چاپ

راه ترقی - صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
40 روز از آسمانی‌شدن مردی گذشت که امنیت ایران و منطقه مدیون اوست؛ مردی که با شهادتش، خون تازه‌ای در پیکر انقلاب اسلامی و گفتمان مقاومت دمیده شد.
از قاره سیاه تا قاره سبز
وقتی خبر شهادت حاج قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران آمد، برخی تصور کردند که گفتمان مقاومت، پایانی بی‌بازگشت یافته است و عن‌قریب است که باید فاتحه حرکت جهادگونه‌ای را که آن شهید با یاری یارانش آغاز کرد، بخوانیم. این انگاره با وجود باقیمانده شراره‌های آشوب در عراق و لبنان، قریب به واقعیت می‌نمود اما حدوث وقایع
پس از شهادت، نادرستی تحلیل‌های معطوف به انزوای جهاد و مقاومت را بر همگان آشکار کرد. چه کسی تصور می‌کرد که مسلمانان اقصی‌نقاط جهان از شبه‌جزیره هند گرفته تا کورترین نقاط قاره سیاه، برای حاج قاسم ایران، رخت عزا بر تن کنند و بر سر و سینه بزنند. موج حاج قاسم علاوه بر مسلمانان، غیرمسلمانان را نیز درنوردید و چهره‌ای معترض به خیابان‌های قاره سبز و آمریکا بخشید. بسیاری از نهادهای مدنی ضدجنگ در اروپا و آمریکا، به بهانه شهادت حاج قاسم به خیابان‌ها ریختند و علیه توسعه‌طلبی‌های ضدانسانی دولت آمریکا، داد اعتراض سر دادند.
شکست مشروعیت‌زدایی از ایران
اوضاع و احوال آمریکا در منطقه بعد از حاج قاسم، رقت‌آمیزتر از قبل نیز شد؛ بیراه نیست که می‌گویند شهید سلیمانی از سردار سلیمانی برای آمریکایی‌‌ها و پادوهای او در منطقه خطرناک‌تر است. بعد از حاج قاسم، روزگار برای کاخ سفیدنشینان، سیاه شد. آنها که گمان می‌کردند با ترور حاج قاسم، می‌توانند به خیال خود ته‌مانده‌های مشروعیت جمهوری اسلامی و مهم‌تر از آن باقیمانده‌های گفتمان مقاومت را از ژئوپلتیک منطقه حذف کنند، نه‌تنها چنین نشد بلکه مقاومت، رنگ و بویی نو به خود گرفت و حیاتی مجدد یافت. آمریکا به گمان اینکه
پس از ترور سردار ایران به تمام اهداف خود در منطقه و ضد‌محور مقاومت دست خواهد یافت، دست به این جنایت فجیع و فضیح زد اما معادلات منطقه کاملا برخلاف منافع و تصورات واشنگتن چرخید. به بیانی، خون انتقام سخت که از تهران، پمپاژ و در رگ و پیِ کانون‌های مقاومت در منطقه، دوید، آمریکایی ‌ها را به حول و ولا انداخت و سخت دچار آشوب کرد. مصوبه متهورانه و تاریخی پارلمان عراق مبنی بر خروج بالمره نیروهای نظامی آمریکا از این کشور، دستاوردی بود که خون حاج قاسم آن را هدیه بخشید. ضربه سخت عین‌الاسد چنان بی‌هوا بود که یانکی‌ها را دچار غافلگیری و رعب بی‌سابقه‌ای کرد، چنانکه ابتدا مدعی شدند همه چیز عادی و طبیعی و تحت کنترل است اما بعدا، به مرور آمار سربازان متحمل ضربات سخت مغزی خود را منتشر کردند. آمریکا در افغانستان هم دچار دست غیب طالبان شد. سقوط چندین فروند بالگرد در این کشور و کشته‌شدن ده‌ها مامور نظامی و امنیتی آمریکایی، شوک و ضربت غیرقابل انتظاری را به ایشان وارد کرد به گونه‌ای که روند صلح کذایی آن‌ها با طالبان را دچار مانع و رادع کرد. در مدت نبود حاج قاسم، متحدان آمریکا در منطقه از جمله رژیم اسرائیل و حکومت عربستان سعودی نیز به واسطه حضور عناصر مقاومت در جوار آنها، از اضرار و اضطراب کدخدایشان بی‌نصیب نماندند. با دوره‌کردن همه این رخدادها و رویدادها علیه آمریکا و منافع آمریکا در منطقه، می‌توان به جرات مدعی شد که خونبهای شهادت سردار قاسم سلیمانی به یکصدایی ملت‌های اسلامی برای خروج آمریکا از کل منطقه منتج شده است. افزون بر این، پاسخ ایران به جنایت آمریکا در ترور سردار قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس به تغییر صحنه جدید در منطقه دامن زد و همچنان دست و پا زدن‌های آمریکایی‌ها برای کتمان حقیقت این باخت ادامه دارد.
فجر سلیمانی
فجر پیروزی امسال با چهلم سردار دل‌ها قرین شد. مردم ایران هر کجا که بودند، علاوه بر دردست‌‌داشتن پرچم سه رنگ ایران، بیرق خونخواهی سردار دل‌ها را نیز علم کردند. این خونخواهی فقط معطوف به سرزمین‌مان نبود بلکه در جای‌جای جهان، حذف ناجوانمردانه سردار مقاومت، علم و کتل عزا را به دست مسلمانان هدیه کرد. حضور گسترده مردم ایران در روز 22 بهمن برای گرامیداشت یاد و خاطره حاج قاسم سلیمانی و سایر شهدای مقاومت، شاید برای اهالی زر و زور و تزویر بین‌المللی، حامل این پیام صریح و فصیح باشد که تا انقلاب هست، خونخواهی حاج قاسم سلیمانی نیز ادامه خواهد داشت. فریاد خطاب رهروان و پیروان گفتمان و ادبیات حاج قاسم به دولت قمارباز آمریکا این است که آنجایی که فکرش را هم نمی‌کنی، ما نزدیک تو هستیم. خون حاج قاسم در روح و جان 80میلیون جانشین او می‌جوشد و می‌خروشد.