بزرگنمايي:

راه ترقی - مشرق / متن پیش رو در مشرق منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
حزب کارگزاران سازندگی و اتحاد ملت که دو پایه اصلی جریان اصلاح طلب بوده‌اند از مدت‌ها قبل اختلافات شدیدی بر سر مسائل مختلف پیدا کرده‌اند.
سامانه سرا که که قرار بود مکانیسم انتخاب کاندیداهای اصلاحات در تهران و شهرستان‌ها با انتقادات زیادی از طرف احزاب اصلاح طلب مواجه شد که سردمدار این منتقدان حزب کارگزاران سازندگی بود. کرباسچی دبیرکل این حزب در چندین نوبت به آنان تاخت و علناً با آن به مخالفت برخاست.
کرباسچی در توئیتی چنین گفته بود: «واگذاری تهیه لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان به بدنه اجتماعی: آن چه انتخابات را معنادار می‌کند و به مردم رغبت رأی دادن می‌بخشد، نتیجه رأی دادن است و نه مناسک آن. شکل‌گرایی و مناسک‌گرایی سیاسی چه برای حکومت چه برای اصلاحات بیراهه است. به فکر کارآمدی اصلاحات باشیم». وی در ادامه نوشته است که «بدنه اجتماعی اصلاحات از پایین به بالا شکل می‌گیرد، نه از بالا به پایین! چه کسی حق دارد بدنه اجتماعی اصلاحات را انتخاب کند؟ آنان باید ما را انتخاب کنند یا ما آنان را!؟ بگویید در مجلس یازدهم چه می‌کنید تا مردم دربارهٔ رأی دادن و ندادن به شما تصمیم بگیرند. برای مردم اهمیتی ندارد که چگونه نامزد شده‌اید، مهم این است که چه می‌کنید».
با نزدیک شدن به انتخابات این اختلافات شکل جدیدی به خود گرفته است. حزب اتحاد ملت که به واسطه احزاب اقماری‌اش شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان را در قبضه خود دارد در این دور از انتخابات بازی جدیدی شروع کرده است و درحالی که بسیاری از افراد برجسته اصلاح طلب چون عارف اصلاً در این انتخابات شرکت نکردند، اعلام کرده است که به دلیل نداشتن کاندیدا در این دوره لیستی ارائه نخواهد کرد.
موضعی که از همان ابتدا با مخالفت علنی حزب کارگزاران مواجه شد. در شماره 21 بهمن ماه روزنامه سازندگی در گزارشی خبر از ارائه لیست خود داد و از احزاب دیگری چون مردم سالاری، حزب کار، اعتماد ملی، خانه کارگر نیز به عنوان احزابی که لیست انتخاباتی خواهند داد نام برد. در این شماره از تحریم انتخابات و کناره گیری از انتخابات که از طرف حزب اتخاد ملت تلویحاً گفته می‌شد انتقاد کرد.
در واکنش به این بیانیه کانال اصلاحات نیوز حزب کارگزاران را " اصول گرا" خواند و در گزارشی به مواضع به اصطلاح خودشان راست حزب کارگزان پرداخت.
در این تحلیل آمده است که: «کارگزاران که طی این سال‌ها بر اساس «منفعت» و نه اصالت‌واخلاق تصمیم گیری کرده است، امروزه نیز طرح جدایی از اصلاح طلبان را با راهبردِ ایجاد انشقاق در این جریان کلید زده است.»
حزب کارگزاران سازندگی روز 22 بهمن ماه نیز در بیانیه‌ای که با عنوان "چرا رأی می‌دهیم" در شماره بعدی روزنامه سازندگی منتشر شد صراحتاً از شرکت در انتخابات و ارائه لیست سخن به میان آورد و از کسانی که خود را مدعی اصلاح طلبی می‌دانند و دم از تحریم انتخابات می‌زنند انتقاد کرد.
در این بیانیه آمده است: «ما تجربه مجلس هفتم را از یاد نبرده‌ایم که تحریم انتخابات از سوی برخی اصلاح طلبان (با وجود امکان ارائه فهرست انتخاباتی) و خالی کردن عرصه انتخابات به حاکمیت جریانی بر کشور منتهی شد که اندکی بعد هشت سالِ سخت (92-1384) را شکل داد و در حالی که ممکن بود با تداوم دولت‌های هاشمی و خاتمی برنامهٔ توسعه ایران تداوم و تکامل یابد، به دوران توقف و عقبگرد و آشوب انجامید. خالی کردن میدان به نظر ما خواست حریف است تا در یک رقابت درون گفتمانی میان اصولگرایان قدرت را تقسیم کنند و چپ و راست جدید را میان خودی‌ها بسازند.»
