بزرگنمايي:

راه ترقی- سناریو شورش پیاده نظام هوادار علیه مجموعه تیم برای سرخپوشان تبریز اتفاق تازه ای نیست بلکه سریال است که قسمت نخست آن در رشت به نمایش درآمد و با حمله به «محسن فروزان» دروازه بان این تیم به پایان رسید؛ هر چند که در جریان آن اتفاق برخی فروزان را متهم به تبانی و شرط بندی می کردند اما کسی از عملکرد کادر فنی و مجموعه باشگاه سخنی به میان نیاورد.
نمایش این سریال با زمان ناکامی های تیم تراکتور سازی در هفته 26 لیگ برتر با سیلی زدن طرفدار تراکتورسازی تبریز به «مسعود شجاعی» کاپیتان تیم ملی و زد و خورد با پلیس ادامه داشت و فضای ورزشگاه یادگار امام (ره) را ملتهب کرد.
هر چند که این برخورد ها نتیجه تاثیر هیجان فوتبال بر تماشاگران است اما آنچه بیش از همه نگرانی گسترش چنین برخوردهایی در زمین و خارج از زمین به وجود آورده، سخنان «محمدرضا زنوزی» مدیرعامل این باشگاه است.
مالک باشگاه تبریزی در پایان این 2 بازی به جای پاسخگویی در زمینه عملکرد خود و کادر فنی، با دمیدن بر آتش تفرقه فوتبالی، وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ را متهم به مهندسی فوتبال و حمایت از تیم های خاص کرد. سخنان او نشان از آن دارد که زنوری بیش از هر کس دیگر به این باور رسیده است که قهرمانی تراکتور با این نتایج سخت به نظر می رسد و با ناکامی این تیم پرطرفدار ایران، وی نیز در پایان فصل باید پاسخگوی هزینه های استخدام جان توشاک، جرج لیکنز، استوکس، اروین، مسعود شجاعی، اشکان دژاگه و احسان حاجی صفی باشد.
لذا مدیرعامل پرشورها فرار از پاسخگویی را در دستور کار قرار داده و باسوار شدن بر موج اعتراضات هواداران و هدایت آن به سمت مجموعه وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال به دنبال آن است که خود در جایگاه قهرمان قرار دهد؛ جایی که وی روز گذشته در مصاحبه ای در پاسخ به چرایی این برخوردها، عملکرد این نهادهای ورزشی را زمینه ساز خشونت در فوتبال دانست.
وی به جای آنکه از عملکرد بازیکنان و مجموعه کادر فنی انتقاد کند اشتباهات 2 داروازه بان این تیم در دفع چند توپ ساده را به مهندسی فوتبال تشبیه می کند. او با بیان اینکه فدراسیون در پی قهرمان کردن چند تیم خاص است بدون ترس از عواقب این سخنان، آژیر خطر را برای مسابقه تراکتورسازی تبریز با تیم های ذوب آهن اصفهان و پرسپولیس تهران که حکم فینال های لیگ برتر را دارد به صدا در آورد؛ آژیری که می رود این رقابت ها را به یک مساله امنیتی تبدیل کند.
او که هفته قبل پس از حدود هفت ماه قرارداد با «محسن فروزان» گلر این تیم ادعا کرد که این دروازه بان محکومیت اخلاقی در فدراسیون فوتبال دارد و باخت برابر سپیدرود را توجبه کرد روز گذشته نیز پای مهندسی فوتبال را به میان کشید و باخت تراکتور سازی تبریز با اشتباه دروازه بان این تیم (محمدرضا اخباری) در دفع توپ به مهندسی فوتبال ربط داد.
با این شرایط باید از زنوری پرسیده شود که پرشورهای تبریزی تحت مدیریت وی که با هزینه های فراوان سه کاپیتان حال حاضر تیم ملی فوتبال و دو مربی نامدار جهان استخدام کرد چگونه برای نتیجه گیری مهندسی شده است؛ آیا از سوی وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال پیغامی به این مربیان و بازیکنان رسیده که در زمین کم کاری کنند یا اینکه اخراج بازیکن از سوی مدیریت بدون اطلاع کادر فنی مسبب این نتایج است؟
بدون شک مهندسی فوتبال مورد نظر زنوزی نمی تواند نمود واقعی داشته باشد بلکه حربه ای برای گریز است. پرتکرار بودن واژه مهندسی فوتبال در مصاحبه های زنوزی یک اقدام هدفمند به شمار رود زیرا او به خوبی می داند که پرتکرار بودن و تحمیل این واژه به ذهن مخاطب (هواداران) ضمن آنکه بار سنگین پاسخگویی را از روی دوش او برخواهد داشت موجب می شود یک جنگ روانی علیه دیگر تیم ها نیز به راه بیفتاد و در آینده بر تیم داروی و تصمیمات آن نیز تاثیر گذار است.