بزرگنمايي:

راه ترقی- مریم السادات مجد درباره این روش خود که آن را حاصل پنج سال تحقیق و تجربه می داند، گفت: پس از چندین سال فعالیت در موضوع ترک اعتیاد، به مبحث تحقیق درباره حواس بدن پرداختم. در آمریکا با پروفسوری آشنا شدم که هیپنوتیزم انجام می داد اما متوجه شدم که این کار می تواند به افراد آسیب وارد کند.
وی افزود: ضمن اینکه برای همه جواب نمی دهد و ممکن است از خواب بلند نشوند یا عوارضی داشته باشد. البته ما توانسته بودیم با هیپنوتیزم تا 6 ماه ترک سیگار داشته باشیم. به همین دلیل روی حواس پنج گانه تحقیق کردم و با دانشکده پزشکی که به دلیل تداوم تحقیق فعلا نمی توانم نام آن را مطرح کنم، همکاری کردم.
این روانشناس ایرانی ادامه داد: نخستین بار در سال 2010 روی یک بیمار افسرده این کار را انجام دادم. بعد بر روی چهار تا پنج نفر دیگر، این کار را تکرار کردم. یک بیمار 17 ساله هم در ایران داشتم که به خاطر بیماری شیزوفرنی مصرف به حشیش تمایل داشت. این بیمار را هم از طریق حواس، خواب کردم و دیدم که روی بیماران شیزوفرنی هم جواب می دهد.
مجد اضافه کرد: در بیماران ام اس متاسفانه میلین عصبی وجود ندارد و به همین دلیل تحریک حواس آنها تقریبا غیر ممکن بود. این دانشگاه اصرار داشت که روی این دسته از بیماران هم امتحان کنیم. من نمی توانستم بپذیرم؛ چرا که بیماران پیشین من مشکل فیزیولوژیکی عصبی نداشتند تا اینکه یک ماه پیش یک خانم آمریکایی با 26 سال سابقه ام اس به من مراجعه کرد.
وی در توصیف شرایط این بیمار گفت: او با ویلچر و آمبولانس حرکت می کرد و نیمی از بدن او فلج بود. او با روش من، نزدیک به 20 دقیقه خوابید. این باعث شادی فراوانی برای ما شد چرا که توانستیم این روش را روی یک بیمار ام اس پیاده کنیم.
روانشناس ایرانی مقیم آمریکا افزود: پروفسوری که در دانشگاه حامی این تحقیق بود، زنگ زد و گفت که این کار تنها به منزله خواب کردن بیمار ام اس نبود بلکه نشان داد که پایه عصبی در این افراد فعال است و ما می توانیم کاری کنیم که میلین عصبی ترشح کنند و راهی برای درمان آن ها بیابیم.
مجد با بیان اینکه این کار نشان داد که راهی برای درمان یا توقف روند بیماری ام اس می تواند وجود داشته باشد، توضیح داد: از زمانی که این تمرین ها را روی این بیمار اجرا کردم، دست راست بیمار خوب شده و دست چپ او هم حرکت می کند.
وی پروژه خود را "رویای مثبت" نامید و گفت: پیش از این کار، تمرین هایی را با بیمار شروع می کنم که باعث می شود حواس او تحریک شود. برای هر بیمار یک برنامه مجزا وجود دارد که با توجه به سطح درگیری های عصبی، سن، مدت بیماری و فاکتورهای دیگر طراحی می شود. این تمرین ها باید به دقت از سوی بیمار انجام شود.
روانشناس ایران مقیم آمریکا افزود: قبل از کار، دم نوش گرمی به آنها می دهم تا اعصابشان راحت و بدنشان گرم شود. تمرکز روی قسمتی است که درد دارد و به وسیله تحریک حواسشان و نه هیپنوتیزم خوابشان می کنم. برای نخستین بار وقتی که بیمار ام اسی را خواب کردم، شادمانی وصف ناپذیری داشتم. پنج دقیقه پس از تحریک حواس، بیمار خوابید.
مجد ادامه داد: این خواب هیچ عوارضی ندارد و همچون هیپنوتیزم نیست که ممکن باشد از خواب بیدار نشود. هر لحظه اراده کنم از خواب بیدار می شود و پس از آن حال خوبی دارند. بیمار ام اسی من اعتراف می کند که 2 درصد کاهش درد داشته است. در این مدت، مشکلاتی که در صورتش وجود داشت، کاهش یافته و چهره اش برگشته است.
وی درباره تاثیر این روش بر بیماری و درمان ام اس چیست، گفت: در کاری که بر روی این بیمار ام اس انجام داده ام، فعلا درد او در حد همان 2 درصد توقف کرده و افزایش نداشته است. این کار ما علامتی برای بهبودی آنها بود. هدف ما فقط کاهش درد نیست بلکه تحریک حواس بیمار و ترشح میلین است، این نکته اصلی و مهم است.
این روانشناس در پاسخ به اینکه آیا تحریک حواس با استفاده از ابزار الکترونیکی انجام می شود، گفت: هیچ دستگاهی در این روش به کار گرفته نمی شود، تنها باید بیماران بسیار منظم و سر ساعت مراجعه کنند تا فعالیت ها به صورت شرطی در مغز اثر کند. ضمن اینکه بیمار باید مصرف هرگونه مسکن را قطع کرده باشد.
مجد خاطرنشان کرد: در بیماران ام اس، شدت درد و شدت پیشروی بی حسی بدن اهمیت دارد و روش ما بر این دو مورد، اثر دارد.
مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس، یک بیماری التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) است و زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به ماده چرب محافظت کننده از فیبر‌های عصبی در مغز و نخاع، حمله می‌کند.