بزرگنمايي:

راه ترقی- باران های بهاری در آغاز سال جدید شمسی به سیلاب های عظیمی تبدیل شد و خسارات بسیاری در شمال، غرب و جنوب ایران بر جای گذاشت. خطر سیلاب همچنان در بسیاری از مناطق ایران همچنان باپرجاست. سیل 76 تن از هموطنان را به کام مرگ فرستاد و آمار از خسارت های میلیاردی مالی سخن می گویند.
دولت و دستگاه های اجرایی به عنوان مجری مقابله با بحران از همان ساعات اولیه مدیریت بحران را بر عهده گرفت. معاون اول رییس جمهوری در مناطق سیل زده حضور شبانه روزی یافت، برای هریک از استان های درگیر در سیل وزرای معین تعیین شد، مرخصی تمام مسوولان و استانداران لغو شد، مسوولانی که در محل ماموریت خود حاضر نبودند از کار برکنار شدند، هلال احمر و سازمان های امداد رسانی دولتی برای کمک حداکثری بسیج شدند.
در کنار دولت حضور برخی نهادها در جریان امداد رسانی به سیل زدگان، از سوی برخی رسانه ها و چهره های سیاسی، قیاس های عجیبی به وجود آورد و در نهایت تلاش رسانه ای برخی از منتقدان دولت در مسیر بی اعتبار سازی اقدامات دولت و در نهایت انتقاد از بی عملی دولت بود.
روال دولت درباره انتقادات در سال های گذشته سکوت بوده و شاید همین عامل موجب شده است که حتی در برنامه های تلویزیونی هم عملکردش با کنایه های نه چندان منطقی و درست روبرو شود.
در میان منتقدان دولت که رقبای انتخاباتی هم زیرمجموعه آن قرار دارند، بسیاری از نمایندگان مجلس به این حجم انتقادات سیاسی درباره سیل واکنش نشان دادند.

**منتقدان و برخی از محورهای انتقاد
ساعت کاری وزیران و شخص رییس جمهوری در پاره ای اوقات که سوژه انتقاد کاهش می یابد، بهانه منتقدان شده و آن ها به استناد آماری که مشخص نیست از کجاست، ادعا می کنند دکتر روحانی و اعضای دولت ساعت کاری محدودی دارند!
در بحبوحه سیل هم این انتقادات ادامه یافت و به کابینه پیشنهاد شد که در دفتر کار خود بخوابند تا مشکلات مردم حل شود! گرچه منتقدان سند خاصی برای اثبات ادعای خود ارائه نمی دهند اما دست کم طی روزها و شب های بحرانی سیل، وزرا و رییس جمهوری به اذعان حاضران در مناطق سیل زده بیش از بیست ساعت در شبانه روز به حل مشکلات عدیده این مناطق پرداختند.
قاطعیت دولت در عزل استاندار گلستان به دلیل ترک محل مسوولیت خود نشان از اهمیت، رفاه مردم برای دولت داشت که میان سیل انتقادات عامدانه نادیده گرفته شد.
وزرای اقتصادی و اعضای هیات دولت در این بخش، از همان زمان معرفی و اخذ رای از مجلس در سیبل انتقادات منتقدان قرار داشته اند و در این زمینه تنوع سوژه و بهانه با توجه به شرایط نه چندان مناسب اقتصاد ایران همیشه زیاده بوده است. در دولت دوم تدبیر و امید هم به سبب خروج آمریکا از توافق برجام و بازگشت تحریم های اقتصادی این شرایط دشوارتر و انتقادها هم بی توجه به منشا رویدادها تیز تر شد.
بهار سال 97 تیم اقتصادی دولت در تیررس انتقادات ارزی بود و در بهار سال جاری سیل و مدیریت بحران حاصل از آن به تیتر انتقادی مخالفان تبدیل شد. در بحران سیل گرچه حادثه ای طبیعی و خارج از محدود برنامه ریزی های موجود بود اما وزرای دولت تلاش کردند تا میزان آسیب آن را به حداقل برسانند.
ایجاد مناطق مسکونی در حریم رودخانه ها، نادیده گرفتن توسعه پایدار در ایجاد بسیاری از زیرساخت ها، تجاوز و نابودی جنگل ها و استفاده بی رویه از خاک و آب، رویدادهای گرچه تاثیرگذار و تلخ در ایجاد بحران بود اما منتقدان نباید فراموش کنند که این نادیده گرفتن حق طبیعت تنها در 6 سال دولت روحانی روی نداده و منصفانه و منطقی نیست که وزرای راه وشهرسازی، رییس سازمان محیط زیست و اقتصاد دولت تدبیر و امید تنها مقصران این رویداد تلخ جلوه داده شوند.
محور دیگر انتقاد علیه دولت معرفی نشدن سخنگوی دولت پس از استعفای «محمدباقر نوبخت» از مسوولیت سخنگویی است. منتقدان در حالی دولت را به دلیل نداشتن سخنگو مورد مواخذه قرار می دهند که وزرا و رییس دفتر رییس جمهوری به صورت فعال پاسخگوی رسانه ها بودند و برنامه ها و اقدامات دولت طی این مدت را عمومی کردند.