این اختلافات و انتقادات شدید در جبهه اصلاحات ادامه یافت تا سرانجام روز جمعه 25 بهمن ماه لیست انتخاباتی حزب کارگزاران منتشر شد. در این لیست که به عنوان " یاران هاشمی" منتشر شده است از احزاب اصلاح طلبی چون حزب اسلامی کار، حزب اعتدال و توسعه، خانه کارگر، مجمع روحانیون مبارز، حزب ندای ایرانیان، مجمع اسلامی فرهنگیان، انجمن اسلامی معلمان کاندیداهایی در لیست قرار داده شده است ولی هیچ فردی از وابستگان حزب اتحاد ملت در این لیست مشاهده نمی‌شود و در گزارش پیرامون لیست به کنایه از انصراف حزب اتحاد ملت و احزاب اقماری آن نام برده است تا اختلافات این دو حزب جریان اصلاح طلب به نقطه غیرقابل بازگشتی برسد.
اما این تیتر و صفحه انتخاباتی روزنامه حزب کارگزاران چندان برای طیف تندرو اصلاحات خوشایند نبود و محمد جواد روح (عضو حزب افراطی اتحاد ملت) در واکنش به آن نوشت: حق هر حزب سیاسی است که بنا بر تحلیل خود از مجموعه شرایط و فضای سیاسی در قبال انتخابات موضع‌گیری کند. کارگزاران هم از این قاعده مستثنا نیست. فقط جا دارد یادآور شویم که این حزب، از انتخابات مجلس پنجم تاکنون، هرگاه بدون ائتلاف و اتحاد با جناح چپ عمل کرده؛ شکست خورده است. مهمترین آنها هم، دو شکست سردار سازندگی در 78 و 84 بود. امیدواریم این بار، هوش هیجانی دوستان، درست عمل کرده باشد.
اکبر منتجبی هم در پاسخ به این اعتراض محمدجواد روح نوشت:
«شما به عنوان یک کنشگر سیاسی مخیر به این هستید که در انتخابات شرکت بکنید یا نکنید؛ لیست بدهید یا ندهید؛ بر بوق تحریم بدمید یا ندمید؛ ناامیدی را ترویج بکنید یا نکنید؛ اما نمی توانید تاریخ را وارونه روایت کنید و روز را شب جا بزنید.
در این که مردم ناامید هستند و دلخور شکی نیست اما بهتر است به جای آنکه سوار موج ناامیدی و دلخوری مردم شوید، برگردید و ببینید در چند سال گذشته چه در مجلس و چه در شهرداری چه کردید؟
آقای عارف رییس فراکسیون امید یکی از اعضای هیات موسس حزب مشارکت بود، چرا او و فراکسیون امید که با حمایت آقای خاتمی به مجلس راه یافتند، این چنین منفعل بودند درحالی که جمع قابل توجهی از اعضای مجلس را همراه داشتند؟ پاسخ صادقانه به این پرسش‌ها و پرسش‌های مشابه و نیز عذرخواهی از مردم، ممکن است –البته ممکن است- درصدی از اعتبار از دست رفته‌ی شما را بازگرداند. در غیر این صورت با وارونه جلوه دادن تاریخ هیچ اتفاقی نمی‌افتد.»
سرانجام اختلافاتی که در جبهه اصلاح طلب بعد از انتخابات 96 ریاست جمهوری آغاز شده بود ادامه یافت و با مسئله سامانه سرا به اوج رسید و نتیجه آن اکنون در لیست انتخاباتی حزب کارگزاران مشاهده می‌شود. حزب کارگزان که همواره به عنوان یکی از حامیان مالی و احزاب قدرتمند جریان اصلاح طلب به شمار می‌رفت اکنون با حزب اصلی طیف دیگر اصلاح طلبان یعنی حزب اتحاد ملت به اختلاف شدید رسیده‌اند که با توجه به شرایط موجود بعید است حداقل در کوتاه مدت اتحادی در کار باشد.