بزرگنمايي:

راه ترقی- جلسه فوق العاده شورای عالی نظام پزشکی در روز سه شنبه مورخ 1397/9/13در محل سازمان نظام پزشکی تشکیل و اعضای حاضر در جلسه ضمن درخواست از دکتر ایرج فاضل مبنی بر تجدیدنظر و بازپس گیری استعفا، بر تداوم مسئولیت ریاست کل سازمان نظام پزشکی توسط وی اصرار داشتند. 

دکتر ایرج فاضل نیز در این جلسه ضمن قدردانی از اعضای شورای عالی گفت: ضمن سپاس و تشکر از همکاران ارجمند ابتدا باید عرض شود که جای دکتر نوربخش عزیز خیلی خالی است. درگذشت ایشان دل همه ما را سوزاند و ان‌شاءالله که در آن دنیا با طیبین و طاهرین محشور باشد. این جلسه قرار نبود جلسه توضیحات و پرسش و پاسخ باشد، فقط برای عرض ادب و خداحافظی خدمتتان رسیدم ولی حالا به هر صورت جلسه به این شکل هدایت شد و ممنونم، ممنونم و ممنونم از این همه لطف و عنایتی که همگی نسبت به بنده ابراز فرمودید و می‌فرمایید.

وی ادامه داد: در وهله اول مسئله شمول قانون است. سازمان‌هایی که از بودجه دولتی استفاده می‌کردند یا می‌کنند مشمول این قانون هستند. سازمان در گذشته دور،  مبالغی متفاوت از دولت کمک گرفته است. بنابراین اگر کسی آمد و گفت که این سازمان هم شامل هست، نمی‌توان رد کرد و البته تفاسیر گوناگون از قانون‌ می‌شود. این بازنشستگی کار انگلیسی‌ها نبوده و نقشه‌ای هم مطلقا پشتش نیست. من از تمامی روسای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی کتبا می‌خواستم و درخواست بازنشستگی می‌دادم. از زمان بازنشستگی من گذشته، خوب طبق شرایط هم که هر چند وقت یکبار رئیس دانشگاه عوض می‌شد و بنابراین 10 - 12 تا از این ورقه‌ها من نوشتم و دادم و بالاخره رئیس فعلی دانشگاه لطف کرد و من از ایشان ممنونم و هیچ نقشه‌ای هم پشت این نبوده است. من بازنشستگی را یک افتخار می‌دانم و از صمیم قلب افتخار می‌ کنم و خوشحالم که قبل از فوت این افتخار نصیبم شد که بازنشسته شوم. بالاخره بد نیست که به یک نفر بعد از سال‌ها خدمت بگویند دستت درد نکند، خسته نباشی. توصیه می‌کنم که از این امتیاز استفاده کنید، چیز بسیار خوبی است. این بازنشستگی به تقاضای خود من بوده و هیچ چیزی هم پشت آن نیست و من ممنونم از دانشگاه.

فاضل ادامه داد: اما صرف‌نظر از جنبه‌های قانونی و مصوبات مجلس ،استعفا حق افراد است. خوشبختانه در این مورد مرجعی لازم نیست آن را تصویب کند. یعنی نیاز به هیچ مصوبه ای ندارد و خودش انتهایی است. علت این که من نامه‌ای خطاب به آقای دکتر ظفرقندی نوشتم به خاطر تبصره  دو ماده 9 قانون سازمان هست که بالاخره سازمان روی هوا نماند و به نظرم کاملا قانونی است. این که صرفا عزل شامل آن می‌شود، وجاهت ندارد. حال آمدیم رئیس سازمان فوت کرد از کجا می خواهیم قانون بیاوریم. فقط همین تبصره هست. استعفا هم در قانون نیامده است، چرا که استعفا در این مملکت امر فراموش شده‌ای است. هر کسی روی یک صندلی نشست محکم با چسب چهارقلو چسبیده می‌شود به این صندلی تا آخر دوره، خود این کار من هم ان‌شاءالله یک فرهنگ سازی است که  این استعفا هم هست و می‌شود از یک محل و صنفی کنار رفت.

وی افزود: مردم یادشان رفته، همه یادشان رفته و این حتما باید در قانون اصلاح شود. در قانونی که مجلس تصویب کرده اصلا نیامده چون هیچ کس به فکرش نرسیده که ممکن است یک نفر استعفا کند. حال که فعلا قانون نیست، این تبصره به نظرم شامل این مساله فعلی ما می‌شود. مجمع عمومی توصیه فرمودند که استعفا باید خطاب به مجمع عمومی باشد. این وقتی است که من موافقت می خواستم ولی استعفای من موافقت لازم ندارد. مطلقا هیچ موافقتی از هیچ جا لازم ندارد و این استعفا از نظر خود من نهایی است. منتها مسیر انتخاب رئیس کل جدید آن است که باید مجمع عمومی تشکیل جلسه بدهد و رئیس کل جدید را انتخاب کنند.

