چاپ

راه ترقی - شرق /متن پیش رو در شرق منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
رفتار دوگانه مجلس با مسئله توافق میان تهران و آژانس و بلاتکلیفی بهارستان‌نشینان در اجرای قانون اقدام راهبردی که مانع مهمی در به‌نتیجه‌رسیدن مذاکرات وین بود، در هفته گذشته به بحثی پرچالش تبدیل شد.
بهارستان‌نشینانی که در واکنش به توافق سه‌ماهه دولت دوازدهم با آژانس اتمی با اعتراض گسترده خواستار ابطال توافق شدند، در برابر توافق دولت سیزدهم سکوت اختیار کرده‌اند. در اسفند سال گذشته نمایندگان مجلس شورای اسلامی با ارسال گزارشی در رابطه با تخلف دولت در اجرای «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از منافع ملت ایران» به قوه قضائیه شکایت کردند و خواستار ابطال توافق شدند.
در متن گزارش کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس که به تصویب مجلس رسید، توافق و بیانیه مشترک آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سازمان انرژی اتمی، «نقض صریح قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از منافع ملت ایران است». همچنین در بخش دیگری از متن گزارش کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس آمده بود: «آقای رئیس‌جمهور و کلیه ناقضین و مستنکفین را با قید فوریت به قوه قضائیه معرفی تا وفق قانون مذکور قوه قضائیه نیز خارج از نوبت و تشریفات مرسوم آن را مورد رسیدگی فوری قرار دهد».
در توافق اخیر خبری از این نوع بیانیه‌ها نبود؛ هرچند با توجه به اهمیت توافق و تلاش برای رفع تحریم و ممانعت از صدور قطع‌نامه جدید علیه ایران، همراهی با دولت فارغ از جناح سیاسی اهمیت بسیار دارد.
این رفتار دوگانه نمایندگان مجلس سبب ورود خسارات اقتصادی فراوان به مردم شده و کشور را در شرایط سختی قرار داده و نشان از ارجحیت منافع حزبی بر منافع ملی داشته است.
‌با لجبازی با دنیا نمی‌توان مملکت را اداره کرد
در همین رابطه مسعود پزشکیان، نماینده تبریز در مجلس، در رابطه با سرنوشت قانون اقدام راهبردی مجلس پس از توافق میان تهران و آژانس بیان کرد: شورای امنیت باید تصمیم نهایی و کلان را بر اساس مصلحت مملکت اخذ کند؛ با لجبازی با دنیا نمی‌توان مملکت اداره کرد. وقتی در سطح کلان نظام به تفاهم برسند، نمایندگان هم از قانون خود کوتاه خواهند آمد. او در ادامه گفت: در دولت روحانی عده‌ای نمی‌خواستند رقیب‌شان به مصالحه برسد، اکنون موافق‌اند و درصدد مصالحه برآمدند. خیلی خوب است این کار را انجام دهند، ولی حتما انجام دهند. باید کاری کرد تا مشکلات ارتباطی، اقتصادی و گفت‌وگو با دنیا را حل کنیم وگرنه اوضاع مملکت روزبه‌روز بدتر خواهد شد. باید با دنیا، منطقه و خودمان مسائل را حل کنیم ما با خودمان هم مشکل داریم. نمی‌شود با همه دعوا کنیم و بعد بگوییم مشکل اشتغال را چگونه می‌توان حل کرد، نمی‌شود سرمایه‌گذار داخلی را فراری داد و بعد بگوییم چگونه می‌توان سرمایه‌گذار جذب کرد؛ تناقض دارد، شدنی نیست.