**افزایش مشکلات ملت، تبعات جنگ با دولت
تجربه نشان داده تنها دستاورد انتقادهای بی هدف و بهانه محور علیه دستگاه اجرایی کشور افزایش بی اعتمادی مردم به آن دستگاه است اما نکته ای که از سوی منتقدان و مخالفان دولت مغفول باقی می ماند، این است که کاهش اعتماد مردم تنها به دولت تدبیر و امید، رییس جمهوری و وزرای آن محدود نخواهد ماند و دیگر ارکان و نهادها هم از این بی اعتمادی آسیب خواهند دید.
مردم در بحبوحه مقابله با سیل خانمان برانداز فرصت و علاقه ای به درگیری های لفظی و اقدامات نمایش گونه ندارند و نمی توان مردم را در اوج بحران با حرکات پوپولیستی آرام کرد.
نمی توان و نباید در میانه بحران علیه مجری بحران شمشیر از رو کشید و عملکرد و اقدامات او را زیر سوال برد. نمی توان مقصر تمام ساخت و سازهای غیر مجاز نیم قرن اخیر در طبیعت را دولت دوازدهم دانست. مردم حتی در میانه سیلاب هم تفاوت انتقاد و رقابت سیاسی را تشخصی می دهند و برخورد صادقانه را بیش از هر موضوع دیگری مرهم مشکلات خود می دانند.
اعتمادزدایی از دولت، در قالب اقدامات نمایشی، شیب اعتماد را به نهادهای دیگر باز نمی گرداند بلکه این سیلاب بی اعتمادی همه مسوولان را درگیر خواهد کرد.
شوخی های دورهمی مجریان رسانه ملی درباره شعار امید رییس جمهوری و تدارکات سیاسی مدیران این سازمان برای جریان رقیب دولت، شاید در کوتاه مدت عطش رقابت سیاسی را فرونشاند اما در بلند مدت مردم را از همه جریان های سیاسی ناامید خواهد کرد.

**نمایندگان درباره خسارات سیل چه گفتند؟
مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی روز گذشته (یکشنبه 25 فروردین) میزبان وزرای درگیر در جریان سیل بود. وزیران کشور، نیرو، راه و شهرسازی و جهاد کشاورزی گزارش های عملکرد، میزان خسارت و نیز برنامه های خود را برای بازسازی مناطق سیل زده اعلام کردند.
عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور، میزان خسارات سیل اخیر را بین 30 تا 35 هزار میلیارد تومان برآورد کرد و گفت: 25 استان و بیش از چهار هزار و 400 روستا در کشور درگیر سیل شدند.
رضا اردکانیان وزیر نیرو هم با بیان این که سیلاب هفته های اخیر دو هزار و 100 میلیارد تومان خسارت به تاسیسات آب و برق وارد کرد، گفت: برق 2 هزار و 352 روستا به علت سیلاب قطع شد اما اکنون تنها برق 35 روستا به علت عدم دسترسی همچنان قطع است.
محمود حجتی وزیر جهادکشاورزی هم خسارت وقوع سیل به تولیدکنندگان زیربخش های مختلف کشاورزی را تا حدود 13 هزار میلیارد تومان برآورد کرد.
مجموع برآوردهای وزرا از خسارت سیل نشان می دهد دولت در سال 98 با شرایط دشواری روبرو است. سیلاب هزینه های اقتصادی و اجتماعی بسیاری بر دولت تحمیل کرده و منطقی نیست هزینه های سیاسی هم با افزایش انتقادات بر آن افزوده شود.