بزرگنمايي:

راه ترقی - ایران ورزشی / متن پیش رو در ایران ورزشی منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
آرمن ساروخانیان/ هواداران استقلال این روزها آشفته‌اند. خبرهای پرشمار و ضد و نقیض آنها را کلافه کرده. بازگشت سرمربی موفق ایتالیایی در روزهای گذشته بارها اعلام و ساعتی بعد تکذیب شد. وعده‌ها دیگر نه کسی را خوشحال می‌کند نه امیدوار. همه چیز روی هواست.
عصر دیروز استقلال توانست به شاهین بوشهر 4 گل بزند و به صدر جدول برگردد. شبیه یکی از بازی‌های درخشان دوران استراماچونی که انگار سال‌ها از آن گذشته. هواداران اما با هرکدام از این گل‌ها حس دوگانه‌ای را تجربه می‌کردند؛ شادی بابت این هماهنگی و مهارت فوق‌العاده و حسرت بابت غیبت مردی که تیم را ساخت و شاید دیگر برنگردد.
آینده صدرنشین لیگ چه خواهد شد؟ استراماچونی دقایقی قبل از بازی در یک پیام ویدیویی گفت که «خسته و شده و دیگر بر نمی‌گردد»، مدیران باشگاه اما وعده می‌دهند که پول دوشنبه در حساب مربی ایتالیایی می‌نشیند. امروز و فردا برای هواداران استقلال خیلی طولانی خواهد بود، پر از انتظار و اضطراب.
در دهه 60 و 70 برای اشاره به سازمان نداشتن تیم‌های فوتبال اصطلاحاً می‌گفتند که کل باشگاه در صندوق عقب ماشین فلانی جا می‌شود. استقلال ساختمان و چارت مدیریتی و دفتر و دستک دارد، ولی وضعیت این روزهایش با آن سال‌ها تفاوت زیادی نکرده. وریا در نقش مربی - کاپیتان یادآور علی پروین است که در جریان بازی ناگهان از روی نیمکت بلند می‌شد و کنار زمین می‌رفت تا تعویض شود.
بازی بعدی استقلال پنجشنبه مقابل ماشین‌سازی است و شاید استراماچونی روی نیمکت باشد تا انتقام شکست روز اول لیگ را بگیرد. اگر او برگردد احتمالاً هواداران این روزهای تلخ و عجیب را فراموش کنند، ولی در صورت نیامدن مربی ایتالیایی هم استقلال باید از او متشکر باشد؛ بابت تیم خوبی که ساخت و تلنگری که به مدیریت باشگاه زد؛ تلنگری به کل فوتبال ایران.
در این سال‌ها که لیگ برتر ظاهراً حرفه‌ای شده و برای باشگاه‌ها مجوز حرفه‌ای صادر می‌کنیم، عادت کرده‌ایم که به قراردادها بی‌تفاوت باشیم. قول بدهیم و پای قول‌مان نایستیم. بازیکن‌ها و مربی‌ها را با وعده و وعید به باشگاه بکشانیم و در پایان فصل آنها را به حال خودشان رها کنیم.
با ربط دادن ماجرای استراماچونی به تحریم‌ها خودمان را گول می‌زنیم. مگر پیش از تحریم‌ها پرونده شکایت از باشگاه‌های ایرانی به فیفا نمی‌رفت؟ مگر همین استقلال به مربیان و بازیکنان ایرانی کم بدهی دارد؟ خوشبین نیستیم که این ماجرا منشأ یک تحول باشد، مگر رأس فوتبال ایران نیاز به تغییر و برقراری نظم مالی جدید را احساس کند.
استقلال با استراماچونی یا بدون او باید به فصل ادامه بدهد. در ذهن هواداران بهترین سناریو پایانی رمانتیک دارد؛ مربی ایتالیایی برمی‌گردد و قهرمان می‌شود. برد بزرگتر اما این است که باشگاه استقلال از این ماجرا درس بگیرد و در مدیریت هم شبیه قهرمان آسیا باشد، نه تیمی که انگار تمام دار و ندارش در صندوق عقب یک ماشین است.