور از سوی آمریکا، هزار غیرنظامی را به قتل رساند و گفت: در سال 1982، آبرامز گزارش‌های خبری درباره این قتل عام را بی‌اعتبار و تبلیغ چپ خواند و رد کرد و پس از آن، پرونده دولت ریگان در السالوادور را "یک دستاورد شگفت آور" توصیف کرد.
این عضو دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا از آبرامز پرسید: آیا فکر می‌کنید کشتار گسترده یک دستاورد شگفت‌آور است که تحت نظر ما اتفاق افتاد؟
با توجه به آنچه گفته شد، آیا ماموریت آبرامز به ویژه پس از آنکه قطعنامه جنگ‌طلبانه آمریکا علیه ایران در شورای امنیت شکست تلخی را تجربه کند، ایجاد هرج‌ومرج بیشتر در منطقه با همدستی دوستان صهیونیست خود است؟
آیا او به دنبال پیشبرد طرح شکست خورده صلح خاورمیانه یا تلاش برای مبارزه با نفوذ چین به عنوان کشور سوسیالیست در این منطقه است؟
به هرحال، آنچه از پیشینه آبرامز مشخص است او گزینه‌ای نیست که بتواند به ویژه در کمتر از سه ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، دستاوردی برای کاخ سفید در قبال ایران به ارمغان آورد ضمن آنکه در مدت حضورش به عنوان نماینده ویژه در امور ونزوئلا هم نتوانسته است کاری از پیش ببرد.