بزرگنمايي:

راه ترقی - باشگاه خبرنگاران/ عضو کمیته فقهی سازمان بورس گفت: از نظر فتاوای مراجع تقلید، سهام دارایی محسوب می‌شود و می‌توان آن را به عنوان مهریه تلقی کرد.
علی معصومی نیا عضو کمیته فقهی سازمان بورس در رابطه با مهریه بیان کرد: از نظر فقهی هر آنچه تحت ملکیت قرار بگیرد را می‌توان مهر قرار داد، فرق نمی‌کند آن چیز دارایی خارجی و فیزیکی یا منفعت یک دارایی باشد. برای مثال می‌توان استفاده از یک دارایی در مدت مشخص را مهر قرار دهیم. همچنین می‌توان آموزش یک حرفه را مهر قرار داد. حقوق قابل انتقال هم می‌تواند به عنوان مهر قرار داده شود. خلاصه مطلب اینکه از نظر فقهی هر چیزی که مالیت داشته باشد می‌توان آن را به عنوان مهریه در نظر گرفت.
وی گفت: برای پاسخ به این پرسش که آیا سهام می‌تواند به عنوان مهریه تلقی شود، باید به سراغ این بحث برویم که آیا سهام دارایی محسوب می‌شود یا خیر؟، در این رابطه نظرات مختلفی وجود دارد اما در شرایط فعلی، سهام به عنوان دارایی پذیرفته شده، بنابراین می‌تواند به عنوان مهریه نیز تلقی شود.
این مقام مسئول ادامه داد: عموم مراجع در حال حاضر این عقیده را دارند که سهام، یک سند مالکیت است که بر اساس آن دارنده سهم در دارایی‌های شرکت سهیم است و یا به تعریف دیگر سهام خودش یک مال اعتباری است. پس بر اساس هر دو نظر، سهام به عنوان یک دارایی در نظر گرفته می‌شود، بنابراین به عنوان مهریه و نفقه نیز می‌تواند قلمداد شود.
وی افزود: بر این اساس لازم نیست مهریه به صورت پول یا سکه باشد و سهام بر اساس فتاوای مراجعی که سهام را دارایی می‌دانند، می‌تواند مهر قرار داده شود. فقط باید مهریه مشخص و دقیق باشد. به این معنی که باید نوع و میزان دارایی مشخص باشد.
این کارشناس فقهی بازار سرمایه در رابطه با مشخص بودن میزان مهریه، عنوان کرد: منظور از مشخص بودن این نیست که قیمت مهریه بالا نرود. بلکه این امکان وجود دارد که قیمت مهریه در آینده افزایش پیدا کند.
وی در رابطه با شرعی بودن یا نبودن مهریه قرار دادن سهام شرکت‌ها هم گفت: اگر شرکتی فعالیت اش غیر شرعی باشد مانند، بعضی از سهام شرکت‌های خارجی که نوشابه الکلی تولید می‌کنند، خرید و فروش سهامشان نیز شرعی نیست و مهریه قرار دادن این سهام نیز عمل درستی محسوب نمی‌شود.
وی در پایان گفت: اگر در عقد چیزی را به عنوان مهر قرار دهند که شرایط یاد شده را ندارد، عقد ازدواج صحیح است، اما به محض انجام عقد، مهر به صورت دین در ذمۀ مرد قرار نمی‌گیرد و زن طلبکار نمی‌شود، بلکه زن در این صورت مالک مهرالمثل در ذمه مرد می‌شود. مهرالمثل یعنی آن که میزان مهریه برای زن هم شأن او قرار داده شود.