بزرگنمايي:
راه ترقی- «سیده الهام حسینی» وزنه‌بردار دسته 76
کیلوگرم که نام خود را برای نخستین‌بار در تاریخ وزنه‌برداری زنان ایران با
کسب مدال برنز در مسابقات بین‌المللی جام نعیم سلیمان اوقلو ترکیه ثبت
کرد.
این وزنه‌بردار با 88 کیلوگرم یک‌ضرب، ١١٠
کیلوگرم دو ضرب و در مجموع ١٩٨ کیلوگرم در جایگاه سوم این رقابت‌ها قرار
گرفت و با کسب مدال برنز نام خود را به عنوان نخستین بانوی مدال‌آور در
تاریخ وزنه‌برداری ایران ثبت کرد. این مسابقات گزینشی المپیک محسوب می‌شد و
وی پیش از آن در مسابقات آسیایی و جهانی در دسته 71 کیلوگرم وزنه می‌زد.
در پیکارهای جهانی وزنه‌برداری در تایلند
در مهر ماه در دسته 71 کیلگرم گروه A با 83 کیلوگرم یک‌ضرب، 108 کیلوگرم
دوضرب و مجموع 191 کیلوگرم در جایگاه شانزدهم جهان ایستاد.
او همچنین در نخستین تجریه خود را در یک
رویداد بین‌المللی، اردیبهشت ماه امسال در رقابت‌های قهرمانی آسیا درچین
حضور یافت که در دسته 71 کیلوگرم، با 78 کیلوگرم یک ضرب، 98 کیلوگرم دوضرب،
مجموع 176 کیلوگرم را ثبت کرد و در جایگاه ششم آسیا قرار گرفت.
حال او باید در سه مسابقه گزینشی المپیک
دیگر شرکت کند تا بتواند امتیازهای لازم را برای حضور نخستین زن وزنه‌بردار
ایرانی در بازی‌های المپیک را مسجل کند. هر چند کار بسیار مشکل و بعیدی
است اما حسینی عزم خود را برای کسب سهمیه المپیک جزم کرده است.
حسینی روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا از
چگونگی حضور خود در این عرصه و مشکلات پیش‌رو سخن گفت. در متن زیر مشرح
گفت و گوی او را می‌خوانیم:
رشته تحصیلی شما چیست و قبل از آنکه وزنه‌بردار شوی در چه رشته‌هایی ورزشی فعالیت داشتی؟
دکترای فیزیولوژی ورزش خواندم. پیش از
آنکه وارد وزنه‌برداری شوم از سال 87 در رشته رزمی فعالیت می‌کردم. در آن
برهه به تیم ملی نوجوانان کاراته دعوت شدم اما به دلیل نبود اعزام و اردو
در این رشته؛ علاقه‌ای به ادامه آن نداشتم. دو و میدانی و هندبال رشته‌های
دیگری است که در آن فعالیت می‌کردم. پس از مدتی در لیگ برتر فوتبال و نیز
مسابقات مچ‌اندازی شرکت کردم. منتهی بدنبال یک رشته بودم تا توانایی‌هایم
را به نمایش بگذارم، بنابراین وارد وزنه‌برداری شدم و خیلی‌ها گفتند که
برای ورود به این عرصه دیر اقدام کردی و در این سن نمی‌توانی وزنه بزنی. با
وجود این حرف‌های دلسرد کننده ادامه دادم. وقتی اولین اطلاعیه رکوردگیری
در وزنه‌برداری را دیدم، به مدت یک‌ماه بدون مربی و امکانات تمرین کردم و
نحوه گرفتن میله و بالا بردن آن را یاد گرفتم.
در کجا تمرین می‌کردی؟
در شهرستان درود در لرستان تمرین می‌کردم و
مربی نداشتم. در رکوردگیری شرکت کردم و از آن پس متوجه شدم که وزنه برداری
زنان به صورت جدید شروع شده است و از این پس در مسابقات بین‌المللی شرکت
می‌کنند.
در چه سالی رکوردگیری کردی و کجا بود؟
بهمن 96 و در محل کمپ تیم‌های ملی در
ورزشگاه آزادی تهران در نخستین رکوردگیری وزنه‌برداری زنان، بدون آنکه
تکنیکی بدانم، شرکت کردم. در این رکوردگیری 50 کیلوگرم در یک‌ضرب و 70
کیلوگرم در دوضرب زدم.
آیا در آن زمان برای مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا شرکت کردی و چرا در آن موقع رکوردها اعلام نشد؟
من در رده سنی بززگسالان بودم که
وزنه‌برداری را شروع کردم. از رکوردگیری اول اطلاعاتی به رسانه‌ها داده نشد
چون لباسی برای وزنه‌برداران تایید نشده بود تا در مسابقات شرکت کنند.
حضور نوجوانان در مسابقات قهرمانی آسیا با هدف تایید لباس و آغاز رسمی این
مسابقات در بخش زنان بود. در اولین مسابقات قهرمانی کشور در مشهد، سایت
فدراسیون وزنه‌برداری رکوردهای وزنه‌برداران را اعلام کرد و نفرات اول تا
سوم به اردوهای تیم ملی دعوت شدند.
