بزرگنمايي:

راه ترقی- این سلول‌ها که با عنوان clear cell renal cell carcinoma (ccRCC) شناخته می‌شوند، یک نقطه ضعف مهم دارند. در واقع این سلول‌ها به دو شبکه بیوشیمیایی موسوم به WNT و NOTCH وابسته هستند. محققان با اطلاع از این که هر دو شبکه‌ سیگنال‌رسانی در گسترش سایر انواع سرطان نیز نقش دارند، روش‌هایی را برای ایجاد اختلال در این شبکه‌ها شناسایی کردند.
در آزمایشات اولیه مشخص شد مسدود کردن یکی یا هردو شبکه سیگنال‌دهی، موجب توقف رشد تومور در چندین مدل آزمایشگاهی از سرطان کلیه می‌شود. در واقع سه چهارم از سلول‌هایی که با استفاده از سلول‌های سرطانی بیماران کشت شدند، حداقل نسبت به یکی از مسدودکننده‌ها واکنش نشان دادند و رشد 50 درصد از سلول‌های باقی مانده نیز در مجاورت هردو مسدود کننده، متوقف شد.
کلیه اندامی لوبیا شکل و تقریبا به اندازه مشت بسته انسان است و درست زیر قفسه سینه قرار دارد. عملکرد کلیه به زبان ساده، دفع ضایعات بدن است. کلیه روزانه حدود 200 لیتر خون تصفیه و از آن حدود 2 لیتر آب اضافی و مواد زاید غربال و از طریق مجاری ادارای دفع می‌کند.
تنظیم فشار خون، تعادل الکترولیتی و تولید سلول‌های قرمز خون به عهده کلیه‌هاست. چنانچه کلیه‌ها یک روز وظایف خود را به درستی انجام ندهند، عملکرد اکثر ارگان‌های بدن، به ویژه قلب مختل می‌شود.
سرطان کلیه حالتی است که در آن سلول‌های کلیه سرطانی می‌شوند و تومور شکل می‌گیرد. سرطان کلیه برای اولین بار در جداره لوله‌های کوچکی به نام tubule ظاهر می‌شود. این نوع سرطان کلیه، کارسینوم سلول کلیوی نامیده می‌شود. تشخیص سرطان در مراحل اولیه از متاستاز جلوگیری می‌کند و امید بیشتری برای درمان وجود دارد.
سرطان کلیه بیشتر در افراد میانسال و مسن دیده می‌شود که البته در سال‌های اخیر سن ابتلا کاهش یافته است. مراحل اولیه بیماری علامت ظاهری ندارد و معمولا به طور تصادفی به کمک سی تی اسکن بقیه اندام‌های بدن تشخیص داده می‌شود. درمان بیماری در مراحل اولیه معمولا رضایتبخش است؛ ولی در صورتی که دیر تشخیص داده شود، می تواند منجر به متاستاز و مرگ بیمار شود.
در تحقیقات جدید مرتبط با سرطان، مسدود کردن مسیرهای سیگنال‌دهی بیوشیمیایی به عنوان یک شیوه درمانی موثر در حال جایگزین شدن با شیمی درمانی است. به همین علت به اعتقاد محققان نتایج به دست آمده از این آزمایشات نویدبخش توسعه یک روش درمانی موثر برای سرطان کلیه در انسان است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications  منتشر شده است.