بزرگنمايي:

راه ترقی- لزوم احیای فدراسیون بین المللی ورزش زنان و اینکه چه خروجی برای ورزش بانوان خواهد داشت، ابهاماتی است که بعد از گذشت ماه‌ها همچنان در رابطه با این فدراسیون و مصوبه مشترک وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای آن وجود دارد.

ابهام بزرگ تر اما این است که چرا مدیران و دست اندرکاران ورزش برای این فدراسیون که رای به راه اندازی آن دادند، قدمی بر نمی دارند و همه چیز را در حد حرف و مطرح شدن در رسانه ها رها کرده اند؟

مصوبه ای که بعد از 14 ماه هنوز اجرا نشده است
از سرگیری فعالیت های فدراسیون بین المللی ورزش زنان نتیجه نشست مشترکی بود که میان رئیس کمیته ملی المپیک و وزیر ورزش برگزار شد. این نشست 20 مردادماه سال گذشته برگزار و در آن نسبت به انجام سریع اقدامات قانونی و اجراییِ لازم تاکید شد. 

بعد از گذشت 14 ماه از این مصوبه اما این فدراسیون و ساختار لازم برای فعالیت های آن سر و سامان نگرفته اند چرا که جز انتخاب سرپرست، هیچ اقدام دیگری در رابطه با آن انجام نشده است. البته وزیر ورزش هم زمانی الهه عرب عامری را به عنوان سرپرست منصوب کرد که 5 ماه از مصوبه سوال برانگیز در رابطه با فدراسیون بین المللی ورزش زنان و احیای آن می گذشت.

از دی ماه سال گذشته تا به امروز هم عرب عامری جز پیگیری برای در اختیار گرفتن دفتر کار و برگزاری سه جلسه جهت تعیین نقشه راه کار دیگری از پیش نبرده است چراکه به نظر می رسد اصلا ابزار لازم مهیا و در دسترس نیست و خود مدیران هم برخلاف آنچه به آن تاکید داشتند، اصرار و تمایلی برای اجرای مصوبه خود ندارند.

این فدراسیون بین المللی نه دفتر دارد نه بودجه!
مصوبه احیای فدراسیون بین المللی ورزش زنان برای سال 97 است با این حال وزارت ورزش در ردیف بودجه خود برای سال جاری، بودجه ای ویژه این فدراسیون و فعالیت هایش پیش بینی نکرده است.

به هر حال بودجه و در اختیار داشتن به اندازه و به موقع آن، عامل تعیین کننده در به نتیجه رساندن هر طرح و ایده ای است اما به نظر می رسد مدیران ورزش می خواهند با جیب خالی، پُز عالی داشته باشند و فدراسیونی در سطح بین المللی و مراودات جهانی را اینگونه به سروسامان برسانند.

البته که بعضا مدیران تاکید داشتند نگرانی از این حیث وجود ندارد چرا که هر زمان نیاز باشد، بودجه لازم برای فعالیت های فدراسیون بین المللی ورزش زنان در اختیار تصمیم گیرندگان آن قرار می گیرد اما به این صحبت ها هم اطمینانی نیست وقتی هنوز بودجه لازم برای ساخت و سازهای مورد نیاز در دفترِ کار فدراسیون تزریق نشده است.

در انتخاب ساختمان و دفتر کار برای فدراسیون بین المللی ورزش زنان سخت پسندی های زیادی شد و در نهایت مردادماه گذشته یکی از واحدهای طبقه اول در ساختمان چهار طبقه معروفِ مجموعه ورزشی انقلاب در اختیار این فدراسیون قرار گرفت. این دفتر اما نیازمند یکسری اقدامات برای نوسازی و بهسازی است تا از ویژگی های متناسب برای فدراسیونی در سطح بین المللی، برخوردار شود اما با کدام پول و بودجه؟!

کوتاهی وزیر در صدور یک دستور
مورد دیگر در رابطه با دفترِ فدراسیون بین المللی ورزش زنان این است که یکی از اتاق های آن توسط هیات گلف استان تهران اشغال شده و یک اتاق دیگر هم در اختیار خیرین است. در واقع بعد از پیگیری های زیاد در نهایت با مساعدت وزارت ورزش دفتری در اختیار فدراسیون بین المللی ورزش زنان گذاشته شده که مستاجر دارد و بعد از دو ماه هنوز اقدامی برای ترک و تخلیه نشده است.

در گزارشی با عنوان «سنگ اندازی گلف مقابل پای فدراسیون بین المللی زنان» به این موضوع و مشکلات ناشی از آن پرداخت اما همچنان همه چیز و همه افراد سرجای خودشان هستند. چه بسا اگر  وزیر ورزش توجهی فراتر از حرف و مصوبه نسبت به فدراسیون بین المللی ورزش زنان داشت، دستور لازم برای واگذاری کامل این ساختمان به این فدراسیون را داده بود تا حداقل از  این حیث دغدغه ای باقی نماند.

هیچکسی از احیای فدراسیون بین المللی زنان خبر ندارد جز خودمان!
  فدراسیون بین المللی ورزش زنان سه دهه پیش با 56 عضو در ایران آغاز به کار کرد. طبیعی است حالا که بعد از گذشت 8 سال از ملغی شدن فعالیت این فدراسیون، تصمیم به احیای آن گرفته شده باید دیگر کشورهای عضو هم در جریان قرار بگیرند. به خصوص که راه اندازی فدراسیون بین المللی زنان نیازمند برگزاری انتخابات و تعیین افراد برای تصدی پست ریاست و ... است.

تا به امروز و با وجود گذشت 14 ماه از مصوبه احیا اما هنوز هیچ کشور دیگری به صورت رسمی در جریان موضوع قرار نگرفته و حتی کمیته بین المللی المپیک (IOC) و شورای المپیک آسیا (OCA) هم از موضوع بی اطلاع هستند در حالیکه این دو نهاد به عنوان متولیان ورزش در سطح جهان و آسیا باید از مسئله باخبر باشند.

سوالی که همچنان باقی است
پرداختن به پیشینه فدراسیون بین المللی ورزش زنان و اینکه این فدراسیون در چه شرایطی آغاز به کار کرد و چرا پس از دو دهه فعالیت های آن در ایران ملغی اعلام شد، چیزی نیست جزو تکرار مکررات؛ اینکه «چرا بعد از 8 سال مجدد تصمیم به راه اندازی این فدراسیون گرفته شده است؟» هم سوال تکراری ماه های اخیر بوده است.

افرادی مانند طاهره طاهریان نایب رئیس کمیته ملی المپیک و دبیر فدراسیون بین المللی ورزش زنان مسلمان در دوره فعالیت این فدراسیون و الهه عرب عامری سرپرست فدراسیون توضیحات خود را در این زمینه داشته و دارند اما واقعا این فدراسیون کدام بار را از روی دوش ورزش بانوان بر می دارد وقتی خود باعث ایجاد بار هم کرده طوریکه هنوز بعد از چندماه احیای آن به سرانجام نرسیده است.