چاپ

راه ترقی - باشگاه خبرنگاران / خورشید یکی از ستارگان کهکشان راه شیری است که از پلاسمای داغ ساخته شده‌ و در میانهٔ آن میدان مغناطیسی برقرار است.
این ستاره که قطری نزدیک به 1٬392٬000 کیلومتر دارد، سرچشمهٔ اصلی نور، انرژی، گرما و زندگی بر روی زمین است. قطر خورشید نزدیک به 109 برابر قطر زمین و جرم آن 330 هزار برابر جرم زمین است. این مقدار 99٫86٪ کل جرم سامانهٔ خورشیدی است.
انفجار نهایی یک ستارهٔ سنگین را ابرنواختر می‌نامند، ولی خورشید هیچ‌گاه چنین انفجاری را تجربه نخواهد کرد، زیرا کمترین جرم مورد نیاز برای رخداد یک ابرنواختر، هشت برابر جرم خورشید, از نظر شیمیایی سه چهارم جرم خورشید را هیدروژن و باقی‌ماندهٔ آن را بیشتر هلیم می‌سازد. پس از هیدروژن و هلیم، عنصر‌های سنگین از سازندگان دیگر خورشید عبارتند از: اکسیژن، کربن، نئون و آهن و… این عنصرها، سازندهٔ 1٫69٪ از جرم خورشید اند که این مقدار خود 5٬628 برابر جرم زمین است.
چرخه‌های خورشیدی به‌طور متوسط در هر حدود 11 سال کامل می‌شود. با تغییر در لکه‌های روی سطح خورشید و رسیدن به حداکثر لکه‌های خورشید و سپس تغییر تعداد آنها به حداقل لکه‌ها به ترتیب به مقادیر حداکثر و حداقل لکه‌های خورشیدی اشاره می‌کنند. چرخه‌ها از یک حداقل به بعد شروع می‌شوند.
این رخ داد هیج جای نگران کننده ای ندارد چراکه در حال حاضر ما چرخه خورشیدی 24 را تجربه می کنیم, بیست و سومین چرخه خورشیدی در اواخر دهه 1990 اتفاق افتاد و تا سال 2008 ادامه داشت. ناسا در سال 2017 اعلام کرد که دوره کاهش فعالیت خورشید در سال‌های 2019 تا 2020 می‌تواند رخ دهد. در ماه دسامبر سال گذشته،کارگروهی پیش‌بینی چرخه خورشیدی 25 را در طی گزارشی اعلام کرد که دورۀ کاهش فعالیت خورشید بین چرخه‌های 24 و 25 در ماه آوریل 2020 به وقوع می‌پیوندد.
در حال حاضر این رویداد خورشیدی در حال وقوع است یا بزودی شاهد آن خواهیم بود. چرخه خورشیدی بر پایۀ میدان مغناطیسی خورشید رخ می‌دهد که هر 11 سال یک‌بار دچار تغییر و گردش می‌شود. به این ترتیب، قطب‌های مغناطیسی شمال و جنوبِ آن جایشان را عوض می‌کنند. هنوز مشخص نیست چه عاملی موجب این چرخه‌ها می‌شود.
بر اساس تحقیقات اخیر، این رویداد با هم‌ترازی سیاره‌ای 11.07 ساله ارتباط دارد اما قطب‌ها زمانی عوض می‌شوند که میدان مغناطیسی در ضعیف‌ترین حالتش قرار داشته باشد. این وضعیت به دوره کاهش فعالیت‌های خورشید معروف است. از آنجایی که میدان مغناطیسی خورشید به کنترل فعالیت خورشید (طوفان‌های خورشیدی، پرتاب شراره‌های خورشیدی و …) می‌پردازد، این چرخه با تغییر این فعالیت‌ها، برای ما قابل شناسایی است.
در طول دورۀ کاهش فعالیت خورشید، شراره‌ها و طوفان‌های خورشیدی به کمترین میزان می‌رسند. وقتی خورشید مجدداً به حداکثر فعالیت خود برسد، این روند به صورت تدریجی تغییر پیدا می‌کند. میدان مغناطیسی قوی‌تر شده و طوفان‌ها و شراره‌های خورشیدی افزایش می‌یابند. بدین ترتیب 22 سال طول می‌کشد تا یک چرخه خورشیدی بصورت کامل طی شود.