بزرگنمايي:

راه ترقی- احمد بخارایی روز سه شنبه  در تشریح پیامدهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی وعده هایی که داده می شود اما اجرای آنها خارج از ذهن است، اظهار داشت: وقتی برخی افراد بویژه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری وعده و می دهند و آن وعده عملی و حادث نمی شود، بمانند زلزله ای عمل می کند که جامعه را در بر می گیرد.

وی افزود: هر اندازه شدت و ریشتر این زلزله بیشتر باشد خرابی آن دو چندان خواهد بود و معمولا افرادی که در هر چهار زمینه فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ناتوان هستند بیش از همگان ضربه می خورند و بقیه افراد هم در یک بعد بیشتر و در بعدی دیگر کمتر دچار آسیب می شوند.

مدیرگروه مسائل و آسیب‌های اجتماعی انجمن جامعه‌شناسی ایران با تاکید بر اینکه وقتی زلزله اتفاق می افتد ترک های پیدا و پنهانی از خود برجای می گذارد، یادآور شد: گسترش آسیب های اجتماعی از جمله طلاق های عاطفی، پرخاشگری، شکاف بین نسلی و رشد منفعت طلبی و خودکشی و فاصله بین والدین و فرزندان از جمله موارد پیدا و پنهان زلزله وعده های توخالی و غیر عملی است. 

وی در پاسخ به اینکه با وجود علم به عملی نشدن چرا وعده ای عنوان می شود، با بیان اینکه انداختن بار بیش از توان تحمل بر دوش کسی، نوعی تکلیف مالایطاق محسوب می شود که باعث تخریب و زمین ماندن کار می شود، افزود: تهدید دانش آموزان و دانشجویان به درس خواندن توسط والدین نوعی از این نوع تکلیف است که یا جواب عکس می دهد یا منجر به زمین گیر شدن آن تکلیف می شود.

مدیر گروه مسائل و آسیب‌های اجتماعی انجمن جامعه‌شناسی ایران با تاکید بر اینکه اعتماد عمومی پدیده ای است که نه یک شبه پدید می آید و نه یک شبه از بین می رود بلکه یک معلول یا خروجی یا محصولی است که فرایندی باید طی شود تا این خروجی به تولید اجتماعی برسد، تصریح کرد: در جامعه هم اعتماد زمانی پدید می آید که افراد احساس کنند که هستند و به بازی گرفته می شوند و دیگران آنها را می بینند، می شنوند و می پذیرند.

وی خاطرنشان کرد: در این شرایط است که شاهد حضور و مشارکت اجتماعی افراد خواهیم بود اما در جامعه ای که افراد به اسم خودی و غیرخودی دفع می شوند نمی توان انتظار اعتماد و مشارکت داشت. به عبارتی نمی توان در گوش فردی زد و از او انتظار اعتماد داشت.

بخارایی یادآور شد: نظام فکری و معرفتی نباید دافعه یا خشم نسبت به دیگری داشته باشد.