راه ترقی - ایرنا / آخرین پایان هفته تابستان 1400، در حالی از راه رسید که دنیا هنوز هم با کرونا دست و پنجه نرم می‌کند و روزهای آغازین حضور در مدارس و دانشگاه ها که همیشه شروع کار خود را در پایان تابستان جشن می‌گرفتند، همچنان نامشخص است. شاید کتاب‌های بهترین فرصت و بهترین بهانه باشند که روزگار عجیب را به سر ببریم و به زندگی ادامه بدهیم. ایتالیایی ها این هفته حرف های تازه ای برای گفتن دارند.
ایتالوی ایتالیایی در ایران
ایتالو کالوینو ، نویسنده مشهور ایتالیایی، زاده 15 اکتبر 1923 (22 مهر 1302) در سانتیاگو دِلاس وگاس در کشور کوبا است چون پدر و مادر او که هر دو گیاه‌شناس بودند برای پروژه ای تحقیقاتی در آمریکای جنوبی به سر می‌بردند، او تا 5 سالگی در این کشور ماند و پس از آن به ایتالیا بازگشت و تقریبا همیشه در این کشور اقامت داشت.
کالوینو تا هجده سالگی در شهر سن‌رمو ماند و در سال 1941 به تورین رفت، در سال 1943 به نهضت مقاومت ایتالیا در جنگ جهانی دوم و پس از آن به حزب کمونیست ایتالیا پیوست.
او در سال 1947 با نوشتن پایان‌نامه‌ای دربارهٔ جوزف کنراد در رشتهٔ ادبیات از دانشگاه تورین فارغ‌التحصیل شد و به همکاری با روزنامه محلی حزب کمونیست لونیتا پرداخت. در همین سال، پس از انتشار کتاب راه لانه عنکبوت با مضمون نهضت مقاومت که برای او جایزه ملی ریچنه را به ارمغان آورد، با برخی مشاهیر ادبی ایتالیا از قبیل ناتالیا گینزبورگ (Natalia Ginzburg، نویسنده و فعال سیاسی، زاده 1916 پالرمو - درگذشته 1991 رم) و الیو ویتورینی(Elio Vittorini، نویسنده، زاده 1908 سیراکوز- درگذشته 1966 میلان) آشنا شد.

او در این سال‌ها با مجلات کمونیستی مختلفی همکاری می‌کرد. کالوینو در سال 1950 به اتحاد جماهیر شوروی سفر کرد. یادداشت‌های این سفر در روزنامه لونیتا چاپ شد و برای او شهرت فراوانی به ارمغان آورد اما در سال 1957 به شکل غیرمنتظره‌ای از حزب کمونیست کناره‌گیری کرد و نامهٔ استعفایش در نشریه لونیتا چاپ شد. به رغم سخت‌گیری‌های موجود در آن دوران برای ورود بیگانگان متمایل به دیدگاه‌های کمونیست، توانست با دعوت بنیاد فورد به آمریکا سفر کند و شش ماه آنجا بماند، کالوینو چهار ماه از این شش ماه را در نیویورک گذراند و به گفتهٔ خودش کاملاً تحت تأثیر دنیای جدید قرار گرفت. در این مدت با ایستر جودیت سینگر (Esther Judith singer، مترجم و نویسنده آرژانتینی تبار، زاده 1925 بوینوس آیرس آرژانتین، درگذشته 2018 رم، ایتالیا) آشنا شد که چند سال بعد در سفری به کوبا، در هاوانا با او ازدواج کرد کالوینو در این سفر به زادگاهش کوبا نیز رفت و با ارنستو چه گواراهم دیدار کرد.
ایتالو کالوینو در طول دههٔ 60 به همراه الیو ویتورینی نشریه ادبی منابو را منتشر می کردند. پس از آن بود که سفرهای زیادی به پاریس داشت و با رولان بارت ملاقات کرد، و فعالیت‌هایی در زمینهٔ ادبیات کلاسیک در دانشگاه سوربن و دیگر دانشگاه‌های فرانسه انجام داد.
کالوینو در سال 1981 نشان افتخار فرانسه را دریافت کرد و چهار سال بعد در 19 سپتامبر 1985 (28 شهریور 1364) بر اثرخونریزی مغزی در سیه‌نا چشم از جهان فروبست.
کلکسیون شن، تازه ترین کتابی است که از کالوینو در ایران منتشر شده، این کتاب مجموعه‌ای از مقالات و نوشته‌های ایتالو کالوینو است که آن‌ها را از پاریس برای روزنامه‌های ایتالیایی می‌فرستاد. روایت او از موزه‌های پاریس، نظراتش درباره‌ موضوعات مختلف و مشاهدات نویسنده در سفر به سه کشور مکزیک، ژاپن و ایران است.
جدید، همانند جهان جدید، مسافر در نقشه‌ جغرافیا، موزه‌ هیولاهای مومی، میراث اژدها، پیش از الفبا، شگفتی‌های اخبار جنایی، داستان درون یک نقاشی، حرفت را با گره بگو، نویسندگانی که نقاشی می‌کنند، خاطره رولان بارت، حشرات زودمیر در قلعه، خوک و باستان‌شناس، حکایت ستون تراژان، شهر مکتوب: کتیبه‌ها و دیوارنوشته‌ها، ماجراهای سه ساعت‌ساز و سه آدمک، خانم مسن با کیمونوی بنفش و نودونهمین درخت از جمله داستان‌ها و مقالات این کتاب به شمار می‌رود که در چهار بخش به نام‌های کلکسیون شن، پرتو نگاه، گزارش‌هایی از چیزهای شگفت‌انگیز و شکل زمان گردآوری شده است.
کتاب کلکسیون شن نوشته ایتالو کالوینو، در 298 صفحه، با ترجمه هاله ناظمی از سوی نشر هرمس منتشر شده است.

