بزرگنمايي:

راه ترقی - روزنامه شهروند / متن پیش رو در شهروند منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
در ماه‌های گذشته عکس‌هایی از طلبه‌ای در حین فعالیت جهادی ‌در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که با واکنش‌های مثبت کاربران شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شد. عکس‌ها مربوط به روستای «کریم کشته» از توابع منطقه دوست‌محمد هیرمند بود. در این تصاویر روحانی‌ها در حالی ‌که عبا و عمامه بر سر داشتند، مشغول فعالیتهای جهادی‌ (فرهنگی-آموزشی) و همراهی با کودکان و نوجوانان بودند. در یکی از عکس‌هایی که بیشترین بازنشر را در شبکه‌های اجتماعی داشت، روحانی جوانی در مینی‌بوسی قدیمی با کودکان و نوجوانان همراه شده بود و به نظر می‌آمد مشغول بازی است. نام این روحانی «امیر چراغ‌ملائی» است؛ طلبه‌ جوان ‌حوزه علمیه قم که دوستانش او را با نام حسین بیشتر می‌شناسند. طلبه‌ای که سه‌ سال سابقه فعالیت جهادی دارد. آن‌چه در ادامه می‌آید گفت‌وگوی «شهروند» با این روحانی جوان است.
دقیقا از چه زمانی تصمیم به فعالیت در مناطق محروم گرفتید؟
پیش از شروع فعالیت‌های جهادی در مناطق محروم سیستان‌‌وبلوچستان، در قالب گروه خیریه محل‌مان‌ در شهرستان دماوند طرح‌هایی را در زمینه‌های اقتصادی و البته فرهنگی دنبال کردیم. این فعالیت‌ها مقدمه و تجربه‌ای برای کارهای جدیدی‌تر و همچنین انگیزه‌ای برای فعالیت در مرزی‌ترین نقاط استان سیستان‌وبلوچستان شد.
از چه زمانی فعالیت‌تان را در نقاط مرزی استان سیستان‌و‌بلوچستان آغاز کردید؟
در عید ‌سال 95 مقدمات یک طرح برای محرومیت‌زدایی در بخش فرهنگی توسط تعدادی از دوستان طلبه و دانشجوی دانشکده فنی انقلاب اسلامی فراهم شد. البته دانشجویان دانشگاه فنی انقلاب تهران نزدیک به پانزده ‌سال است که فعالیت‌های محرومیت‌زدایی را در زمینه‌های عمرانی، اشتغالزایی و اجرای طرح‌های اقتصادی دنبال می‌کنند. در این چند ‌سال اخیر نیز طرح ویژه ارتقای فرهنگی را در مناطق مرزنشین استان سیستان‌و‌منطقه هیرمند آغاز کرده‌اند. شروع فعالیت ما هم آشنایی با گروه جهادی مهاجر دانشگاه انقلاب و عید 95 بود.
در ماهی که گذشت عکسی از فعالیت‌های شما در فضای ‌مجازی بازنشر شد که با استقبال کاربران بسیاری روبه‌رو شد؛ (عکس شما و نوجوانی در خودرویی قدیمی) این عکس مربوط به کدام شهرستان است؟
این عکس مربوط به بچه‌های باصفا و خوش‌قلب روستای «کریم کشته» از توابع منطقه دوست‌محمد (هیرمند) و بخش زابل استان سیستان‌وبلوچستان است. چند وقتی است که آن مینی‌بوس زهوار دررفته هم در گوشه‌ای از زمین بازی بچه‌های روستا خاک می‌خورد. تاریخ عکس برای نوروز 98 بود که بعد از برگزاری کلاس قرآن در مسجد به قصد برگزاری مسابقات شاد و متنوع راهی زمین بازی شده بودیم که آن عکس هم مربوط به همان مسابقات است.
تاکنون چه فعالیت‌های جهادی را دنبال کرده‌اید؟
در طول سال‌های طلبگی سعی کرده‌ام که اوقات فراغت خود را در راه خدمت ‌جهادی صرف کنم؛ البته من دانش‌آموخته این سبک‌ زندگی و اول راه هستم. آغاز این کار با همت حوزه علمیه و اساتید صورت گرفت. اولین حرکت‌های جهادی و کمک به محرومان را در خیریه امام‌حسن(ع) و در حوزه علمیه امام صادق (ع) شهرستان دماوند آغاز کردیم و امروز که در گروه جهادی ابناء‌الرضا در دماوند و گروه جهادی مهاجر در منطقه هیرمند فعالیت دارم، خود را مدیون همان افرادی می‌دانم که من را در این مسیر قرار دادند.
