بزرگنمايي:

راه ترقی - سیناپرس /فرودگاه دبی برای تشخیص بیماران کرونایی سگ های آموزش دیده مستقر کرده است.
 به نقل از لایو ساینس، سگ ها می توانند SARS-CoV-2 را در ادرار با دقت 96 % بو بکشند. دانشمندان معتقدند در تشخیص کرونا با استفاده از سگ ها به مطالعات بیشتری نیازمند هستیم، چرا که سگ ها فقط می توانند بین نتایج مثبت و منفی، در نمونه هایی که با آنها آموزش دیده اند تفاوت قائل شوند و با ارائه سویه های جدید SARS-CoV-2، موفق به شناسایی آن نشدند.
مطالعات قبلی نشان داده است که SARS-CoV-2 (فاکتور تشخیص ویروس کرونا) دارای یک اثر قوی است که سگ ها می توانند آن را در نمونه های بزاق و عرق تشخیص دهند. ه گزارش سیناپرس اصفهان، بر اساس این مطالعه هنوز مشخص نیست که سگ های مستقر در فرودگاه دبی می توانند ویروس را در نمونه های ادراری که بار ویروس در آن کم تر است، تشخیص دهند.
برای فهمیدن این موضوع،گروهی از محققان ابتدا هشت سگ لابرادور و یک سگ مالینویز بلژیکی را آموزش دادند تا رایحه یک ماده مصنوعی معروف به عنوان ترکیب تشخیص جهانی (UDC) را تشخیص دهد. این ترکیب بویی است که به طور طبیعی در محیط یافت نمی شود، آن ها این ترکیب را روی یکی از 12 درگاه چرخ معطر قرار دادند و هر زمان که سگ ها به UDC واکنش نشان دادند، به آنها پاداش دادند.
هنگامی که آن ها شناختن UDC را فرا گرفتند، محققان از چرخ بو برای آموزش سگ ها برای واکنش به نمونه های ادرار گرفته شده از بیماران مبتلا به کرونا استفاده کردند.
نمونه ها از هفت نفری (شامل دو بزرگسال و پنج کودک) که آزمایش SARS-CoV-2 مثبت داشتند گرفته شد همچنین نمونه هایی از شش کودک با آزمایش منفی SARS-CoV-2 قرار داده شد. گفتنی است که از میزان آسیب زایی ویروس با حرارت یا مواد شوینده تا حدی کم شده بود تا برای سگ ها ضرری نداشته باشد.
محققان دریافتند که پس از سه هفته آموزش، همه سگ ها می توانند به طور متوسط نمونه های مثبت SARS-CoV-2 را با دقت 96٪ شناسایی کنند.
نویسنده ارشد سینتیا اتو، مدیر مرکز سگ های کار دانشکده پزشکی-دامپزشکی دانشگاه پنسیلوانیا، می گوید: انجام این کار برای سگ ها ساده نیست، سگ ها باید در جست و جو و تشخیص بوی عفونت خاص باشند.
همچنین سگ ها باید بین نمونه های واقعی بیماران و نمونه ی افرادی که از کرونا بهبود یافته اند و تست آن ها منفی است، به تشخیص بپردازند.
وی گفت: سگ ها باز به نمونه های افراد بهبود یافته واکنش نشان دادند در عوض ما به سگ ها عکس العمل منفی نشان دادیم لذا به نظر می رسد در نمونه های افراد بهبود یافته هم چیزی برای واکنش وجود داشته است.
در مطالعات آینده، محققان باید سگ ها را روی نمونه های متنوع تری آموزش دهند و از نمونه های تکراری برای تربیت کردن سگ ها استفاده نکنند.