راه ترقی- شاید از «بودجه» و تامین به موقع مسائل مالی
نتوان به عنوان تنها فاکتور تاثیرگذار در اجرای برنامه و تحقق اهداف پیش
بینی شده برای آن نام برد اما نقش و تاثیرگذاری بالای آن هم قابل کتمان
نیست کما اینکه حتی کمبود بودجه و تزریق نشدن آن در زمان لازم، دستیابی به
نتایج موردنظر را منوط به اما و اگرهای زیاد یا حتی بعید می کند.
این مهم یعنی مسائل مالی و تاثیرگذاری آن
جایگاه تعیین کننده خود را در ورزش دارد. البته امسال که المپیک پیش رو است
اوضاع ورزشی ها از این حیث نسبت به بازه زمانی مشابه در سال های گذشته
بهتر است اما بدون تدبیر و نقش پُررنگی از طرف وزارت ورزش.
وزارت ورزش در سایه کمیته ملی المپیک و بودجه آن
اگرچه المپیک سی و دوم سال آینده برگزار می
شود اما از حیث حضور در میادین کسب سهمیه و همچنین روند آماده سازی که باید
قبل و بعد از این رویدادها پیگیری شود، سال جاری و هفته ها و ماه هایی که
سپری می شود اهمیت بیشتری برای ورزشی ها دارد.
این مسئله ای است که نهادی مانند کمیته ملی
المپیک به خاطر اهمیت آن، مبنای کار خود را در رابطه با فدراسیون ها حمایت
مالی از آنها قرار داده و به همین دلیل بخشی از نیازهای فدراسیون ها را با
پرداخت های به موقع و حتی زودتر از موعد خود پاسخگو بوده است.
چهارماه به پایان سال باقی مانده در حالیکه
کمیته ملی المپیک خیلی وقت پیش از این سقف پرداختی به تمام فدراسیون ها را
به 90 درصد رساند. علاوه بر این 11 فدراسیون المپیکی هم در فهرست کمک های
مازاد کمیته قرار گرفته اند. این کمیته که پیش از این کمک های ویژه ای به
فوتبال، کشتی، بسکتبال، تنیس روی میز ، تیراندازی و کاراته داشت، در نشست
اخیر هیات اجرایی هم پرداخت یک میلیارد و 200 میلیون تومان برای فدراسیون
های اسکی، هندبال، شمشیربازی، قایقرانی و کوهنوردی را مصوب کرد تا جمع
هزینه کردِ کمیته از این بخش به بیش از 2 میلیارد تومان برسد.
این در حالی است که تمام حمایت مالی وزارت
ورزش از فدراسیون ها به پرداخت بودجه مصوب آنها خلاصه شده که آنهم به
اندازه بودجه تخصیصی از طرف کمیته نیست. وزارت ورزش تا به امروز حدود 55
درصد بودجه مصوب خود برای فدراسیون ها را پرداخت کرده است. این موضوعی است
که ژاله فرامرزیان معاون توسعه مدیریت ومنابع وزارتخانه هم در نشست مشترک
اخیر میان وزیر با روسای فدراسیون ها به آن اشاره داشت.
بی توجهی وزارت ورزش به پرداخت حقوق المپیکی ها
یکی از مصوبات ستاد عالی در رابطه با المپیک
و ورزشکاران اعزامی به این بازی ها، پرداخت حقوق ماهیانه 5 میلیون تومانی
به دارندگان سهمیه است. عمل به این مصوبه و تامین اعتبارات لازم برای آن
جزو وظایف وزارت ورزش تعیین شده اما تا به امروز که هفت ماه از کسب اولین
سهمیه می گذرد هنوز هیچ واریزی از این وزارتخانه به حساب مسافران المپیک
صورت نگرفته است.
این در حالی است که حتی دستور العمل پرداخت
هم نهایی شده و مشخص است که کدام دسته از ورزشکاران از حقوق کامل 60
میلیون تومانی بهره مند خواهند شد. قرار بود در نشست آخر ستاد عالی بازهم
در این مورد بحث و فهرست ورزشکاران واجد شرایط برای دریافت حقوق - تا به
امروز - نهایی شود اما موضوع اصلا مطرح نشد.
در هر صورت اینکه تا به امروز 27 ورزشکار
صاحب سهمیه المپیک شده اند اما هیچ یک هنوز حقوق مصوب خود را از وزارت ورزش
دریافت نکرده اند.
پُز وزیر ورزش با «جیب خالی» خود و «جیبِ پُر» کمیته
وزارت ورزش که ادعای نقش اولی در ورزش ایران را هم دارد به نسبت کمیته ملی
المپیک نقش خیلی کمتری در پاسخگویی به نیازهای مالی ورزشکاران و
مربیان‌شان داشته درحالیکه وزیر ورزش در بازدیدهایی که از اردوی تمریناتی
دارد یا نشست هایی که با محوریت المپیک برگزار می شود، به طور مُدام بر
حمایت از ورزشکاران تاکید می کند و اینکه شخصا پیگیرِ وضعیت آنها و نیازهای
شان است غافل از اینکه حمایت به سرکشی از اردو و وعده وعید دادن خلاصه نمی
شود.
البته که مسعود سلطانی فر خوب می داند
المپیک سال آینده عیار واقعی مدیریت او را برای ورزش مشخص می کند که قاعدتا
باید در حد حرفه ای و قهرمانی باشد تا نمره ای خوب داشته باشد. قطعا به
همین دلیل است که وی در نشست های مختلف مدام بر امیدواری به کسب مدال در
رشته هایی غیر از کشتی، وزنه برداری و تکواندو تاکید می کند و حتی به صورت
شفاهی از مسئولان و مربیان این رشته ها وعده مدال می گیرد.
خیال وزیر ورزش راحت است که کمیته ملی
المپیک در بحث تامین نیازهای مالی فدراسیون ها، کم نگذاشته است. او امید
دارد با وجود جیب خالی و عدم حمایت مالی لازم از فدراسیون ها و ورزشکاران
المپیکی، سال آینده بتواند پُز مدیریت خود و نتایج آن را بدهد.