چاپ

راه ترقی - خراسان / احتمالاً بتوانیم ویکتور هوگو را به عنوان مشهورترین نویسنده فرانسوی تاریخ معرفی کنیم. داستان‌های او که برخی از آن‌ها در قالب نمایشنامه و فیلم سینمایی درآمده‌، برای هوگو شهرتی عالم‌گیر به همراه آورده‌اند. با این حال، هوگو افزون بر نویسندگی، در عرصه‌های دیگر هم فعالیت داشت و نکاتی درباره زندگی او وجود دارد که شاید تاکنون نشنیده باشید. در ادامه مطلب، پنج مورد از این ناشنیده‌ها را با هم مرور می‌کنیم.
نگارش رمان برای نجات یک اثر هنری
هوگو برای نجات کلیسای نوتردام از تخریب، «گوژپشت نوتردام» را نوشت. هدف اصلی او از نگارش این رمان مشهور و زیبا، آن بود که مردم را از وضعیت اسف‌بار این بنای تاریخی مطلع کند. ساختمان کلیسای نوتردام در پاریس، هنگام نگارش رمان هوگو، به‌شدت فرسوده و در حال‌ تخریب بود و پس از نگارش «گوژپشت نوتردام»، مسئولان فرانسوی به فکر بازسازی آن افتادند.
15 سال وقت صرف «بینوایان» کرد
بینوایان، اثر مشهور ویکتور هوگو، یکی از طولانی‌ترین بازه‌های زمانی را در تاریخ نگارش رمان دربرمی‌گیرد. این داستان، روایت زندگی ژان والژان بین سال‌های 1815 تا 1832 است و 17 سال از رویدادهای حیات قهرمان خود را نقل می‌کند. هوگو برای نگارش بینوایان 15سال وقت صرف کرد و در نهایت، آن را در 365 فصل، 1900 صفحه و پنج جلد، به چاپ رساند.
شاعری کمتر شناخته‌شده
ویکتور هوگو شاعری بسیار توانمند بود. اولین مجموعه شعری او در سال 1822، هنگامی که تنها 20 سال داشت، منتشر شد. هوگو بین سال‌های 1829 تا 1840، پنج‌دفتر شعر منتشر کرد. یکی از پراحساس‌ترین اشعار او، «فردا، سپیده‌دم» است که پس از درگذشت دختر بزرگش و در سوگ وی، سروده شد.
باب راس قرن نوزدهم!
ویکتور هوگو نقاشی چیره‌دست بود. او بیش از چهارهزار نقاشی کشید که اغلب آن‌ها به صورت سیاه و سفید بودند. اما اجازه عرضه آن‌ها را به بازار نمی‌داد و دوست نداشت که نقاشی‌هایش، روی شهرت او در نویسندگی تأثیر بگذارد. این نقاشی‌ها عموماً در قطع کوچک کشیده و به دوستان و آشنایان تقدیم می‌شد. برخی هوگو را پیشتاز سبک سوررئالیسم در نقاشی می‌دانند.
شورشی تبعیدشده
ویکتور هوگو در عرصه سیاست هم فعالیت داشت. او در سال 1855 به مخالفت با ناپلئون سوم برخاست و به همین دلیل به خیانت محکوم و به تبعید فرستاده شد. هوگو مدتی را در بروکسل و سپس، بیشتر دوران تبعیدش را در «جرزی»، جزیره‌ای انگلیسی واقع در نزدیکی سواحل نرماندی گذراند و تا سال 1870 آن‌جا بود.