بزرگنمايي:

راه ترقی- پزشکان و دانشمندان می‌خواهند نشانه‌ای پیدا کنند که نشان می‌دهد شخص مبتلا به اسکیزوفرنی نیز به سندروم متابولیک دچار می‌شود. سندروم متابولیک، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی را افزایش می‌دهد و می‌تواند از درمان اختلال مغزی آنها ناشی شود.

دکتر "برایان میلر"(Brian Miller)، متخصص اسکیزوفرنی "کالج پزشکی جورجیا"(Medical College of Georgia) در "دانشگاه آگوستا"(Augusta University) گفت: سندروم متابولیک، مجموعه‌ای از عوامل خطر است که مواردی مانند فشار خون بالا، قند خون بالا و افزایش دور کمر را در بر می‌گیرد. سندروم متابولیک، با التهاب و بیماری‌های قلبی-عروقی، ارتباط گسترده‌ای دارد که هر دو مورد نیز با اسکیزوفرنی مرتبط هستند.

میلر، شواهدی در دست دارد که نشان می‌دهند افزایش گلبول‌های سفید خون که معیاری در مورد وضعیت کلی سلامتی است و توسط پزشکان به صورت روزانه بررسی می‌شود، می‌تواند نشانه مورد نظر باشد.

وی افزود: من باور دارم که زیرمجموعه‌ای از بیماران مبتلا به اختلالات روانی از جمله اسکیزوفرنی وجود دارند که سیستم ایمنی و التهاب، نقش مهمی در بیماری آنها بازی می‌کنند.

میلر با توجه به پژوهش‌هایی که پیشتر در مورد اندازه‌گیری نشانگرهای التهاب خون انجام داده است، تخمین می‌زند که این نقش برای حداقل 25 درصد از بیماران، یک عامل به شمار می‌رود. 

میلر، بودجه‌ای به مبلغ 154 هزار دلار از "موسسه ملی سلامت روان آمریکا"(NIMH) برای یک پژوهش دو ساله دریافت کرده است. این بودجه به میلر امکان می‌دهد تا داده‌های مربوط به 20 هزار بیمار را که در 50 آزمایش بالینی شرکت کرده‌اند، بررسی کند و ببیند که آیا نشانگر مشخصی برای این بیماران ظاهر می‌شود یا خیر.

به گفته میلر، این نشانگرهای زیستی می‌توانند گام بعدی به سوی پزشکی شخصی‌سازی‌شده باشند که مداخله با داروهایی را شامل می‌شود که به قطع کردن پیامدهای سندروم متابولیک کمک می‌کنند.

اگرچه خودکشی، یک خطر آشکار برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانی به شمار می‌رود اما این بیماری قلبی-عروقی است که عامل اصلی مرگ و میر در بیماران مبتلا به روان‌پریشی محسوب می‌شود.

در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، برخی از داروهای ضد روان‌پریشی که برای از بین بردن عوارض بیماری از جمله توهم و هذیان استفاده می‌شوند، می‌توانند خطر سندروم متابولیک را افزایش دهند و به بالا رفتن خطر بیماری‌هایی مانند سکته مغزی و حمله قلبی منجر شوند.

با وجود این، میلر معتقد است که اطلاعات کمی در مورد ارتباط میان التهاب و سندروم متابولیک در مواجهه با روان‌پریشی وجود دارد.

میلر می‌تواند جزئیات مربوط به این موضوع را بررسی کند که آیا بیماران در نخستین مراجعه به روانپزشک، سندروم متابولیک داشته‌اند یا خیر. چه اتفاقی برای تعداد گلبول‌های سفید خون آنها و سایر عوامل التهابی افتاده است و آیا بیماران هنگام شرکت کردن در پژوهش‌ها به سندروم متابولیک ناسالم دچار شده‌اند یا خیر. برخی از این پژوهش‌ها، سال‌ها زمان می‌برند.

میلر خاطرنشان کرد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی را ملاقات کرده است که در نخستین جلسه ملاقات با او، با مشکلاتی مانند اضافه‌وزن، قند خون بالا و التهاب مرتبط با خون دست و پنجه نرم می‌کردند.

میلر در این باره گفت: به نظر می‌رسید که این بیماران هنگام معرفی شدن به ما، در حال لرزیدن هستند و سپس، اثرات درمان ما نیز می‌تواند این موضوع را تشدید کند.

وی افزود: میزان گلبول‌های سفید خون می‌تواند به نوعی نشانگر التهاب باشد و همچنین، روشی کم‌هزینه و ساده است. اگر این روش به ما در شناسایی بیمارانی که بیشتر در معرض خطر هستند کمک کند، می‌توانیم مداخلات شخصی‌تر و هدفمندتری برای آنها ارائه دهیم.

دسترسی به اطلاعات هزاران بیمار، به میلر کمک می‌کند تا تجزیه و تحلیل گسترده‌ای را در مورد این ارتباطات انجام دهد و به بررسی این موضوع بپردازد که آیا نشانه واضحی در مورد افرادی که از مداخله ابتدایی سود می‌برند، وجود دارد یا خیر. 

میلر اضافه کرد: تاثیر متابولیک داروهای ضد روان‌پریشی، بسیار متنوع است و من در حال حاضر برای تصمیم‌گیری در مورد این که چه دارویی را به بیمار بدهم و یا چه زمانی باید دارو را تغییر دهم، در حال بررسی تاثیر آنها هستم.

میلر باور دارد که قطع کردن دارو، یک قانون است نه یک استثنا. هنگامی که چنین اتفاقی می‌افتد، او ممکن است دارویی را تجویز کند که پیشتر روی بیمار اثر داشته است.

از آنجا که بروز اسکیزوفرنی در خانواده‌ها متداول است و ما حامل بسیاری از آنزیم‌های متابولیزه‌کننده دارو هستیم، میلر نیز ممکن است دارویی را آزمایش کند که روی یک عضو خانواده، کارآیی خوبی دارد.

میلر به عنوان یک پزشک، گزینه‌های مرتبط با سلامتی بیماران خود مانند وزن، سطح کلسترول، فشار خون و میزان گلبول‌های سفید خون را بررسی می‌کند و ممکن است داروهایی مانند "متفورمین"(Metformin) را برای بهبود سلامت بیماران تجویز کند. به ویژه اگر میلر تنها پزشکی باشد که بیماران ملاقات کرده‌اند، آنها را به پزشکان مراقبت‌های اولیه ارجاع می‌دهد.