بزرگنمايي:

راه ترقی - اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
گریگور قضاریان/ تصویری که ترکیه در این سال‌ها از خود نشان‌ داده است، تصاویر سواحل آبی و خانه‌های شیک و تمیزند که به ‌طور غیرمستقیم در جذب گردشگر به این کشور تاثیر گذاشته است. این تصاویر به عنوان عوامل جذبی توانسته‌اند به عنوان قلابی عمل کنند و گردشگران را به سوی ترکیه بخوانند اما برای بررسی سازوکار تصویر‌سازی ترکیه از خود به عنوان مقصد گردشگری لازم است بدانیم که نیاز موتور محرکه همه رفتارهای آدمی است، همان‌طور که تشنگی با خوردن آب رفع می‌شود، برخی نیازهای روانی انسان‌ها نیز می‌توانند با ساز و کار سفر رفع شوند، نیاز به امنیت اقتصادی و نیاز به کسب مقبولیت اجتماعی دو نیازی هستند که می‌توانند نقش پررنگی در این زمینه داشته باشند، حال آنکه باید در شکل‌گیری این نیازها به دو عامل انگیزشی و جذبی هم توجه کرد. بسیار طبیعی است که هر شهروندی بعد از 50 هفته کاری تصمیم بگیرد برای عوض کردن آب و هوا و استراحت به گردش و مسافرت برود، در اینجا عاملی از درون خود فرد وی را وا می‌دارد تا سفر و گردش را به مقصدی انتخاب کند و با استراحتی بتواند دوباره انرژی لازم را برای ادامه کار بازیابد. حال فرض کنیم که همین فرد با همان عوامل انگیزشی هفته‌ای را به سفر و استراحت گذراند و به خانه بازگشت و پشت تلویزیون نشست و تصویرهایی زیبا‌ شده از ترکیه را دید و خواست که یک هفته یا یک ماه بعد به این کشور سفر کند. در این صورت عامل جذبی مقدمات سفر این فرد را می‌چیند، در این حال این ترکیه یا هر مقصد گردشگری است که با توسل به تبلیغات رسانه‌ای توانسته است این فرد را به عنوان گردشگر جذب خود کند، نه نیاز واقعی او. ترکیه و کشورهای دیگر با برنامه‌ریزی، گردشگران را با تصویرسازی‌های مثبتی که از خود شکل می‌دهند به سوی خود می‌کشند. مثل تبلیغات و تصویری که کشور ترکیه از جزایر جنوبی خود ساخته و به همین دلیل آنتالیا در ذهن بیشتر گردشگران نقطه‌ای شناخته شده است. متولیان گردشگری کشورهای مختلف با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی تلاش می‌کنند تا تصویر مثبتی را از یک منطقه نشان دهند، تصویری که در وهله اول برای گردشگران جذاب باشد و از آن منطقه قطب توریستی بسازد. حتی تصاویر خانه‌های شیک و تمیز، افراد خوش‌پوش و خوش‌سیما در سریال‌های ترکیه‌ای هم جزیی از این سیاست جذب گردشگر و تصویرسازی هستند. ترکیه نمی‌گوید که من زیبا هستم، بلکه زیبایی‌هایی را نشان می‌دهد تا مخاطب خود به این نتیجه برسد که ترکیه زیباست.
از طرفی دیگر انسان‌های مختلفی در دنیا وقتی که خلأیی در زندگی خود داشته باشند و نتوانند این خلأ را در جامعه خود پر کنند، فکر می‌کنند که می‌توانند با سفر این خلأها را پر خواهند کرد، به همین روال ایرانی‌هایی هم که پای این تصاویر می‌نشینند فکر می‌کنند که اگر به ترکیه بروند، می‌توانند این خلأها را پر کنند. فارغ از این دو عامل مطرح شده برای افزایش حضور گردشگران ایرانی در ترکیه، باید به عامل تفاوت، به عنوان عاملی جاذبه‌ساز در گردشگری اشاره کرد. تفاوت‌های فرهنگی فارغ از خوب یا بد بودن‌شان باعث جذب گردشگر می‌شوند. این تفاوت‌ها با احتساب فاصله جغرافیایی و توان مالی گردشگران و البته به کمک تصاویر برساخته از این کشور در جذب گردشگران ایرانی به ترکیه موثر بوده است.