چاپ

راه ترقی - اعتماد / همه ‌چیز به بهمن ماه سال گذشته برمی‌گردد، وقتی هنوز سینماها به بلای کرونا مبتلا نشده بودند.
نظرات پس از تماشای فیلم عموما صفر و صدی بود. یعنی یک عده فیلم را دوست داشتند و معتقد بودند در سینمای ایران ساختن چنین فیلمی که بتواند مخاطب را با حال خوش از سالن‌های سینما خارج کند به امری غیر متداول در سال‌های گذشته تبدیل شده ولی فیلم «جهان با من برقص» این کار را برای مخاطب انجام می‌دهد و حس زندگی به او می‌بخشد .
در مقابل گروهی هم بودند که به کل جهان فیلم را درک نمی‌کردند اما در میان نظرات تیتر یکی، دو نویسنده توجه را بیشتر جلب می‌کند. مثلا اینکه: «جهان با من برقص» را باید بارها دید، فیلمی که ارزش بارها دیدن را دارد. هوشنگ گلمکانی منتقد شناخته شده سینما نیز نوشته بود: «جهان با من برقص را چند بار دیدم و برای اینکه حالم بهتر شود می‌خواهم باز هم ببینم.»
غیر از نظر منتقدان، در میان کامنت‌ها چند نوشته توجه را بیشتر جلب می‌کرد. اینجا هم نظر بعضی مخاطبان تماشای چند باره فیلم «جهان با من برقص» بود. به ‌طور مثال خانمی نوشته بود: «من فیلم رو دیدم. باز هم دوست دارم ببینمش.» یا یک کاربر دیگر نوشته بود: «جهان با من برقص عجیب حس دوباره دیدن به آدم میده...»
اما از آنجایی که زمان اکران این فیلم با اتفاقات مختلفی در کشور همراه بود از سقوط هواپیمای اوکراینی گرفته تا شیوع ویروس کرونا که اساسا نمایش فیلم‌ها را با مشکلاتی همراه کرد و بعد هم که سینماها در سراسر کشور تعطیل شد، حالا که این روزها با بازگشایی سالن‌های سینما نمایش این فیلم در سینماها و در شبکه نمایش خانگی همزمان شده است، هنوز بسیاری از مخاطبان انگیزه زیادی برای دوباره دیدن این فیلم دارند.