چاپ

راه ترقی- ورزشکاران به منظور حضور هرچه قدرتمندتر در رقابت‌های بین المللی نیازمند افزایش هرچه بیشتر توان جسمی و ذهنی خود هستند و در این بین المپیک بیش از هر رویداد ورزشی دیگری با روانی ورزشکاران را سنگین می‌کند چراکه کسب مدال در این رقابت‌ها بار روانی سنگینی را ایجاد می‌کند.

طبق اعلام مسئول سازماندهی کمیته روانشناسی چین در رقابت‌های المپیک پکن، اعلام کرده بود که کاروان 800 نفره چین در المپیک 2008 پکن از 60 روانشناس بهره برده و کاروان آمریکا نیز در المپیک ریو 21 روانشناس را با خود همراه داشت است.

با این وجود کاروان ایران در المپیک 2008 دو روانشناس را به المپیک اعزام کرده بود؛ یکی از این دو روانشناس همراه با تیم کشتی فرنگی و روانشناس دیگر به منظور گره‌گشایی لحظه‌ای اعزام شده و در راستای ارائه مشاوره به تمامی رشته‌های ورزشی بود که به طور حتم پاسخگوی تمامی نیازها نبوده است.

این در حالی است که همواره یک یا دو روانشناس کاروان پاراالمپیکی‌های ایران را در المپیک‌های مختلف همراهی کرده است و در این زمینه نگاه مثبت‌تری نسبت به کمیته ملی المپیک وجود دارد.

یوسف کرمی یکی از ورزشکارانی است که عدم موفقیت خود را در المپیک 2012 لندن ناشی از بار روانی بیش از حد قبل از مسابقه عنوان و اعلام کرد که شب مسابقه تا دیر وقت نخوابیده است و روز مسابقه نیز به دلیل استرس بالا زودتر از موعد به سالن مسابقات رفته تا از فضای روانی بوجود آمده برای خود بکاهد. وی در حالی تمامی حریفان خود را سال قبل از المپیک شکست داده بود در رقابت‌های المپیک به دلیل بار روانی سنگین و عدم مدیریت ذهنی نتوانست موفق باشد.

بنابراین لزوم حضور روانشناس همراه با کاروان اعزامی ایران به المپیک یکی از مسائل ضروری به نظر می‌رسد و کمیته ملی المپیک حتما باید به این مسئله توجه جدی داشته باشد. علاوه بر این نیاز است که روانشناسان از چند ماه قبل از آغاز المپیک در کنار رشته‌های المپیکی فعالیت خود را آغاز کنند و چه در تمرینات و چه در فضای مسابقه ورزشکاران را همراهی کنند تا شاهد عملکرد هرچه بهتر آن‌ها در المپیک 2020 توکیو باشیم.