بزرگنمايي:

راه ترقی - اطلاعات / « تضاد بزرگ! » عنوان یادداشت سردبیر وزنامه اطلاعات به قلم علیرضا خانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
می گویند وقتی نخستین سفیر بریتانیا در ایران ، به طور ناگهانی با مراسم روز عاشورا مواجه شد ابتدا ترسید و بعد اولین پرسشش این بود که آیا این کارها منافع بریتانیا را تهدید نمی کند؟! وقتی پاسخ شنید که نه. خیالش راحت شد و گفت: خب. چه اشکال دارد. هر چقدر می خواهند سینه بزنند!
اما امروز با گذشت بیش از یکصد سال از آن زمان قضیه تغییر کرده است و قدرت های جهانی احساس می کنند آنچه در گذشته به عنوان یک مراسم صرفاً مذهبی، منافع آنان را تهدید نمی کرد اینک در قالب مانوری بزرگ می تواند به هژمونی آنان لطمه های غیر قابل جبران وارد کند.
از نظر روزنامه نگاری تخصصی و اصول علمی حاکم بر رسانه، نفس حرکت بیش از بیست میلیون نفر به سوی یک نقطه تاریخی خاص، در یک دوره زمانی معین ، رویدادی بسیار بزرگ است که از ارزش خبری درجه اولی برخوردار است. چنانچه این رخداد در تبت ، ایتالیا ، استرالیا یا حتی برزیل رخ می داد به طور حتم سوژه خبری رسانه های بزرگ دنیا می شد و شبکه های خبری گزارش هایی زنده از آن برای بینندگان جهانی خود پخش می کردند تا آنان را از یک رویداد بزرگ فراملی در بخشی از دنیا مطلع کنند و درباره خاستگاه ، ریشه های تاریخی ، آداب و مناسک این اتفاق با کارشناسان خبره مصاحبه می کردند و گزارش های خبری و تصویری یاپی روی آنتن می فرستادند.
اما بزرگترین اجتماع بشری و طولانی ترین مسیر پیاده روی مردمی در جهان تقریبا با سکوت کامل شبکه های بزرگ خبری جهان همراه شده و هر ساله در همین سکوت برگزار می شود. آنها از این بیم دارند که این راهپیمایی مانور قدرت شیعه و به ویژه ایران باشد در برابر قدرت های کوچک تر منطقه و به ویژه در برابر قدرت های بزرگ فرامنطقه ای. بنابراین با این توجیه که رویداد اربعین مربوط به یک شعبه از اسلام است و نه همه مسلمانان و توجیه دیگر که دولت ایران برگزارکننده و هدایتگر این راهپیمایی با اغراض سیاسی است از پوشش دادن این واقعه سر باز می زنند و در این مسیر حتی اصول خبری حرفه ای خود را نادیده می گیرند. هر چند مراسم اربعین ، مشخصاً به عنوان یک مراسم شیعی شناخته شده است، اما حضور سنی ها، مسیحی ها، زرتشتی ها، ایزدی ها و… از کشور‌های مختلف در این مراسم، نشان از فرا مذهبی بودن قیام امام حسین (ع) و فرهنگ آزادی و ایثار دارد. یکی از تضادهای بزرگ رفتار رسانه ای رسانه های بزرگ جهان از جمله رویترز، آسوشیتدپرس، فرانس پرس و بی بی سی که دست بر قضا همگی متعلق به نظام های مبتنی بر مکتب لیبرالیسم هستند، فرار از پوشش خبری و نادیده گرفتن رخداد بزرگ اربعین است. این رسانه ها خود را متعلق به ارزش های والای مکتب لیبرالیسم می دانند که دقیقاً دفاع از « آزادی» به عنوان ناب ترین ارزش بشری در برابر هر گونه ظلم و بی عدالتی یا تلاش برای تهدید و تحدید این ارزش است.در همین حال مهمترین وجه قیام امام حسین نیز دفاع از آزادی در برابر ظلم و بی عدالتی بود ، و این اشتراک معنا ، به طور طبیعی باید این رسانه ها را برآن می داشت تا با بیشترین اشتیاق رویداد اربعین را پوشش خبری دهند اما بر خلاف انتظار، رسانه های نظام جهانی لیبرال از پوشش دادن به اخبار مربوط به اربعین طفره می روند و سر در برف فرو می برند. در حالی که اگر آزادی زنی در زئیر یا کودکی در نپال به خطر می افتاد آنان خود را موظف به پوشش و پیگیری وسیع رخداد بر اساس اصول اخلاقی مکتب آزادی خواهانه لیبرالیسم می دیدند!
بنابراین به طور روشن می توان این نتیجه منطقی را از رفتار جریان رسانه ای نظام لیبرال استنتاج کرد که « آزادی» تا آنگاه از ارزش برخوردار است که در خدمت منافع نظام سرمایه داری مدعی آزادی خواهی است و چنانچه این ارزش ، در خدمت مکتب دیگری قرار گرفت که منافع آنان را تأمین نمی کند یا به منافع آنان آسیب می زند یا هژمونی آنان را خدشه دار می کند، این مفهوم به کلی از موضوعیت خارج می شود و ارزش « منافع» جای آن می نشیند. آیا این برداشت ، حتی با نگاهی کاملاً غیردینی و سکولار، قابل کتمان است؟