بزرگنمايي:

راه ترقی - اعتماد / « انباشت مسائل در سایه روزمرّگی » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته محمود نقدی‌پور است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ایران اکنون با مسائل و مشکلات حل نشده زیادی روبه‌رو است؛ از اقتصاد تا مسائل اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی. این مسائل و معضلات نه تنها حل نمی‌شوند بلکه به صورت نگران‌کننده‌ای در حال انباشت هستند. در چنین شرایطی، انباشت مسائل در کوتاه‌مدت تبدیل به بحران و‌ در بلندمدت ممکن است منازعه‌زا باشند. در واقع، وقتی مسائل حل نشوند، در یک سیر طبیعی تبدیل به بحران و منازعه اجتماعی می‌شوند. یکی از مهم‌ترین عوامل این مشکلات و بحران‌های انباشتی، فقدان نظام مسائل و مدیریت چالش‌ها در کشور است. اما آنچه ماجرا را تشدید و تعمیق می‌کند، مساله‌ای تحت عنوان «روزمرّگی مدیریتی-اجرایی» است. واقعیت این است‌ اگر نظام حل مسائل نداریم بدین جهت است که ساختار مدیریتی و اجرایی کشور فرسوده است و به تبع آن کارگزار نیز دچار روزمرّگی شده است. مدیران ارشد اجرایی کشور به دلیل همین روزمرّگی، نه راه‌حلی برای مشکلات کشور دارند و نه خود را ملزم به حل آنها می‌دانند. این مساله‌ای است که دکتر محسن رضایی اخیرا به آن اشاره کرده و اظهار داشت: در دهه اول انقلاب، همیشه گذشته و آینده کشور را با هم می‌دیدیم و با یک رویکرد ترکیبی حرکت می‌کردیم لذا به روزمرّگی نمی‌افتادیم که نمونه آن را در یادداشت‌های شهید حسن باقری (درخصوص 13 بهمن 1360) که به سخنان جلسه فرماندهان تیپ‌ها با فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دکتر محسن رضایی؛ انتشار یافته مشاهده می‌کنیم. اما امروز کشور دچار روزمرّگی شده است و سند گویای آن جمعیت زیاد حاشیه‌نشین‌های شهرها که بین 11 تا 18 میلیون نفر برآورد می‌شوند، است که مدیریت اجرایی کشور دچار روزمرّگی شده است. مشکلات محیط‌زیست مربوط به روزمرّگی است. مشکل آب در بسیاری از استان‌ها مربوط به روزمرّگی مدیریت اجرایی است. اگر حکمروایی کشور براساس روزمرّگی باشد، همیشه با انبوهی از مسائل روبه‌رو هستیم که درنهایت باعث ناامیدی مردم از انقلاب خواهد شد. به ‌طور کلی، روزمرّگی اجرایی و مدیریتی در کشور بدین معناست که مدیران کشور نه از گذشته عبرت می‌گیرند و نه چشم‌اندازی برای آینده دارند. به همین جهت است که نه تنها راه‌حلی برای مشکلات کشور ندارند بلکه به انباشت بحران‌ها نیز کمک می‌کنند... انباشت بحران‌هایی که در‌نهایت ناامیدی مردم از انقلاب را به دنبال خواهد داشت.