بزرگنمايي:

راه ترقی - آرمان ملی / « کیف و جیبی که پرتر نشده » عنوان سخن روز در روزنامه آرمان ملّی به قلم حیدر مستخدمین حسینی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دولت خود زمینه را فراهم می‌کند، آن را تغییر می‌دهد و بعد از آن شاخصی به عنوان بهبود درمی‌آید اما در سطح رفاه جامعه تغییری حاصل نمی‌شود و مردم آثارش را در خانه‌ها و چهره فرزندانشان حس نمی‌کنند. درحالی که قطعا مردم باید اثرات افزایش ارزش پول ملی را حس کنند و در لابه لای زندگی شان شاهد رفاه بیشتری باشند. مردمی که در دهک‌های پایین جامعه قرار دارند الان برای اینکه سرپناهی داشته باشند و واحدی را اجاره کنند، باید بهای بیشتری را تحت عنوان اجاره بپردازند. کجای این مطلب را باید به عنوان افزایش ارزش پول ملی تلقی کرد؟ افزایش ارزش پول ملی زمانی قوت خواهد گرفت که مردم آن را در جیب و کیف پول و میزان درآمد و میزان هزینه‌ها درک و لمس کنند. اگر مردم این را حس و عنوان می‌کنند، قبول است در صورتی که واقعا چنین نیست. اگر عنوان می‌کنیم 40 درصد ارزش پول ملی ارتقا یافته به لحاظ این است که ارز را چه کسانی تا نرخ 19هزار تومان کشاندند و چه تدبیرهایی صورت گرفت که الان تا محدوده 12هزار تومان کاهش یافته است. آن افزایش و این کاهش را چه کسی انجام داده است؟ اگر 19هزار تومان را دست‌های نامرئی بالا بردند، بنابراین دولت چطور توانست تغییری در دست‌های نامرئی انجام دهد و حالا عنوان می‌کند که ارزش پول ملی ما این افزایش را پیدا کرده است. بنابراین ارزش پول ملی ما مصادف است با افزایش رفاه، افزایش موجودی جیب و کیف مردم ولی شاخص‌هایی که سراغ داریم گویای این بحث نیست. عوارضی اتوبان‌ها از زمانی که دولت روحانی سر کار آمده تا الان از هزار تومان به پنجهزار تومان رسیده است و ملت برای تردد بهای بیشتری می‌پردازند. کرایه‌های حمل و نقل شهری از آژانس گرفته تا تاکسی‌های اینترنتی افزایش یافته است. لبنیات و پنیر جزو لازمه تغذیه سالم است اما شیر کمتر از پنج هزار تومان پیدا نمی‌کنیم. زمانی که دولت سر کار آمد هر بطری شیر چه قیمتی داشته و الان چقدر است. اگر ارزش پول ملی ما بالا رفته نتیجه اش باید در قیمت محصولات از لبنیات و سبزیجات و صیفی جات گرفته تا نان دیده شود. زمانی که دولت سر کار آمد نان چه قیمتی داشته و الان چقدر است ضمن اینکه بسیاری از نانوایی‌ها هم آزادپز شده است. رئیس‌جمهور این موضوعات را بیان می‌کند، مردم می‌شنوند و به سخنان ایشان احترام می‌گذارند اما در واقعیت و در محافل نمی‌پذیرند و این را به عنوان دولتی که بتوان بدان اعتماد کرد تلقی نمی‌کنند. چون همه حرف‌ها خوشایند است اما برای مردم کاری صورت نگرفته که در معیشت و هزینه شان توانسته باشد تاثیر مثبتی بگذارد. اگر مردم در اسفند 97 هزینه‌ای بابت خانوار خودشان انجام می‌دادند آیا الان در مهر 98 کمتر شده؟ باز می‌بینیم که چنین بحثی وجود ندارد. بیشتر صحبت‌ها می‌تواند گنگ و خالی از اعتبار تلقی شود و جهتگیری بیانات اینچنینی توسط دولت، اعتماد مردم را به دولت کاهش می‌دهد. زمینه‌ای که تضمین کننده تداوم فعالیت‌ها و همکاری دولت و ملت برای پیشبرد هدف‌ها و برنامه‌هاست. بلیت هواپیما، قطار، اتوبوس کدام یک روند کاهشی داشته که ما احساس کنیم نسبت به سال گذشته ارزش پول ملی ما کاهش پیدا کرده؟ اگر تلاش‌ها و کوشش‌های دولت به پایین آمدن قیمت ارز منجر شد پس چرا قیمت کالاها برای مردم کاهش نمی‌یابد که به این گفتار اعتماد پیدا کنند؟ ارزش پول ملی زمانی ارتقا پیدا می‌کند که نتیجه‌اش در کیف و جیب و رفتار جامعه دیده شود.