ایتالیایی در میانه زندگی و جنگ
اوریانا فالاچی 29 ژوئن ١٩٢٩ در فلورانس ایتالیا متولد شد. تجربه‌ جنگ در دوران کودکی او تاثیر عمیقی بر زندگی اش گذاشت، پدرش از مبارزان ضدفاشیسم در زمان موسولینی باعث شد، او در نوجوانی و بحبوحه‌ جنگ جهانی دوم به جنبش مقاومت ضد فاشیست بپیوندد. نخستین آثارش هم خیلی زود در نشریات منتشر شد و او را به روزنامه‌نگاری شگفت‌انگیز در دوره‌ای طولانی بدل کرد. فالاچی به‌خاطر پوشش خبری گسترده‌ جنگ‌ها و انقلاب‌ها در سراسر جهان و مصاحبه‌های طولانی پرحاشیه اش با تعدادی از رهبران جهان در دهه‌های 7٠، 6٠ و ٨٠ میلادی به شهرت جهانی دست پیدا کرد.

اوریانا فالاچی به سبب انتشار آثاری ارزنده، جوایز بی‌شمار بین‌المللی کسب کرد و خیابان‌ها و میدان‌هایی در چند شهر جهان به یاد او نام‌گذاری شده است. او به جنگجوی آزادی مشهور است و برخی کتاب‌های او از جمله: جنس ضعیف، پنه لوپه به جنگ می‌رود، زندگی جنگ و دیگر هیچ، نامه به کودکی که هرگز زاده نشد، یک مرد، اگر خورشید بمیرد، مصاحبه با تاریخ و ... به فارسی ترجمه شده‌اند.
او در ١٥ سپتامبر 2006 بر اثر سرطان درگذشت.
کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ مجموعه‌ای از گزارش‌های اوریانا فالاچی است که در آن تجربیات و مشاهداتش در جنگ ویتنام و آشوب‌های مکزیک نوشته و از بسیاری از خشونت‌ها و فجایع بشری پرده برمی‌دارد، فالاچی در سال 1970 برای نوشتن این کتاب برنده جایزه ادبی بانکارلا شد.
این کتاب شرح یک سال از زندگی اوریانا فالاچی در ویتنام و پس از مدتی در مکزیک است. این نویسنده و روزنامه‌نگار سیاسی برای یافتن پاسخ خواهر کوچکش که پرسیده بود: زندگی یعنی چه؟ این کتاب را می‌نویسد. فالاچی تمام گزارشات وقایع وحشتناک و خون‌ریز جنگ ویتنام را در این کتاب با جزییات بیان می‌کند.
چاپ هجدهم کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ ، در 512 صفحه، از سوی انتشارات امیرکبیر به چاپ رسیده است.