فاضل ادامه داد: با تشکر زیاد از توصیه آقای دکتر عزیزی، من با اذن هم موافق نیستم. دلم نمی خواهد که نشان شوم به عنوان فردی که غیر از بقیه است. انسان افتخارش این است که همیشه در حد همه مردم باشد، ما چرا باید قوانینی تصویب کنیم که کار به اینجا بکشد. بالاخره این مجلس که نشسته و بلند شده و قانون تصویب کرده است حتما باید به زمینه‌های آن هم فکر کند. باید معلوم باشد چگونه و کجا می شود به این مصوبه اعتراض کرد؟

وی افزود: مساله خستگی هم نیست، یک سال برای من طول کشید تا متوجه شوم که در این مسند و در این صندلی من نمی توانم خواسته‌های جامعه پزشکی را تامین کنم. اصلا تامین شدنی نیست. هر روز نامه‌ای از یک شهرستان می‌آید دال بر این که بیمه شش ماه حقوق ما را پرداخت نکرده است. بنده یک نامه می نویسم برای بیمه و بیمه هم می نویسد که ما پول نداریم. همین طور تکرار می شود و کار به جایی رسیده است که راه حل ندارد. آیا این بیمه است در این مملکت؟ یک چیز مسخره‌ای درست کردیم به اسم بیمه که اگر نبود کارهای مملکت خیلی راحت‌تر و خوب‌تر می گذشت. یک دفعه چند میلیون نفر بیمه می‌شوند ولی هیچ کس نمی داند چه کسی پولش را باید از کجا بدهد. همینطور بیمه می‌شوند بعد در کار می‌مانیم. مثل شرایط فعلی می شود که پزشک ناراضی و  مریض هم  ناراضی است.

فاضل ادامه داد: آن طرف دنیا هم بیمه دارند و هیچ کس مطلقا، مطلقا روابط مالی ندارد. من چند سال در آمریکا طبابت کردم، مطلقا کسی با هیچ مریضی رابطه مالی ندارد. کار می‌کنند ولی تمام نظارت با بیمه‌هاست و مو را از ماست بیرون می‌کشند. وای به حال آن پزشکی که چیزی را به خلاف در جایی بنویسد، یک عمر گرفتار می‌شود. بیمه‌ها هم  مطالبات را تمام و کمال سر موقع می‌پردازند. هم مریض خیالش راحت است هم پزشک. این چه بازی است که در این مملکت ما به اسم بیمه در آورده‌ایم؟ تا کی می‌خواهیم این روند را ادامه دهیم؟

وی افزود: این است که من بعد از یک سال تجربه به این نتیجه رسیدم که حداقل بنده نمی توانم خواسته های به حق اعضای حرفه را تامین کنم و با آگاهی استعفا دادم. این استعفا نهایی است و بی‌نهایت شرمنده و سپاسگزار این همه لطفی هستم که همکارانم نسبت به من ابراز می‌کنند. من قابل نیستم ولی شرمنده هستم و متاسفم از این که کار مملکت به جایی برسد که تصور شود یک نفر اگر یک جا باشد یا نباشد، سرنوشت عوض خواهد شد و البته که این گونه نیست. ما مشکلات‌مان خیلی عمیق‌تر از این‌ها است و با این مسایل حل نمی‌شود. کل مملکت را هم باید در نظر بگیریم و این فقط در عرصه پزشکی نیست. ما پزشکان  در برابر همه امور مملکت مسئول هستیم.

وی در پایان صحبت‌هایش خطاب به اعضای حاضر در جلسه گفت: ممنونم از همکاری شما و فرصت خوبی بود. بالاخره یک سال تجربه بود و این هم بدان معنا نیست که دکتر فاضل فوت کرده است. من تا روزی که زنده هستم در خدمت این جامعه و درخدمت این مردم خواهم بود. افتخارم در زندگی همین است، هیچ افتخار دیگری ندارم و هر جا لازم باشد و هر جا که بتوانم قطعا از کمک دریغ نخواهم کرد. سپاسگزارم از همکاری‌های شما و ان‌شاءالله که روزهای بسیار بهتری برای مملکت و برای پزشکی ایران در پیش باشد  و باز هم ممنونم.