راه ترقی -
آخرین خبر / اگر بخواهیم کارنامه ی بازیگری نگار جواهریان را در ده سال اخیر و به خصوص نقش های ویژه او را مرور کنیم شاید به کمتر از ده فیلم برسیم اما همان تعداد کم ، کارهای خوب و قابل دفاع کافیست تا نگار جواهریان را یک بازیگر ویژه برای دهه اخیر سینمای ایران بنامیم
جواهریان آغاز درخشش با زهرا ساداتِ «طلا و مس» بود و پس از آن با دو سال صبر و عدم پذیرش هیچ نقشی با نقش های مهم و چالش برانگیز ، حضورش را در سینمای ایران به ماندگاری رساند
از حضورش در «یه حبه قند» که یکی از اولین گزینه های مخاطبین برای یادآوری آن فیلم ، بازی #نگار_جواهریان است و سال بعد از آن با «اینجا بدون من» که بی شک بدون نقش آفرینی جواهریان در آن فیلم ، «اینجا بدون من» نمی‌توانست بخش مهمی از موفقیت هایش را چه در انظار عمومی و چه بین اهالی سینما بدست آورد تا «حوض نقاشی» که یکی از بازی های سخت و پیچیده برایش بود و «قندون جهیزیه» که بازهم نقطه ی مهمی در بازیگری آنهم در کمدی برایش رقم زد
جواهریان با فیلم «نگارِ» رامبد جوان نشان داد که فقط توانایی هایش به یک محدوده ی خاص بازیگری محدود نمی‌شود و می‌تواند در نقش یک دختر عاصی و حق طلب بازهم مخاطب را وادار به پیگیری فیلمش تا انتهای داستان کند
جواهریان گرچه در سینما نزدیک به چهارسال است که کم کار شده اما کارنامه و همکاری هایش با صاحبان نام در عرصه کارگردانی سینمای ایران ، می‌تواند اثباتی باشد بر اینکه او یک بازیگر ویژه و مهم در سینمای ایران بوده و هست و خواهد بود
از صفحه سینما نوین