بزرگنمايي:

راه ترقی- نزدیک به سه سال سرنوشت توافق هسته ای به شکل نامطلوبی از تعادل خارج شده بود. دولت ترامپ با این استدلال از توافق خارج شد، که سیاست اجبار اقتصادی تحت عنوان " فشار حداکثری" توافقی بهتر را پیش رو می گذارد. اما همه چیزی که باقی ماند، طبلی توخالی بود. اروپا که نقشی اساسی در جلوگیری از سقوط کامل برجام داشته، اکنون باید از فرصت استفاده کرده و به احیا و حتی تقویت آن کمک کند.

معامله اصلی در برجام ساده و سر راست بود: محدود کردن و نظارت بر آنچه جامعه جهانی مهم ترین جنبه سیاست هسته ای ایران می دید و در مقابل تسکین تحریم های بین المللی که در طول سال ها بر ایران تحمیل شده بود. 

اکنون با روی کار آمدن دولت جو بایدن رئیس جمهور جدید آمریکا ، انگلیس، فرانسه، آلمان و اتحادیه اروپا که همگی از شرکت کنندگان توافق هسته ای هستند، در موقعیت خوبی قرار دارند تا با احیای برجام، اولین گام تعامل با ایران در موضوعات گسترده تر را بردارند. این امر مستلزم تلاش هماهنگ و چند بعدی است. 

در واشنگتن درباره توافق هسته ای همچنان اختلاف نظر عمیقی وجود دارد. علیرغم عدم موفقیت آشکار کمپین "حداکثر فشار" در تحقق اهداف اعلام شده، منتقدان اصرار می ورزند که قصد اعلام شده بایدن برای همکاری مجدد با تهران احمقانه است. این استدلالی است که توسط متحدان ایالات متحده در خاورمیانه به ویژه اسرائیل و طرفداران آن ها تکرار می شود.   

دولت های اروپایی نسبت به برخی از استدلال های تیم ترامپ، که بازیگران منطقه ای آن را تکرار می کنند، در مورد لزوم پرداختن به سایر جنبه های سیاست ایران ، به ویژه برنامه موشک بالستیک و طرح قدرت منطقه ای ، همدلی نشان نداده اند.  

سوابق سه سال گذشته روشن است: تحریم ها مسائل را حل نکردند و از بسیاری جهات با ایجاد تنش در سراسر منطقه اوضاع را بدتر کرده است.  چالش جدی عملی ساختن گفته ها خواهد بود. به عنوان شرکت کنندگان در برجام، تروئیکا اروپا و اتحادیه اروپا باید در تهیه نقشه راه روشنی برای همکاری ایران و آژانس مشارکت داشته باشند.  

به موازات این، اروپا باید اقدامات مقدماتی فوری را برای جبران آسیب اقتصادی ناشی از تحریم های ایالات متحده انجام دهد و تسکین های اقتصادی که مطابق برجام برای ایران در نظرگرفته شده، عملیاتی سازند. این می تواند از طریق همکاری با بخش خصوصی برای حمایت از تجارت با ایران انجام شود. تحریم های ایالات متحده ممکن است یک جانبه باشد، اما اثر سرسام آور آنها جهانی بود. شفافیت و حمایت از شرکت ها برای تعامل با بازار ایران، در صورت تخفیف یا لغو تحریم ها گامی اساسی در جهت اطمینان از منافع اقتصادی برای همه طرف ها خواهد بود. 

اروپا باید از دولت بایدن بخواهد که از این درخواست های ایران از نهادهای مالی جهانی پشتیبانی کند و همچنین اطمینان حاصل کند که تجارت بشردوستانه بلامانع است در حالی که واشنگتن آماده می شود تا سیاست تحریم گسترده خود را لغو کند. ایالات متحده همچنین می تواند پیش خریدهای نفتی اروپا را در معرض نور سبز قرار دهد ، که می تواند به اروپا اجازه دهد یک خط اعتباری در اختیار ایران قرار دهد تا برای تجارت بشردوستانه یا سایر خریدهای اساسی مورد استفاده قرار گیرد.