چاپ

راه ترقی - سیناپرس / به گفته پژوهشگر در عرصه اختر زیست شناسی؛ تنها زمانی می‌ توان به سکونت در مریخ امیدوار بود که در محفظه هایی با فناوری های پیشرفته بتوان نوعی از حیات را به وجود آورد.
حیات در مریخ. چالشی هیجان انگیز است که ذهن بسیاری از اخترشناسان فیزیک دانان و کارشناسان علوم فضایی را چند سالی می شود درگیر کرده است. رضا ماه منظر، پژوهشگر در عرصه اخترزیست شناسی با اشاره به وجود حیات در مریخ بر اساس آخرین پژوهش ها معتقد بود؛ امکان حیات تکاملی در مریخ وجود ندارد و در آرمانی ترین حالت می توانیم شاهد حیات ابتدایی باکتریایی در سطح مریخ باشیم.
وی درباره گذشته با شکوه مریخ در باب حیات گفت: فعلا نمی‌توان گفت که نمونه ای از حیات پذیرفته شده در مریخ یا در هر سیاره دیگری پیدا کرد. گفتنی است، در گذشته مریخ شرایط بسیار خوبی داشته است و حتی می توان نشانه‌هایی از نشانه‌های باشکوه زمینی را در سیاره سرخ یافت. در گذشته مریخ آتشفشان های فعال داشته و دائما گازهای گلخانه‌ای اتمسفر این سیاره را حفظ می‌کردند.
وی ادامه داد: اما چون گرانش بسیار کمی داشته است و این گرانش کم باعث شده است که به آرامی اتمسفر مریخ در فضا از دست برود. در حقیقت و به خاطر جنبش مولکول ها در گرما و برخوردهای متناوب با ذرات باردار خورشیدی اتمسفر از بین رفته است؛ اما در زمانی چون آتشفشان های فعالی داشته است دائماً این گاز از دست رفته را تامین می ‌شد.
به گفته ماه منظر، آتشفشان های مریخ در 65 یا 70 میلیون سال پیش درست در زمان انقراض دایناسورها آخرین انفجار آتشفشانی خود را تجربه کردند و بعد به خاموشی گراییدند و در پی این خاموشی حجمی از گازهای گلخانه‌ای در مریخ از دست رفت. با این اتفاق مریخ به آرامی سرد شد و در نتیجه این سرد شدن آب ها به منجمد شدند و در نهایت جریان رودخانه ها از بین رفتند.
وی افزود: این موضوع حائز اهمیت است به این دلیل که ما می دانیم در گذشته مریخ آب مایع داشته است و با کاوشگرها توانستیم نشانه های آب را بیابیم. وجود سنگ های رسوبی و فرسایش حاکی از آن است که روزگاری سیاره سرخ دارای جریان آب بوده است. اما به خاطر فرایند از دست رفتن آب درصد و از دست رفتن اتمسفر مریخ دیگر شاهد این رودخانه‌ها نیستیم.
ماه منظر در تشریح اینکه چرا امروز آب مایع در مریخ وجود ندارد، گفت: این پرسش مهمی است که دانشمندان در تلاشند پاسخ های قانع کننده ای را برای آن پیدا کنند؛ در واقع فرضیه هایی در این زمینه وجود دارد که باید درباره آن بحث کرد؛ چراکه هنوز اثبات نشده است. داستان کم آبی و در نهایت بی آبی سیاره سرخ از جایی شروع شد که وقتی مریخ دچار یخ زدگی شد و اتمسفر خود را از دست داد، پرتوهای فرابنفش و زیانبار خورشید به سطح مریخ رسید و فرایند فتولیز رخ داد. در این فرآیند ساختار مولکولی آب شکسته و اتم های اکسیژن و هیدروژن از یکدیگر جدا می‌شوند. در مرحله بعد اکسیژن با آهن که در سطح مریخ وجود دارد واکنش نشان می دهد و تبدیل به زنگ آهن می شود؛ در واقع قرمز بودن سطح مریخ به دلیل این واکنش شیمیایی است.
وی ادامه داد: جالب است بدانید که سیاره زمین هم در دوره‌ هایی اینگونه بوده است. در واقع زمانی که آب ها در اقیانوس زمین به وجود آمد، موجودات فتوسنتز کننده با آهن داخل پوسته زمین واکنش نشان داد و در نهایت اکسیژن توانست از درون آب خارج شود و آرام آرام در جو زمین لانه گزیند و سپر محافظتی زمین را شکل داد.
ماه منظر گفت: تنها زمانی می‌ توان به سکونت در مریخ امیدوار بود که در محفظه هایی با فناوری های پیشرفته بتوان نوعی از حیات را به وجود آورد. و در واقع نمی‌توان آن نوع از حیات که در کره زمین جاری است را از مریخ انتظار داشته باشیم. تنها می‌توانیم در محفظه های سربسته که تحت تاثیر فناوری های بسیار گسترده و پیچیده به وجود آمده است، کشاورزی کند و فصل جدیدی از زیستن را تجربه کند.
به گفته این کارشناس، منطقی ترین راه برای سکونت دائم در سیاره ای دیگر، این است که زمینمان را حفظ کنیم. در واقع صحبت کردن درباره سکونت در یک سیاره دیگر در شرایطی که می توانیم با اقدامات و هزینه های بسیار کمتر زمینمان را جایی بهتر برای زندگی کنیم، منطقی است که نگاه جدی به کاهش گاز های گلخانه ای داشته باشیم.