روایت شاعر کوچه از سخن‌سرایان بزرگ ادب پارسی
فریدون مشیری، زاده‌ 30 شهریور سال 1305 در تهران است، او در خانواده‌ای فرهیخته و دوستدار شعر و ادب پرورش یافت. او در سال‌های ابتدایی مدرسه در دبستان ادب، با شاعرانی چون سیاوش کسرایی هم‌کلاسی بود اما به خاطر ماموریت‌های اداری پدرش عازم مشهد شدند و پس از مدتی دوباره به تهران بازگشتند
مشیری از کار اداری و زندگی کارمندی گریزان بود اما پس از گرفتن دیپلم، در اداره پست و تلگراف مشغول به کار شد و همزمان تحصیلات خود را در رشته‌ ادبیات در دانشگاه تهران ادامه داد. در همین دوره به خبرنگاری و نویسندگی در مجلات و مطبوعات روی آورد و از سال 1332 تا 1351 مسئولیت صفحه‌ شعر و ادب مجله‌ روشنفکر را بر عهده گرفت. این مجله شاعران متعددی را به عرصه‌ شعر و ادبیات معرفی کرده است. فریدون مشیری در سال 1350 به اداره‌ی مخابرات منتقل شد پس از گذشت 7 بازنشسته شد.

فریدون مشیری سرودن را از سال 1320 آغاز کرد. پس از مدتی اشعار او در کنار شعرای بزرگی در نشریات و مجلات به چاپ رسید و نام او را به عنوان شاعری با استعداد و توانا برسر زبان‌ها انداخت. اولین مجموعه اشعار فریدون تحت عنوان تشنه طوفان در سال 1334 منتشر شد. نگارش مقدمه‌ این کتاب را محمدحسین بهجت تبریزی، مشهور به شهریار بر عهده داشته است. نیمی از این کتاب اشعار نو و نیمی دیگر اشعار کلاسیک بود. یکی از محبوب‌ترین و معروف‌ترین سروده‌های او، شعر کوچه است. این قطعه‌ زیبای ادبی شهرت بسیار زیادی را برای فریدون مشیری به ارمغان آورد.
مشیری علاوه بر شعر و ادبیات، دلبسته‌ موسیقی بود و به قطعات موسیقی ایرانی تسلط کامل داشت. او بین سال‌های1350 تا 1357 در شورای موسیقی و شعر رادیو فعالیت می‌کرد. مشیری در کنار افرادی مثل امیر هوشنگ ابتهاج (ه. ا.سایه) و سیمین بهبهانی نقش قابل توجهی در پیوند شعر و موسیقی داشته است. خواننده‌های متعددی به اشعار فریدون مشیری علاقه نشان دادند و خواننده‌های برجسته‌ای چون محمدرضا شجریان، همایون شجریان، سهیل نفیسی و علیرضا قربانی سروده‌های فریدون مشیری را به آواز خوانده‌اند.
فریدون مشیری سوم آبان 1379 در تهران در گذشت. او در قطعه‌ی 808 بهشت زهرای تهران، در قطعه‌ی هنرمندان به خاک سپرده شد.
کتاب ایران و پنج سخن سرا، برگزیده‌ای است از اشعار فریدون مشیری، درباره‌ ایران که آن‌ها را اشعار ایران‌دوستانه‌ او می‌نامند. افزون بر این، کتابی دیگر از مشیری با نام با پنج سخن‌سرا که در سال 1372 منتشر شد نیز ضمیمه‌ کتاب است. در این کتاب قطعاتی گردآوری شده که فریدون مشیری برای شعرای بزرگ ایران‌زمین؛ فردوسی، نظامی، خیام، سعدی و حافظ سروده است. از شعرهای دفتر اول می‌توان سیمرغ
این کتاب در 206 صفحه با جلد گالینگور توسط انتشارات مهر و ابر منتشر شده است.