بزرگنمايي:

راه ترقی - آریا / عضو هیات علمی مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران در واکنش به شایعه ایجاد میدان مغناطیسی در بدن بر اثر تزریق واکسن کرونا، گفت: با توجه به داده‌های علمی، قلب توانایی ایجاد میدان مغناطیسی برای چسبندگی فلزاتی به سنگینی قاشق به بدن را ندارد.
به گزارش خبرگزاری آریا، دکتر حمید مباشری افزود: اخیرا نماهنگ‌هایی در فضای مجازی منتشر شده که در آن‌ها نشان داده می‌شود اجسام فلزی به بدن افرادی که واکسن کرونا تزریق کرده اند، می‌چسبند. این مساله نگرانی‌هایی را در بین عموم ایجاد کرده است، البته همه پزشکانی که در مورد این مسأله اظهار نظر کرده اند، این مسأله را رد کرده اند.
آقای دکتر حمید مباشری، استاد تمام بیوفیزیک و مسئول کارگروه شناسایی و مبارزه بیوفیزیکی با ویروس کرونای کنسرسیوم دانشگاهی همکاری‌های مشترک مقابله با کرونا ایران متشکل از اعضای هیات علمی دانشگاه‌های تهران، علوم پزشکی تهران، علوم پزشکی ایران و علوم پزشکی شهید بهشتی نیز یکی از صاحب نظران این حوزه است که این موضوع را قویا رد می‌کند.
وی در این خصوص توضیح داد: تاکنون هیچگونه دلیل منطقی و مستندات علمی مبنی بر ایجاد میدان مغناطیسی در بدن بر اثر تزریق واکسن کرونا یا ابتلا به ویروس گزارش نشده است.
آقای مباشری تأکید کرد: با توجه به داده‌های علمی، قلب توانایی ایجاد میدان مغناطیسی برای چسبندگی فلزاتی به سنگینی قاشق به بدن را ندارد و به نظر می‌رسد تصاویر منتشرشده در نتیجه نوعی چسبندگی شیمیایی از طریق سطح پوست باشد.
وی افزود: هیچ روش آزمایشگاهی تاکنون ثابت نکرده که میدان مغناطیسی در بدن افراد بر اثر تزریق واکسن کرونا یا ابتلا به وجود آمده باشد. همچنین ایجاد میدان مغناطیسی در بدن بر اثر تزریق واکسن، دارای اثبات علمی نیست و اساتید رشته‌های فیزیک و مهندسی مواد این موضوع را رد کرده اند.
آقای مباشری گفت: وجود کثرت ملکول‌ها و اتم‌های باردار متحرک در بدن، شرایط الکتریکی و مغناطیسی ویژه‌ای در بستر قطبی و الکتریکی آب بدن ایجاد می‌کند و اکنون محققان با پیشرفت فناوری و ساخت سوپررسانا‌های مغناطیسی کوانتومی (SQUID)، توانسته اند میدان‌های مغناطیسی متمرکز ذاتی و بسیار ضعیف، اما قابل تشخیص ناشی از فعالیت آنها، برای مثال با شدت 10-1/0 میکروتسلا در قلب و چند آتاتسلا در مغز را شناسایی کنند.
وی افزود: تاکنون گزارش مستندی از ایجاد میدان مغناطیسی، متعاقب ابتلا به ویروس یا تزریق واکسن منتشر نشده است، همچنین شدت میدان مغناطیسی لازم برای نگه داشتن اجسام با وزن قاشق درحد چند صد میلی تسلا باید باشد که ایجاد آن توسط ارگان‌های بدن بسیار مشکل است.
آقای مباشری گفت: با توجه به داده ها، قلب توانایی ایجاد میدان مغناطیسی برای چسبندگی فلزاتی به سنگینی قاشق به بدن را ندارد و به نظر می‌رسد تصاویر منتشرشده از چسبندگی‌ها در نتیجه نوعی چسبندگی شیمیایی از طریق سطح پوست باشد.
وی ادامه داد: با توجه به نظرات جمع کثیری از محققان، عامل اصلی نگهداری فلزات روی بدن فقط چسبندگی پوست ایشان است و احتمالا ترکیبات شیمیایی، چسبندگی خاصی در پوست ایشان ایجاد کرده که علاوه بر قاشق امکان جذب قطعات شیشه، سرامیک و حتی پلاستیک را نیز می‌دهد و لذا موضوع مغناطیسی بودن بدن در این موارد منتقی است.
آقای مباشری گفت: مغناطیسی بودن بدن با پاشیدن قدری آرد روی پوست محل جذب قابل رد یا تایید است. شاید بهترین روش برای افراد علاقمند به شناسایی پدیده مغناطیسی بودن بدن، نزدیک کردن بخشی از بدن به صورت افقی به گرده یا براده آهن باشد تا در صورت جذب عمودی آن از یک فاصله نزدیک در مقابل جاذبه زمین از وجود بیومغناطیس در شخص مطمئن شوند.
وی افزود: علاوه بر این، با توجه به قطب نما‌های مغناطیسی تعبیه شده در اکثر گوشی‌های موبایل، می‌توانند با نصب آپ‌های مختلف با عناوین گوس متر یا تسلامتر (میدان سنج) گوشی تلفن همراه خود را به یک دستگاه شناسایی میدان مغناطیسی تبدیل کرده و عملا امکان شناسایی میدان مغناطیسی در بدن خود یا بستگان با استفاده از گوشی را فراهم سازند.
