بزرگنمايي:

راه ترقی- دو و میدانی زنان ایران روزهای دشواری را سپری می کند. لحظه های سخت نبود امکانات اولیه و سرمربی عرصه را برای دوو میدانی کاران تنگ کرده است.

این امر در حالی است که ملی پوشان بسیاری چون «مهسا میرزا طبیبی» نیز از نداشتن تجهیزات اولیه گله مند است. وی به دلیل نداشتن نیزه مناسب، مجبور به قرض کردن نیز از رقیبان خود در مسابقات آسیایی شد. این ورزشکار بیان کرد: فدراسیون از یکسال گذشته قول داده که برای من نیزه تهیه کند اما تاکنون این قول عملی نشده است. در مسابقات انتخابی تیم ملی برای اعزام به رقابت های قهرمانی آسیا دوباره درخواست خود را مطرح کردم اما در حد حرف باقی ماند.

وی افزود: در حالی در رقابت های قهرمانی آسیا در قطر به خاطر قرض کردن نیزه از رقیبانم خجالت زده شدم که فدراسیون بارها وعده تهیه نیزه به من داده اما در حد حرف باقی مانده است.

پس از شنیدن گلایه های میرزاطبیبی، خبرنگار ایرنا جویای تهیه نیزه وی از «مجید کیهانی» رئیس فدراسیون دو و میدانی شد و او در پاسخ به ایرنا گفت: ما برای مسابقات قهرمانی آسیا یک سری از زنان جوان دو و میدانی کار از جمله میرزاطیبی را راهی این رقابت‌ها کردیم تا صاحب تجربه شود. اما اگر مشکلی درخصوص تهیه نیزه دارد باید به هیأت استان تهران مراجعه و از آنها نیزه دریافت کند.

وی ادامه داد: ما تشک پرش با نیزه و امکانات کافی این ماده را در اختیار ورزشکاران در استادیوم آفتاب انقلاب قرار دادیم و کسی جز قهرمانان پرش با نیزه از این امکانات استفاده نمی‌کنند.

این حرف های در حالی زده شد که کیهانی مصرانه عنوان می کند: باید واقع بین باشیم، شانس ما برای کسب ورودی در مسابقات جهانی بسیار کم است و هیچکدام از دختران دو و میدانی کار توانایی کسب ورودی رقابت های جهانی را ندارند. اما «محمدحسین ربانی» سرمربی پرش با نیزه در واکنش به حرف های رئیس فدراسیون دو و میدانی گفت: متوجه نمی شوم که چطور یک ورزشکار ملی باید برای تامین تجهیزات به هیات استان مراجعه کند، در صورتی که وقتی مقام آور می شود نتیجه آن به فدراسیون دو و میدانی بازمی گردد. فدراسیون به حدی سرش شلوغ است که وقت نمی کند از اوضاع و احوال ملی پوشان خود باخبر شود.

وی افزود: به طور قطع می گویم تامین نیازهای اولیه سخت افزاری رشته ای که ما در آن پیشگام نبودیم، وظیفه فدراسیون است. بنده در قبال تهیه نیزه میرزا طبیبی هیچ وظیفه ای نداشتم ولی در هر حال از طریق همه دوستانم در کشورهای اروپایی و آمریکایی اقدام به خرید و انتقال ان به کشور را انجام دهم. در واقع تلاشم این بود تا احسان حدادی پرتابگر دیسک از آمریکا این مهم را انجام دهد.

ربانی بیان کرد: نیزه پرشی که قیمت آن 20 میلیون تومان است، چگونه یک نوجوان یا جوان ملی پوش با هزینه شخصی تهیه کند. از آن روزی که کیهانی در فدراسیون مستقر شد به ما قول داد که نیزه بخرد و من متعهد شدم تا قهرمانان را تربیت کنم که مدال آور باشند. حتی این قول ها را «افشین داوری» رئیس پیشین فدراسیون دو و میدانی نیز داده بود، هم شفاهی و نیز کتبی، اسنادش هم موجود است اما متاسفانه این اتفاق تا به امروز نیافتاد.

سرمربی پرش با نیزه اظهار داشت: میرزا طبیبی از حریفان خود مجبور شد که نیزه قرض کند. نیزه وی خیلی قدیمی است و این ورزشکار قوی شده و باید نیزه او عوض شود اما متاسفانه تاکنون تهیه نشده است. اگر نیزه وی عوض شود در مسابقات برون مرزی می تواند رکورد خوبی بزند. در مسابقات آسیایی مربی چینی ما را به ایتالیا دعوت کرد و گفت به این کشور برویم تا تجهیزات این ماده را در اختیار ما بگذارد. با فدراسیون این موضوع را مطرح کردیم اما آنها اصلاً اهمیتی ندادند.

وی گفت: ما پتانسیل قهرمان شدن در پرتاب دیسک را داریم چون حدادی ما را به این باور رساند که می توانیم در این رشته مدال بگیریم. 4 سال است که مربی پرش با نیزه میرزا طبیبی هستم. هر روز با وی تمرین می کنم اما تنها چهار ماه با فداسیون قرارداد داشتم باقی سالها خودم به دلیل علاقه شخصی با ملی پوشان تمرین کردم.

ربانی ادامه داد: اینکه کیهانی به همه ملی پوشان می گوید که تجهیزات ورزشی خود از هیات استان ها دریافت کنند، این حرف منطقی نیست. هیاتی که 50 میلیون در سال بودجه آن است چگونه می تواند 20 میلیون نیزه را تهیه کند. من بارها به رییس فدراسیون این موارد را گفتم. با این اوصاف اگر فدراسیون هر چه زودتر این رشته را تعطیل کند به کار دیگری می رسم.

سرمربی پرش با نیزه عنوان کرد: اگر فدراسیون وسایل دو و میدانی کاران را تهیه نکند چه فرد و نهادی باید این تحهیزات را بخرد. ساختن قهرمان از دو و میدانی کاران یک روزه میسر نمی شود. فدراسیون گونه ای با ما برخورد می کند که از دیروز وارد این رشته شده ایم و آنها سالها قهرمان بوده اند. باید فدراسیون کمک کند این چرخ رو به جلو حرکت کند. اما جواب رئیس فدراسیون اینگونه به نظر می رسد که مشکل ما، به خودمان مربوط است و تنها باید با هیات استان صحبت کنیم.