چاپ

راه ترقی - شرق / « اردوغان و ترامپ ناکامان حمله به سوریه» عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم هارون یشایایی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
روز جمعه گذشته بعد از آنکه نمایندگان رئیس‌جمهور آمریکا، در توافقی انجام‌نشدنی با اردوغان همه‌کاره کشور ترکیه، ظاهرا به آنجا رسیدند که ارتش ترکیه به مدت پنج روز تجدید قوا کند تا بتواند در فرصتی مناسب، مردم کُرد را از جغرافیای منطقه پاک‌سازی کند، در گیر‌و‌دار همین گفت‌وگوها، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، در سخنرانی انتخاباتی در میان طرفداران هیجان‌زده خود، سخنانی باور‌نکردنی، شگفت‌انگیز و خشونت‌آمیز بر زبان آورد که اگر دنیا به واقع بر‌اساس حقوق بشر و دیگر قوانین می‌توانست اقدامی علیه قدرت‌های بزرگ انجام دهد، حتما باید ترامپ را به جرم تشویق به آدم‌کشی به دادگاه‌های جنایات جنگی بسپارد. او در این گردهمایی انتخاباتی گفت «جنگ جاری بین ارتش ترکیه و کردها، مثل بازی بچه‌ها در زمین بازی است. ما باید صبر کنیم تا آنها دعوای‌شان را با هم انجام دهند، بعد ما (یعنی آمریکا) برای میانجیگری وارد ماجرا شویم». از این گستاخانه‌تر درباره جان انسان‌ها و سرنوشت کشورها نمی‌توان سخن گفت. سیاست‌مداران آمریکا با توطئه قبلی، پیشمرگه‌های کرد را که در مبارزه با داعش، همکار ارتش آمریکا بودند، رها کرده‌اند تا ارتش اردوغان، هرچه بخواهد بر سر آنان بیاورد و به بهانه واهی ایجاد امنیت در مرزهای خود، نسل‌کشی به راه انداخته و پاک‌سازی قومی را به اتمام برساند. آن‌گاه سران کاخ سفید مشغول تفریح با این درگیری خونین هستند. البته این روش و گفتار در میان سیاست‌بازان امپریالیستی سابقه‌ای طولانی دارد؛ اما امروز این مطلب با لحنی موذیانه‌تر و هوشیارانه‌تر به اسم منافع ملی آمریکا از زبان ترامپ بیان می‌شود. به اختلاف دامن‌زدن و کشورها را به جان یکدیگر انداختن و بهره‌برداری و سودجویی از آن، روش معمول نظام سلطه در جهان بوده و هست؛ روایتی معتبر از هنری کیسینجر، وزیر خارجه سال‌های گذشته آمریکا و سیاست‌بازی سودجو، جنجالی و پرحاشیه، نقل شده است. در سال 2003 قبل از حمله آمریکا به عراق، موضوعاتی درباره پرهزینه‌بودن این حمله مطرح بود. او به بوش پسر توصیه کرد برای عملی‌کردن نقشه تجاوز خود، منتظر بماند تا صدام یک بار دیگر در خاورمیانه جنگ‌افروزی کند و آنچه در جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران و در تجاوز به کویت اتفاق افتاده بود، بار دیگر پیش آید. آن‌گاه آمریکا بی‌دردسر عراق را اشغال و روی منابع نفتی آن خیمه بزند. البته رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده، عجول‌تر از آن بود که به توصیه کیسینجر گوش دهد. ثمره تجاوز به عراق علاوه بر در اختیار‌گرفتن نفت عراق، زایش یک گروه تروریستی به نام داعش بود که حکومت آن، جهان را به ترس و ناامیدی کشاند و تأثیر این جریانات افراطی بر آینده را به یک کابوس بدل کرد. حالا اردوغان، همه‌کاره کشور ترکیه، روابطی بسیار پیچیده‌تر از صدام با جهان سلطه دارد. ترکیه عضو پیمان ناتو است. یک پای آن در اروپاست و رؤیای احیای حکومت عثمانی را در سر دارد. با‌این‌همه به نظر می‌رسد او باور ندارد اروپای امروز، اروپای عصر عثمانی نیست و دنیای قرن بیست‌و‌یکم، دنیای قرون وسطا نیست. او به‌زودی در‌خواهد یافت که ترامپ هم کسی نیست که بتوان به حرف و وعده او اعتماد کرد. ترکیه در سوریه، یک ناکام خواهد بود.