آقای مباشری گفت: پروتئین‌های خاصی نظیر فریتین در بدن وجود دارند که ضمن امکان اکسید کردن آهن دو ظرفیتی و تبدیل آن به آهن سه ظرفیتی، توانایی نگهداری تا 4500 اتم آهن را به صورت فری هیدرات در خود دارند. این پروتئین‌ها به صورتی گسترده در داخل سلول‌ها و فضای بین سلولی پراکنده شده اند، اما توزیع ناهمگون اتم‌های اکسید آهن در آنها، ویژگی ضدمغناطیس در آن‌ها ایجاد کرده است.
وی افزود: در موارد سنتزشده می‌توانند با ایجاد آرایش صحیح اتم ها، آن‌ها را به صورت سوپر پارامغناطیس درآورند، اما اینکه تجمع توده‌های زیاد آن‌ها در یک محل و ایجاد یک کانون مغناطیسی قوی ناپایدار امکان پذیر است یا خیر جای بحث و بررسی دارد و اگر اتفاق افتاده باشد و دوام کافی داشته باشد، با روش‌های فوق قابل شناسایی است. در عین حال استفاده از این کمپلکس‌ها باعث افزایش قدرت تشخیص (MRI) در جهت شناسایی بیان ژن‌ها و تمایز سلولی شده است.
آقای مباشری ادامه داد: با شیوع ویروس کرونا از چین و بروز پاندمی کرونا، محققان امکان بیان و ساخت این پروتئین را به مراه پروتئین اسپایک ویروس در سلول‌های موش فراهم ساخته و از آن به عنوان نانوذرات خود تجمعی حامل پروتئین اسپایک ویروس با بازده بالا و مناسب برای تولید واکسن بهره گرفته اند. متعاقبا، کمپلکس نانوذرات حاصل را به موش تزریق کرده و برای بررسی ایجاد ایمنی در موش از آن استفاده کردند که نتایج خوبی به دست داد.
وی ادامه داد: موضوع بیومغناطیس پدیده جدیدی نیست و حتی قبل از کرونا گزارش‌هایی از حدود 40 نفر در سنین و جنسیت‌های مختلف در دنیا و دو مورد هم در ایران، که جذب فلزات به بدن خود را با بیومغناطیس مرتبط ساخته اند، در حال بررسی است.
آقای مباشری افزود: اثر میدان مغناطیسی بر رفتار سلول‌ها و گا‌ها تمایز آن‌ها با وجود فقدان پروتئین‌های مغناطیسی در سلول‌های مورد آزمایش، از طریق تحقیقات بیوفیزیکی در جهت بهره گیری از میدان‌های مغناطیسی برای ترمیم نخاع در سطح سلولی و ملکولی در آزمایشگاه شناسایی شده و حکایت از عملکرد احتمالی پدیده‌های کوانتومی دارد.
وی ادامه داد: از نظر تئوری الکترولیت‌های بدن هم اگر به طور شاخص و هدفمند تغییر کنند، می‌توانند شدت میدان را افزایش دهد، اما با توجه به اطلاعات موجود از واکسن‌ها نحوه اثر و مکانیسم احتمالی تاثیر آن‌ها در ایجاد میدان مغناطیسی معلوم نبوده و لذا متاسفانه قابل بحث نیست.
آقای مباشری بیان داشت: هرچند در واکسن‌ها از جمله کرونا نانو پارتوکل‌ها استفاده می‌شود، ولی بدون داشتن اطلاعات کامل از کم و کیف واکسن ها، که بعضا بخاطر حقوق مالکیت معنوی به طور کامل معلوم و آشکار نیستند، نمی‌توان در مورد مکانیسم‌های مطرح و توانمندی آن‌ها در ایجاد میدان مغناطیسی در بدن اظهارنظر کرد.
وی افزود: سیستم‌های زنده در تمام موجودات فوق العاده پیچیده اند و بررسی عملکرد و ساختار سامانه‌های زیستی نظیر میکروارگانیسم‌های ویروسی، میکروبی در داخل و خارج از بدن کاری بس دقیق و حساس است و نیازمند زیرساخت‌های دقیق، پیشرفته، جامع، کامل، کارآمد و ایمن است.
آقای مباشری گفت: در این بین تاسیس آزمایشگاه‌های سطح ایمنی زیستی کلاس3 (BSL 3) که کماکان کشور از آن بی بهره بوده فوق العاده ضروری است. وجود این آزمایشگاه ها، در کنار آزمایشگاه‌های مکمل بیوفیزیکی، بیوشیمی، بیوانفورماتیک و فیزیولوژی، تجهیزات و ... در قالب مجتع بین المللی تحقیقات میکروارگانیسم ایران که کنسرسیوم دانشگاهی کرونا با نهایت تلاش به دنبال ایجاد آن است، عملا امکان بررسی جامع و کامل پدیده‌های شناسایی ویروس، واکسن، بیومغناطیس، بیوالکترومغناطیس، بیورزونانس، بیوامپدانس و ... را که رویکرد‌های نوین جهانی مطرح در تضمین سلامت کشور در زمینه‌های مرتبط در پزشکی، کشاورزی، دامپروری و محیط زیست است و با امکانات موجود امکان بررسی و توصیف کامل آن‌ها وجود ندارد، فراهم خواهد ساخت.