راه ترقی- روزنامه همدلی یادداشتی به قلم محمدعلی نویدی استاد دانشگاه منتشر کرد و نوشت:در این نوشتار با یک مثال و مصداق عینی شروع می‌کنم و به فضل خدای متعال، به یک قاعده کلی و عقلی از منظر تفکر اثربخش می‌رسم.
در دوران و روزگار کرونا ویروس که زمانه قرنطینه و مراقبت‌ها و
مواظبت‌های ویژه است و به حکم عقل و تجربه لازم است محدودیت‌های خاص در
تجمع و شلوغی‌های اجتماعی لحاظ شود تا زنجیره انتقال ویروس انفصال یابد، در
بسیاری از اوقات و مسائل، تعارضات و تناقضات را می‌توان مشاهده کرد.
مثلاً، در هوای سرد ناچار هستید از ناوگان حمل‌ونقل عمومی برای امور ضروری،
استفاده کنید؛ در خودرو و تاکسی می‌نشینید و در حال حرکت هستید، طبق اصول و
پروتکل‌های بهداشتی، باید هوای داخل تهویه داشته باشد و جریان پیدا کند؛
حال اگر یکی از مسافران یا حتی راننده، بگوید سردم هست، چکار می‌کنید؟
آیا شیشه اتومبیل را کمی پایین نگه می‌دارید و به سلامتی اهمیت می‌دهید
یا بخاری ماشین را روشن می‌کنید و شیشه‌ها را نیز بالا می‌برید؟ این یک
پرسش ساده و در عین حال بسیار عمیق است. از منظر تفکراثربخش قاعده «مکمل
اثرها» در همینجا و نظایر آن به کار می‌آید. مکمل بودن یک بحث کلی و ذهنی
نیست، بلکه یک مقوله واقعی زندگانی انسانی است.
هر اثری مکمل یا منافی اثر دیگر است. یعنی، قاعده مکمل و ملازم اثرها،
قاعده دیگری به نام قاعده معارض و مخالف اثرها و نتایج را در پی دارد. اگر
سلامتی و رهایش از ویروس چموش کرونا، شرط زنده ماندن و حیات است، چرا به
تغییر در خود و عادت‌های خود فکر نکنیم؟ چرا مثل سابق لباس می‌پوشیم و
موضوع انتشار ویروس را جدی نمیگیریم؟ چرا در خود توان تغییر و تحول ایجاد
نمیکنیم؟
زندگی انسان، بدون تغییر و تحول در عادت‌ها امکان‌پذیر نیست. طغیان و
هجوم ویروس کرونا و خاصیت مسری بودن آن، شاید ما را به اندیشه وادارد تا
تغییر را شروع کنیم. تغییر اندیشه‌ورزانه و اثرمندانه. هنگامه تصمیم برای
تغییر است. اگر می‌خواهیم از استرس و فشارهای گونه‌گون کمی راحت باشیم،
اندیشیدن به تغییر و دگرگونی بهترین راه است، آغاز تغییر، اندیشیدن و
کوشیدن است...