چاپ

راه ترقی- اجرای سیاست کیفی‌گرایی با محوریت کسب مدال در آوردگاه‌های بزرگ در حالی به مهمترین برنامه ورزش کشور در رشته‌های مختلف تبدیل شده است که کمیته ملی پارالمپیک به عناون نهاد متولی ورزش جانبازان و معلولین با این راهبرد در چند سال گذشته موفقیت‌های زیادی کسب کرده است. تسری این الگو به سایر بخش‌ها در آینده نزدیک می‌تواند ضمن صرفه‌جویی اقتصادی میزان رقابت را در رشته‌های مختلف افزایش دهد و زمینه ارتقا جایگاه ایران در تورنمنت‌هایی مانند بازی‌های آسیایی و المپیک را فراهم کند.

اما کیفی‌گرایی مد نظر کمیته ملی المپیک که اکنون به یک راهبرد برای اعزام ورزشکاران به پارالمپیک توکیو تبدیل شده چگونه و بر مبنای چه مولفه‌هایی تعریف خواهد شد؟ کیفی‌گرایی یک دستورالعمل ویژه است که هیات رییسه و هیات اجرایی کمیته ملی پارالمپیک بعد از استقلال از کمیته ملی المپیک آن را در دستور کار قرار داد و با تمرکز بر آن تمامی برنامه اعزام‌ها را تدوین می‌کند.

1- این برنامه به صورت رسمی نخستین بار در مسابقات پاراآسیایی 2018 جاکارتا اجرا شد و نتیجه آن نیز ارتقا جایگاه ایران در جدول رده‌بندی مدال‌ها بود. ایران در آن دوره از بازی‌ها با کسب 51 مدال طلا برای نخستین بار بالاتر از کاروان ژاپن در جایگاه سوم قرار گرفت. ایران در این دوره از بازی‌ها 42 مدال نقره و 43 مدال برنز کسب کرد. تجربه حضور در اندونزی و عبور از سامورایی‌ها در جاکارتا موجب شد تا مسوولان کمیته ملی پارالمپیک بیش از پیش بر روی کیفی‌گرایی تمرکز کنند و در نخستین جلسه هیات اجرایی این کمیته تاکید شد که کسب سهمیه توکیو ملاک اعزام تیم یا ورزشکار به نیست بلکه عملکرد ورزشکار و تیم در قیاس با رقیبان جهانی ملاک اعزام خواهد بود.

پیرو این دستورالعمل چهار گروه هدف برای اعزام به توکیو مشخص شد. سه گروه از این افراد و تیم‌ها کسانی بودند که در آوردگاه پارالمپیک شانس کسب مدال و رسیدن به سکوهای سه گانه دارند و گروه چهارم کسانی هستند که در بازی‌های آسیایی 2018 طلا کسب کرده و برای بازی‌های 2022 هانگژو نیز شانس کسب مدال طلا به شمار می‌روند. این دستورالعمل موجب شد تا بسیاری از تیم‌ها و ورزشکاران که سهمیه کسب کردند از قطار توکیو پیاده شوند.

2- تعیین رکورد و رسیدن به آن برای ورزشکارانی که سهمیه کسب کردند یکی دیگر از مهمترین ملاک‌های اعزام است و به نوعی توانایی ورزشکار را در برابر رقیب خارجی خود می‌سنجد. ورزشکارانی که در رشته‌های رکوردی و پرتابی سهمیه کسب کردند توسط کارشناسان کمیته ملی پارالمپیک عملکرد آنان مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و در نهایت در لیست اعزام قرار خواهند گرفت. البته این کمیته زمان مشخص را اعلام نکرده بلکه تمامی ورزشکاران تا زمان بسته شدن لیست می‌توانند با ارتقا رکورد خود همراه کاروان ایران برای حضور در توکیو باشند.

این تصمیم موجب شده تا میزان رقابت و انگیزه برای ورزشکاران جانباز و معلول بیش از همیشه باشد و در نهایت کسانی که بتوانند خود را به شرایط مطلوب برسانند اعزام خواهند شد. شرایط مطلوب در تعریف کمیته ملی پارالمپیک رسیدن به سکو سه‌گانه یا امید به کسب مدال طلا در بازی‌های پاراآسیایی است.

3- قرار دادن نام ورزشکاران و تیم در لیست اعزام همراه با یکسری ‌آیتم‌هایی است که دغدغه‌ مالی و ورزشی آنان را کاهش می‌دهد. کمیته ملی پارالمپیک برای ورزشکاران گروه طلایی، نقره‌ای و برنزی شرایط خاصی را در نظر گرفته و حقوق و تمرینات آنان را مطابق این شرایط پیگیری خواهد کرد. البته هیات اجرایی و مسوولان کمیته ملی پارالمپیک وعده دادند که هر ورزشکاری که بتواند در توکیو رنگ مدال خود را تغییر دهد تمام پاداش‌های آن مدال به وی پرداخت خواهد شد. به عبارتی اگر ورزشکاری که برای وی رنگ مدال برنز پیش‌بینی شده مدال نقره یا طلا کسب کند بدون شک کمیته تمام مابه‌التفاوت رنگ مدال او را بعد از پارالمپیک پرداخت خواهد کرد. البته اگر ورزشکاران طلایی یا نقره‌ای مدال مدال برنز کسب کنند تفاوتی در پاداش آنان ایجاد نخواهد شد.

کمیته ملی پارالمپیک در سال 1399 با توجه به فوت «سیامند رحمان» قویترین پارالمپین ایران تمام پاداش و حقوق وی را به حساب خانواده آن مرحوم واریز کرد. سیامند در لیست مدال‌آوران طلایی قرار داشت. وی یازدهم اسفند 98 به خاطر ایست قلبی درگذشت.

4- همسان سازی پاداش مدال‌آوران المپیکی و پارالمپیکی یکی دیگر از مهمترین انگیزه‌های ورزشکاران زیر مجموعه کمیته ملی پارالمپیک است. اقدامی که در دولت تدبیر و امید انجام شد و در نهایت زمینه را برای یک برابری ورزشی و عدالت در تقسیم پاداش‌ها را فراهم کرد. عدالتی که اکنون شاهد مصداق‌های بارز آن هستیم. همچنین قرار است قانون استخدام مدال‌آوران پارالمپیکی نیز اصلاح شود تا آنان بدون دغدغه به روزهای پسا قهرمانی فکر کنند.

البته اجرای این سیاست تنها در بخش ورزشی برای ایران دستاورد ندارد بلکه یک صرفه‌جویی ارزی چشمگیر در بخش‌ اقتصادی نیز ایجاد خواهد کرد. اولویت دادن به نتیجه گیری و جایگاه ورزشکار در میادین جهانی نه تنها باعث خواهد شد که ایران در جدول توزیع مدالی جایگاه بهتری پیدا کند بلکه از اعزام توریست ورزشی به کشورهای دیگر پیشگیری خواهد کرد. اعزام‌هایی که نه تنها مفید نیست بلکه هزینه ارزی آن برای پارالمپیک و وزارت ورزش بیش از سایر بخش‌ها است.