در اردوها بیشتر تمرکزتان بر چه فعالیت‌هایی است؟
ما در اردوهای جهادی در قالب گروه فرهنگی به صورت تخصصی و تیمی در حوزه کودک و نوجوان با برگزاری کلاس‌های معارف در زمینه روان‌خوانی و تجوید قرآن، بیان احکام و … فعالیت داریم. تشکیل جلسات تخصصی مشاوره خانواده که از نیازهای بسیار ضروری آن مناطق است از دیگر فعالیت‌های ما است؛ اما یکی از اصلی‌ترین‌های فعالیت‌های ما کشف افراد مستعد فرهنگی است. این فعالیت خود باعث استمرار فعالیت جهادی در حوزه فرهنگی در روستا می‌شود. همین افراد مستعد در ادامه خود به مربیان فرهنگی برای ارتقای فعالیت فرهنگی در منطقه بدل می‌شوند. ما سعی می‌کنیم این افراد را از لحاظ محتوایی و همچنین مالی تأمین کنیم. البته بخشی از فعالیت ما هم در زمینه عمرانی است اما همان‌طور که گفتم، تمرکز اصلی ما در کنار فعالیت‌های عمرانی، جهاد فرهنگی است که اگر جهاد فرهنگی به ثمر بنشیند، شرایط را برای رشد اقتصادی نیز بالا خواهد برد. رهبر معظم انقلاب نیز در تعبیری بیان کرده‌اند: «جهاد فرهنگی پایه و اساس سایر جهادهاست».
در حال حاضر مسافر چه شهری هستید؟
به امید خدا برای زیارت اربعین قدم در مسیر دلدادگی می‌گذارم؛ البته به شرط توفیق و حیات. چند نکته هم در این خصوص مطرح کنم، یکی از بسترهای خوب برای جهاد فرهنگی در مسیر پیاده‌روی اربعین انتقال اندیشه و محتوای دینی و معرفتی است. با توجه به روح معنوی راهپیمایی اربعین، قلوب زائران برای شنیدن معارف الهی آماده است. هر فرد می‌تواند به اندازه توان خود در بهتر برگزارشدن این مراسم بی‌نظیر کمک بکند، شاید کمترین کمک برای زیباترشدن این سفر خوش‌خلقی با زوار الحسین(ع) و البته کودکان است تا خاطره خوبی از این سفر برای‌شان باقی بماند.
چه سالی ازدواج کردید و چند فرزند دارید؟
سال 97 ازدواج کردم؛ البته هنوز توفیق پدرشدن را ندارم.
درآمدتان از چه راهی تأمین می‌شود؟
در حال حاضر مشغول به تحصیل در حوزه علمیه قم هستم و درآمد اصلی‌ام از طریق شهریه طلبگی است و البته به صورت پاره‌وقت با نگارش مطالبی در برخی مجلات خانواده اندک درآمدی را کسب می‌کنم. در کنار اینها قطعا کمک پدرم در تأمین مسائل مالی بسیار تاثیرگذار است.
‌بهترین هدیه‌ای که دریافت کرده‌اید؟
همین یک ماه پیش که برای اردوی جهادی راهی منطقه دوست‌محمد بودیم، 10 روزی کلاس قرائت قرآن به همراه آموزش قواعد تجویدی برای دختران روستای (قجر محمدحسن) داشتیم. جلسه آخر کلاس بود که بعد از بیان تفسیری کوتاه از المیزان که برنامه پایانی هر روز کلاس بود، هدیه‌هایی میان بچه‌ها توزیع شد. پس از این‌که بچه‌ها یک پک لوازم‌التحریر به عنوان هدیه گرفتند، یکی از دخترهای 10،11 ساله نامه‌ای را به من داد و رفت. این دختر خانم بااستعدادترین و البته با تلاش‌ترین شاگرد کلاس هم بود. در نامه ابتدا تشکر کرده بود و در نامه‌ای دیگر شعر قشنگی درباره ایران نوشته بود. دو بیت آخر شعر این دختر خانم این‌گونه بود: ما به تموم داشته‌هاش می‌نازیم/ هر چی نداره کم کمک می‌سازیم/ تا که یک روز کسایی که تو دنیان بگن/ بهترین جای دنیا یعنی ایران. این نامه بهترین هدیه دریافتی‌ام در طول عمرم است.