بزرگنمايي:

راه ترقی - سیاست روز / متن پیش رو در سیاست روز منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
ادبیات حسن روحانی در دوران ریاست جمهوری گاهی اوقات به سخنان محمود احمدی نژاد رئیس جمهور سابق بسیار نزدیک می شود اما شاید برای روحانی، اصلاح طلبان و اعتدالی ها سخت است که به لحاظ گفتاری با احمدی نژاد مقایسه شوند، به همین دلیل هم همواره سعی شده این تشابه انکار شود.
روحانی در جلسه هیات دولت در تاریخ 1 آبان ماه به گونه ای سخن گفت که یادآور یکی از عبارات ماندنی و خاطره انگیز احمدی نژاد در عرصه سیاسی ایران است. شباهت ادبیات روحانی و احمدی نژاد حتی تا بدان حد بود که رئیس دفتر رئیس جمهور نیز نسبت به آن واکنش نشان داد.
روحانی روز چهارشنبه حدود دو هفته قبل در جلسه هیات دولت گفت: « من نمی‌خواهم بگویم بخش خصوصی ما فساد ندارد. ممکن است یک جایی هم فساد داشته باشد. اشکال ندارد. با آن برخورد کنیم. (ولی) تعطیل نکنیم کشور را. به دلیل اینکه ما در انتخابات یک شعاری می‌خواهیم داشته باشیم که رای ما زیاد باشد کشور را تعطیل نکنیم. به ضرر شماست. فردا ما هستیم ان‌شاء‌الله اگر زنده بودیم به مردم می‌گوییم کی کشور را تعطیل کرده است. نکنید این کارها را. بگذارید شرکت‌های ما، خصولتی‌ها هم کار می‌کنند، دولتی‌ها هم کار می‌کنند، ولی شرکت‌های خصوصی را حمایت کنید. این‌ها اگر راه بیفتند، این‌ها دانشگاه را راه می‌اندازند».
این نوع سخن گفتن موجب شد عبارت مشهور «بگم بگم» محمود احمدی نژاد به ذهن ها خطور کند. این عبارت در زمان های مختلف از سوی احمدی نژاد بکار گرفته می شد که از آن جمله می توان به مناظره های سال 88 اشاره کرد. اما اوج این اتفاق مربوط به روز استیضاح عبدالرضا شیخ‌الاسلامی، وزیر کار در مجلس شورای اسلامی، بود که با عبارت« نمی‌دانم برخی چیزها را بگم یا نگم؟» با استقبال پخس فیلمی از فاضل لاریجانی و سعید مرتضوی رفت. اما بعد از پخش فیلم، علی لاریجانی خطاب به رئیس جمهور وقت گفت:« خوب شد شما که مرتب در جامعه بگم بگم راه انداخته اید این فیلم را پخش کردید و حرفتان را زدید تا مردم شخصیت شما را بیشتر بشناسند».
البته احمدی‌نژاد یکبار دیگر نیز در 13 اسفند 91 و در مراسم افتتاح دو شبکه تلویزیونی خطاب به مدیر شبکه 4 از این عبارت استفاده کرد.
حال بعد از گذشت هفت سال حسن روحانی نیز در دور دوم ریاست جمهوری مطابق با ادبیات احمدی نژاد سخن می گوید.
اتفاقی که موجب واکنش محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس جمهور نیز شد. واعظی در توضیح ادبیات رئیس جمهور گفت: «بگم، بگم» آقای احمدی‌نژاد حرفی بود که ایشان همیشه می‌گفت؛ هر روز می‌گفت «می‌گویم» اما چیزی نمی‌گفت، اما آقای روحانی می‌گوید که کارهایی که در حال انجام است، باعث می‌شود همه ضرر کنیم؛ اگر یک روز لازم باشد، به مردم می‌گویم.
وی گفت: «آقای روحانی می‌گوید که روزی که ما فشار آمریکا و دشمنان را نداشته باشیم، تحریم‌ها برداشته شود و اوضاع کشور آرام باشد به مردم خواهم گفت».
اما تجربه تا کنون ثابت کرده استفاده روسای جمهور از این عبارت بیش از آن که نشان دهنده در اختیار داشتن اطلاعات خاص و ویژه باشد بیانگر نوعی ضعف در دورهدوم ریاست جمهوری است. این ضعف نیز بدلیل شکست در سیاست ها و وعده های داده شده به مردم است. به همین دلیل وقتی زمان پاسخگویی فرا می رسد مقامات و مسئولان برای انحراف افکار عمومی، فرافکنی و فرار از مسئولیت، استفاده از ادبیاتی را در دستور کار قرار می دهند که بیشتر از آن که موجب بهبود شرایط کشور و در راستای منافه مردم باشد موجب تشویش اذهان عمومی می شود.
البته ممکن است این ادبیات نوعی ترفند و حربه برای گروکشی، فشار برای عقب نشینی قوای دیگر یا ساکت کردن مخالفان و منتقدان نیز باشد که بدون شک در این موقع بهترین تاکتیک همان رویه ای است که علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در قبال احمدی نژاد برگزید و زمینه را برای بیان بگم بگم های وی فراهم کرد. نهایت واکنش احمدی نژاد نیز پخس فیلمی از فاضل لاریجانی و سعید مرتضوی بود.
در حال حاضر نیز اگر رئیس جمهور حرف و سخن خاص و ویژه ای دارد بهتر است با مردم به صورت علنی در میان بگذارد اما این که به تاسی از احمدی نژاد و با گفتار و سخنانی تکراری چنین عباراتی بیان می کند قابل قبول و پذیرفته نیست. چرا که این نوع ادبیات برخلاف تصور به اعتبار و جایگاه دولت ضربه می زند و مردم را هم ناامید می کند. در واقع اگر احمدی نژاد از این نوع ادبیات آورده ای بدست آورد روحانی نیز بدست خواهد آورد!