بزرگنمايي:

راه ترقی- زنان و دختران در سراسر جهان، پیش از شیوع بیماری همه‌گیر کووید- 19 نیز با اختلافات بسیار زیاد جنسیتی مواجه بودند که باعث می‌شد، کمتر در نقش‌های رهبری قدم بگذارند و حقوق خوب و خدمات با کیفیت داشته باشند. نتایج بررسی‌ها نشان داد که تاثیرات اقتصادی و بهداشتی این بیماری همه‌گیر، این فاصله را به شکاف تبدیل کرده است و احتمال خنثی‌سازی بسیاری از پیشرفت‌ها (در حد متوسط) در زمینه کاهش نابرابری‌های جنسیتی قبل از بیماری همه‌گیر نیز وجود داشته است.

هیچ کشوری در جهان نمی‌تواند به برابری جنسیتی خود افتخار کند و این واقعیت، سیستم‌های بهداشتی را تحت‌فشار قرار می‌دهد، فاصله اقتصادی و اجتماعی را گسترش خواهد داد و حمایت اجتماعی را تضعیف می‌کند و مانع رشد اقتصادی می‌شود. مدل‌سازی اقتصادی از موسسه جهانی مک‌کینزی نشان می‌دهد که پیشرفت برابری زنان می‌تواند تریلیون‌ها دلار به رشد جهانی بیافزاید و حتی چشم‌اندازی برای کشورهایی با کمترین منابع ایجاد کند و کیفیت زندگی کل جمعیت را افزایش دهد.

کشورهای G7 به دنبال بازسازی اقتصاد سبزتر، مقاوم‌تر و برابر جنسیتی هستند و باید تنوع بسیار استعدادها، ایده‌ها و نوآوری‌های زنان را در فضاهای تصمیم‌گیری افزایش دهند. با این وجود، زنان فقط  26.1 درصد از 35 هزار و 500 کرسی مجلس (پارلمان) را در 156 کشور برعهده دارند و 29 درصد مدیران ارشد را تشکیل می‌دهند و در بیشتر نقش‌های اجرایی غایب هستند. البته این چالش‌ها تقریبا در همه‌جا هست و با سیاست‌های جسورانه برای تقویت توان اقتصادی زنان، زمانی مهم برای تغییر مسیر و تسریع در تغییرات سازنده است.

چگونه می‌توان اقتصاد برابر ایجاد کرد؟ تعهدات تحول‌آفرین در عرصه عدالت و حقوق اقتصادی چگونه می‌تواند باشد؟ و چگونه می‌توانند اقتصاد مقاومتی و برابری را همزمان با بازسازی جهان ایجاد کرد؟ یک راه، تعهد به پشتیبانی و تامین منابع کاری بخش مراقبت است. بخش مراقبت در بسیاری از اقتصادها، چه صنعتی و چه در حال توسعه، هنوز به درستی درک نشده است و منابع کافی ندارد. این موضوع، طی بیماری کووید- 19، به‌ویژه تحت فشار شدید قرار گرفته است، زیرا زنان و دختران در این بخش، بیشترین بار را بر دوش می‌کشند.

کمبود سرمایه‌گذاری در بخش مراقبت‌ها (برای کودکان، والدین سالمند و برای افراد نیازمند به حمایت اضافی) نشان‌دهنده تصوری غلط درباره عدم هزینه در بخش مراقبت است که تاثیر چندانی در توسعه اجتماعی و اقتصادی ندارد. هر دولتی که به دنبال بازپرداخت قوی در بسته‌های محرک مالی خود است، باید در بخش مراقبت سرمایه‌گذاری کرده، گزینه‌ها با پرداخت مالی خوب و کاهش و عدم پرداخت‌ فعلی را شناسایی کند.

همچنین باید به کارکنان مراقبتی پاداش دهند و حقوق آنان را تضمین کنند، زیرا تنها هنگامی که مراقبت در مرکز سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی باشد، آینده کار بهتر برای زنان و مردان با مسئولیت‌های خانوادگی امکان‌پذیر خواهد بود. روش دیگر ایجاد کار مناسب‌تر و با حقوق برابر برای زنان است. تعهدات در این عرصه ممکن است بر تغییر نیرو و بازگشت دوباره به کارشان و همچنین مشاغلی که به‌طور سنتی تحت سلطه مردان بوده‌اند، موثر باشد. تعهدات برای پیشبرد این هدف می‌تواند شامل دستیابی به فناوری و برنامه‌های آموزش شغلی هدفمند باشد.

علاوه بر این، تعیین اهداف برای زنان در مدیریت و رهبری، جهش‌های جدیدی را در نمایش و رهبری زنان در مشاغل موجود و در حال ظهور، از طریق استخدام‌های مبتنی بر توانایی ایجاد خواهد کرد. چنین سرمایه‌گذاری‌هایی نیز به کسب و کارها یک مزیت رقابتی خواهد بخشید.

یکی دیگر از مولفه‌های اساسی اقتصاد برابری جنسیت در پساکرونا، تعهد برای کاهش شکاف دستمزد جنسیتی است. این مورد مستلزم راهبردهای سرمایه‌گذاری مجدد است که کیفیت کار و استانداردهای پرداخت را بهبود می‌بخشد و بیشتر مرتبط با زنان و حقوق پایین آنان است. رسیدگی به نابرابری حقوق و دستمزد، حمایت اجتماعی گسترده‌تری را ارائه می‌دهد و اقدامات زیادی برای رفع فقر شدید و خشونت مردان علیه زنان و دختران در خانه، در فضاهای عمومی و محل کار فراهم می‌کند که در بحران فعلی، بعد دیگری به خسارات ناشی از این بیماری همه‌گیر افزوده است.

بدون برابری جنسیتی نمی‌توانیم بازسازی در پساکرونا را داشته باشیم و باید زنان را در مرکز بهبود اقتصادی قرار دهیم. اکنون لحظه‌ای است که رهبران باید با حمایت از اقتصاد مراقبت و دستمزد برابر و دسترسی به فرصت‌ها به آن متعهد شوند. تعهد به برنامه شتاب جهانی برابری نسل، برای اطمینان از سعادت برای همه و تحقق برنامه، ما را در مسیر آینده‌ای پایدارتر و عادلانه‌تر قرار می‌دهد.