چاپ

راه ترقی- محققان اروپایی و انگلیسی موفق شده‌اند نورون‌های بیولوژیکی و مصنوعی را به یکدیگر متصل کنند و به آنها اجازه دهند در مسافت‌های طولانی از طریق اینترنت ارتباط برقرار کنند.

نورون‌های بیولوژیکی در یک کشور رشد کرده و از طریق سیناپس مصنوعی واقع در کشوری دیگر به نورون‌های الکترونیکی در کشور ثالث سیگنال فرستادند.

با وجود پیشرفت شگرف ابررایانه‌ها، مغز انسان هنوز بسیار پیشرفته‌تر از آنها عمل می‌کند. نورون‌های مغز که به عنوان اعصاب نیز شناخته می‌شوند، از طریق پالس‌های سیگنال‌های الکتریکی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و در میان شکاف‌های ریزی که به سیناپس معروف هستند، منتقل می‌شوند. این نورون‌ها بر خلاف ابررایانه‌ها که برای انجام هر کار نیاز به حافظه‌ای جداگانه دارند، می‌توانند هم اطلاعات را پردازش کنند و هم آنها را ذخیره کنند.

نسخه‌های مصنوعی نورون‌ها و سیناپس‌ها بسیار قدرتمندتر از طراحی‌های تراشه‌های رایانه‌ای هستند، اما هنوز در مرحله آزمایشی هستند. اکنون گروهی از محققان قدم بعدی را برداشته و نسخه‌های مصنوعی و بیولوژیکی را از طریق اینترنت در سه کشور مختلف به یکدیگر متصل کرده‌اند.

نورون‌های بیولوژیکی موش در آزمایشگاهی در ایتالیا و در دانشگاه پادووا(Padova) پرورش داده شدند. در عین حال، نورون‌های مصنوعی روی تراشه‌های سیلیکونی در سوئیس و در دانشگاه زوریخ و موسسه فناوری فدرال زوریخ(ETH) ساخته شدند. سپس این دو فناوری از طریق سیناپس‌های مصنوعی معروف به "مریستور"(memristors) در دانشگاه ساوتهمپتون انگلیس ارتباط برقرار کردند.

سیگنال‌هایی که توسط نورون‌های بیولوژیک موش تولید شده بود از طریق اینترنت به سمت مریستورها حرکت کردند. سپس مریستورها این سیگنال‌ها را به پیغام‌های الکترونیکی ترجمه کردند و آنها را به نورون‌های مصنوعی در زوریخ منتقل کردند. این سیستم به خوبی کار می‌کند و به اجزای بیولوژیکی و مصنوعی اجازه می‌دهد تا به سرعت در هر دو جهت ارتباط برقرار کنند.

"تمیس پرودروماکیس" سرپرست این مطالعه می‌گوید: ما از این پیشرفت جدید بسیار هیجان زده‌ایم. از یک طرف، پایه و اساس یک سناریوی جدید را ایجاد کرده‌ایم که هرگز در فرگشت طبیعی با آن روبرو نشده‌ایم؛ جایی که نورون‌های بیولوژیکی و مصنوعی به هم وصل شده و از طریق شبکه‌های جهانی ارتباط برقرار می‌کنند و اساس اینترنت "نوروالکترونیک" را پایه‌ریزی می‌کنند.

وی افزود: از طرف دیگر، این فناوری چشم اندازهای جدیدی را به فناوری‌های پروتزهای عصبی باز می‌کند و راه را برای تحقیق در جهت جایگزینی بخش‌های ناکارآمد مغز با تراشه‌های هوش مصنوعی هموار می‌کند.

این مطالعه در مجله Science Reports منتشر شده است.