راه ترقی - دیجی کالا /ناسا برای کمک به پیشبرد برنامه‌ی دفاع سیارکی و محافظت بهتر از زمین در برابر سیارک‌ها و اجرام نزدیک زمین، ساخت یک تلسکوپ فضایی فروسرخ را تأیید کرد.
پس از بازبینی موفقیت‌آمیز مأموریت، ناسا طرح تلسکوپ فضایی نقشه‌بردار اجرام نزدیک زمین (NEO Surveyor) را تصویب کرده است تا گام بعدی را در مسیر توسعه بردارد و به سمت طراحی اولیه پیش برود.
این تلسکوپ فضایی فروسرخ برای کمک به پیشبرد تلاش‌های دفاع سیاره‌ای ناسا طراحی شده است و توانایی بشر را برای کشف و تعیین مشخصات اغلب سیارک‌ها و دنباله‌دارهای خطرناک که در 45 میلیون کیلومتری مدار زمین قرار دارند و به‌عنوان اجرام نزدیک زمین یا «نئو» (NEO) شناخته می‌شوند، افزایش می‌دهد.
«مایک کلی» (Mike Kelley) دانشمند این برنامه گفت: «نقشه‌بردار نئو ناسا می‌تواند نرخ کشف سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی را که احتمال خطرآفرینی برای زمین دارند، افزایش دهد و طراحی آن به گونه‌ای انجام می‌شود که 90 درصد سیارک‌ها با اندازه‌ی بزرگ‌تر از 140 متر را در طی یک دهه پس از پرتاب کشف کند.»
پس از پایان هدف برای کشف 90 درصد از کل اجرام نزدیک زمین بزرگ‌تر از 1000 متر در سال 2010، طبق قانون ملی هوانوردی مصوب سال 2005، ناسا مأموریت دارد کشف 90 درصد اجرام نزدیک زمین بزرگ‌تر از 140 متر را در دستور کار قرار دهد.
نقص تلسکوپ‌های زمینی
«کلی فست» (Kelly Fast) مدیر برنامه‌های رصد اجرام نزدیک زمین ناسا گفت: «هر شب ستاره‌شناسان در سراسر جهان با تلاش بسیار از تلسکوپ‌های نوری زمین برای کشف اجرام نزدیک زمین جدید، تعیین شکل و اندازه‌ی آن‌ها استفاده و خطرناک نبودن آن‌ها برای زمین را تأیید می‌کنند.»
او افزود: «این تلسکوپ‌ها که با نور مرئی کار می‌کنند، فقط در آسمان شب قادر به جست‌وجوی اجرام نزدیک زمین هستند اما نقشه‌بردار نئو اجازه می‌دهد تا رصدها به‌صورت شبانه‌روزی ادامه یابد و به‌ویژه مناطقی را هدف قرار می‌دهد که اجرام نزدیک زمین ممکن است خطر ایجاد کنند.»
کشف، تعیین ویژگی‌ها و رهگیری اجرام نزدیک زمین بالقوه خطرناک، برای اطمینان از اینکه مانور انحراف یا دیگر آماده‌سازی‌ها برای کاهش خسارات در اسرع وقت انجام شود، بسیار مهم است. به‌ویژه اینکه چندی پیش مانور شبیه‌سازی برخورد سیارک ناسا با نشان دادن ناتوانی در مقابله با برخورد، نتایج نگران‌کننده‌ای داشت.

طرحی گرافیکی از تلسکوپ فضایی نقشه‌بردار نئو
ناسا هم‌اکنون بر روی مأموریت «آزمایش تغییر مسیر سیارک دوتایی» (Double Asteroid Redirection Test) یا «دارت» (DART) کار می‌کند که یک فناوری برای انحراف و اثرگذاری جنبشی بر یک سیارک دوتایی است و در اواخر امسال پرتاب می‌شود.
در حالی که برای یک قرن آینده تهدید برخوردی شناخته‌شده‌ای برای زمین وجود ندارد، اما تأثیرات پیش‌بینی نشده توسط اجرام نزدیک زمین ناشناخته، مانند رویداد برخورد شهاب‌سنگ در «چلیابینسک» (Chelyabinsk) روسیه در سال 2013، هنوز خطری جدی برای زمین است.
نقشه‌بردار نئو، با استفاده از حسگرهایی که در طیف فروسرخ کار می‌کنند، به دانشمندان علوم سیاره‌ای کمک می‌کند تا اجرام نزدیک زمین، از جمله آن‌هایی را که ممکن است در طول روز از جهتی نزدیک به موقعیت خورشید به زمین نزدیک شوند، سریع‌تر شناسایی کنند. چیزی که هم‌اکنون توسط رصدخانه‌های زمینی ممکن نیست.
«امی مینزر» (Amy Mainzer) پژوهشگر اصلی نقشه‌بردار نئو از دانشگاه آریزونا گفت: «با جست‌وجوی اجرام نزدیک زمین نزدیک‌تر به خورشید، نقشه‌بردار نئو به منجمان کمک می‌کند تا خطرات برخوردی احتمالی در آسمان روز را شناسایی کنند. این تلسکوپ فضایی همچنین با استفاده از طیف فروسرخ توانایی ناسا را برای تعیین اندازه‌ها و ویژگی‌های خاص اجرام نزدیک زمین تازه کشف شده افزایش می‌دهد و کامل‌کننده‌ی رصدهای پیوسته توسط رادارها و رصدخانه‌های زمینی است.»
این مأموریت توسط آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا توسعه می‌یابد و توسط برنامه‌ی مأموریت‌های سیاره‌ای این آژانس مدیریت می‌شود و تصویب طرح نقشه‌بردار نئو آن را یک گام به پرتاب که هم‌اکنون برای سال 2026 میلادی (1405 خورشیدی) برنامه‌ریزی شده است، نزدیک می‌کند.
منبع: JPL