بزرگنمايي:

راه ترقی- روزنامه اعتماد دوشنبه 28 مهر یادداشتی به قلم عباس عبدی فعال سیاسی منتشر کرد در گزیده ای از آن آمده است: پیش از هر چیز بد نیست که ببینیم حسن روحانی کیست؟ او از روحانیون فعال پیش از انقلاب است. پس از انقلاب نیز تا امروز در این پست‌ها و مقامات بالای سیاسی و امنیتی حضور داشته است. 5 دوره نماینده مجلس، چند دوره عضو مجلس خبرگان رهبری بوده و اکنون هم هست، از ابتدای تشکیل شورای عالی امنیت ملی عضو آن بوده، 16 سال هم دبیر و همواره نماینده رهبری در شورا بوده است، نایب رییس مجلس بوده، رییس مرکز تحقیقات استراتژیک بوده، عضو حزب جمهوری و جامعه روحانیت مبارز بوده است و در زمان جنگ هم پست بسیار بالایی داشته است. چگونه رییس‌جمهور شد؟ طبعا تایید صلاحیت‌های او بی‌هیچ مصلحت‌اندیشی بوده است زیرا او در دسته اصلاح‌طلبان نبود که برای جلب رضایت و مشارکت اصلاح‌طلبان او را تایید کنند. مثل دکتر معین. او را تایید کردند چون شورای نگهبان به این نتیجه رسید که آقای روحانی واجد تمام ویژگی‌های مندرج در اصل 115 هست. یعنی ایرانی، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوی، مومن ومعتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور. 

او در جریان یک انتخاباتی رأی آورد که شائبه تقلب نیز در آن نبود. پس از 4 سال اول نیز همچنان این ویژگی‌ها به  ‌طور کامل در او احراز و دو باره نیز در یک انتخابات سالم از حیث رأی‌گیری انتخاب شد. بی‌خودی هم او  را  به جناح‌های دیگر منتسب نکنید چون این همه افرادی که رأی دادند، فراتر از هر حزبی و گرایشی بودند

اصولگرایانی که تا حد خواهان اعدام شدن و اثبات خیانت او جلو رفته‌اند و هیچ دادگاهی هم از آنان سوال نمی‌کند به چه چیزی جز خودشان حمله می‌کنند؟ این حمله به کل سابقه‌ای است که از آن می‌خواهید دفاع کنید. این حمله به ساختاری است که او براساس ضوابط آن برآمده است. این حمله به مردمی است که به درخواست خودتان پای صندوق رای آمدند و آنان را حداقل در سخن ارج می‌نهید. این حمله به تشخیص شورای نگهبان است که دروازه ورود به حکومت در این سطح است.  این حملات هیچ‌کدام به اصلاح‌طلبان نیست و نخواهد بود.

پس این حملات شما علیه روحانی، ببخشید، تف سربالاست که مثل بومرنگ عمل می‌کند و اعتبار و کارایی تمام موارد گفته شده را نقض و رد می‌کند. حالا فرض کنیم که این حملات علیه خودتان نباشد، چه فایده‌ای دارد؟ اینکه او تا 9 ماه دیگر هست و تمام می‌شود، شما می‌مانید و وضعیتی که قادر به انجام کوچک‌ترین اصلاحی هم در آن نیستید. شاهدش مجلس فعلی است. قوی‌ترین شما طی 1384 تا 1392 آمد، چه کرد؟ جز اینکه الان مثل استخوان در گلویتان گیر کرده و علیه سیستم شده است؟ جز اینکه صدها میلیارد دلار پول نفت را گرفت، روزی که رفت جز سیاهی و بدبختی اثری از خود نگذاشت؟

به نظر می‌رسد که نابخردی حدی ندارد به علاوه این همه دنبال شواهد تاریخی برای توجیه رفتار فعلی خود نباشید چون فردا مجبور خواهید شد به گونه دیگری رفتار کنید. کسانی متوسل به تاریخ می‌شوند که قادر به دفاع عقلانی از رفتار کنونی خود نیستند.