تفاوت وزنه‌برداری با رشته‌های دیگر چیست؟
رشته‌های مختلفی را کار کردم اما در
وزنه‌برداری به اهدافم دست یافتم. با علاقه تمرین می‌کنم و هر روز با
انرژی بیدار می‌شوم تا پیشرفت کنم. وزنه‌برداری یکی از رشته‌های ورزشی است
که علم تمرین در آن رعایت می‌شود. وقتی با اصول جلو می‌روی و تمرینات مستمر
باشد، پیشرفت می‌کنی.
رکوردهای شما در مسابقات قهرمانی
آسیا، قهرمانی جهان و تورنمنت ترکیه پیشرفت محسوسی داشت. 2 کیلو مانده که
به نخستین بانوی ایرانی باشی که رکورد 200 کیوگرم را پشت‌سر بگذاری.
ارزیابی شما از این افزایش رکوردها چیست؟
خدا را شکر بتدریج رکوردهایم در مسابقات
گزینشی المپیک افزایش یافت و تاکنون توقفی نداشتم. رکورد 200 کیلوگرم را رد
کردم و در تمرینات 206 کیلوگرم می‌زنم اما شرایط در مسابقات متفاوت است و
با برنز جهانی یا آسیایی فاصله دارم. در دسته 71 کیلو وضعیتم خیلی بهتر بود
و بنا بر تصمیم کادر فنی برای اینکه در دسته المپیکی باشم به دسته 76
کیلوگرم آمدم. به مرور زمان سعی می‌کنم که در این وزن جا بیافتم و
رکوردهایم را بالا ببرم.
حضور «اکبر خورشیدی» به عنوان مشاور فنی در کنار شما چقدر در بهبود رکوردها موثر بود؟
با کمک خورشیدی که یک نعمت برای
وزنه‌برداری ایران است، شانس به زنان وزنه‌بردار رو کرده و او می‌تواند در
رشد و توسعه فنی وزنه‌برداری زنان ایران موثر باشد. گرچه مربیان بزرگی در
این عرصه داریم اما خورشیدی از نظر روحی وزنه‌برداران را تقویت می‌کند و
اصول و پایه تمرین را می‌داند. از تمامی نقطه ضعف‌های دختران باخبر است. از
اینکه به کمک زنان وزنه‌بردار آمد خوشحالیم و امیدواریم جواب زحمت‌های وی
را با یک مدال خوب بدهیم.
برای رسیدن به المپیک باید به سه مسابقه اعزام شوید؟
برای کسب سهمیه بازی‌های المپیک 2020
توکیو باید در 6 مسابقه گزینشی شرکت می‌کردیم که در سه مسابقه قهرمانی آسیا
در چین، قهرمانی جهان در تایلند و رقابت‌های بین‌المللی جام نعیم سلیمان
اوغلو حضور یافتیم و سه مسابقه بین‌المللی قطر کاپ، غرب آسیا و قهرمانی
آسیا باقی مانده است.
بسیاری در جامعه ایران معتقدند
ورزش زنان در بخش همگانی و قهرمانی اهمیت بیشتری از ورزش مردان دارد و باعث
نشاط در جامعه می‌شود. به عنوان یک قهرمان و کارشناس ورزش چه نظری در
این‌باره دارید و دولت نسبت به هفت سال گذشته از ورزشکاران حمایت بیشتری
کرده یا خیر؟
یکی از خوبی‌های ورزش زنان این است که
نسبت به ورزش مردان چالش‌های کمتری دارد. یعنی اگر همان امکانات و توجه به
ورزش زنان وجود داشته باشد در همان حد نتایج بهتری کسب می‌کنیم زیرا از
نظر فیزیک بدنی و توانایی ژنتیکی زنان ایرانی بهتر از زنان شرق آسیا و
کشورهای اروپایی هستند. اگر آن حمایت‌ها باشد در سال‌های آینده گوی سبقت را
از مردان می‌رباییم.
از جنبه همگانی چطور؟
از جنبه همگانی با ورزش، خانواده سالم‌تر و
روحیه بهتری داریم. وقتی مادر خانواده ورزشکار باشد، فرزندان بهتری را
تربیت می‌کند. نباید نقش ورزش و اهمیت آن را در جامعه نادیده بگیریم.
مسوولان نیز باید به ورزش زنان بیشتر توجه کنند زیرا دختران این مرز و بوم
از استقامت بالایی برخوردارند و با مشکلات بسیاری کنار می‌آیند. فدراسیون
نیز با وجود شرایط بد اقتصادی در حد توان به زنان وزنه‌بردار کمک کرده و در
این برهه توقع زیادی از آن نداریم. حتی فدراسیون برای آمادگی بیشتر دختران
وزنه بردار برای اعزام به مسابقات بین‌المللی کاپ قطر اردوی تیم ملی را
زودتر از مردان برگزار کرد.